Dagboek vanuit Brazilië (2): op bezoek in de Arena Corinthians

Redacteur Peter T’Kint reist tijdens het WK 2014 door Brazilië en houdt een dagboek bij voor sportmagazine.be.

Zo, daar ligt hij dan, de Arena Corinthians. Hier beter bekend als het Itaquerão. De thuishaven van één van de populairste ploegen van Brazilië. Straks de tempel waar het WK wordt afgetrapt, met het gastland tegen Kroatië. Later deze maand voetballen ook de Rode Duivels hier, tegen Zuid-Korea. Iets meer dan zestigduizend mensen zullen er dan in kunnen, als alles goed gaat, want getest is nog niks, wegens te laat klaar. Na het WK worden een reeks tijdelijke tribunes weer afgebroken en zakt de capaciteit terug naar 40.000. Kostprijs: 1,4 miljard Reais, 630 miljoen euro. Een geschenk voor de club die tot nog toe niet over een eigen stadion beschikte, of een molensteen rond de nek, het is maar hoe u het bekijkt. Vanaf 2016 moeten de Corinthians jaarlijks ruim 30 miljoen euro afbetalen voor de overname. Dat is ook voor de grootste Braziliaanse club qua aanhang een hele smak geld.

Ze is verre van af als we er een eerste blik op werpen, en nog een beetje chaotisch om te bereiken, dezer dagen. In theorie moet dat vanaf donderdag makkelijk kunnen: er loopt een spoorweg vlakbij, halte Corinthians-Itaquera, en lijn drie van de metro stopt er ook. In theorie is alles uitstekend geregeld: de bezoekers met een ticket voor de ene kant van het stadion nemen de metro, zij die aan de andere kant moeten zijn, nemen de trein. Beide groepen kunnen gescheiden naar het stadion worden gebracht. Geen overbodige luxe in een land waar voetbalgeweld nog een realiteit is.

Maar dat is de theorie. Vandaag is het nog wat chaos. De metro staakt, gelukkig is er nog geen match, en het stadion is verre van af. Wel klaar en volop in gebruik is de overdekte shopping, waar de etalage van elke winkel in het teken staat van de bal en het WK. Nagenoeg één Braziliaan op twee loopt in een shirt van de nationale ploeg, ook de vrouwen. Zij die oog hebben voor detail, trekken de groen-gele lijn zelfs door in de nagellak.

Hoe kan dat, vraagt u zich wellicht terecht af, dat het stadion nu nóg niet af is. Wel, dat heeft te maken met alles wat ook maar fout kon lopen, met wat buitenstaanders hekelen bij dit tornooi. Politieke inmenging, afrekeningen, eigenbelang. Toen FIFA in 2007 het WK aan Brazilië toewees, was het voor de Brazilianen snel duidelijk: de openingswedstrijd moest in São Paulo komen, de finale in Rio de Janeiro. Voor São Paulo kwam maar één stadion in aanmerking: Morumbi, dat van São Paulo FC, het stadion waar Brazilië eergisteren nog Servië partij gaf. Wat verbouwingen en het was klaar.

Maar dat was buiten de politiek geregeld. Ricardo Teixeira, baas van de Braziliaanse bond, schoonzoon van João Havelange en een man van Rio, kreeg ruzie met de Paulista. Om president Lula, een fan van Corinthians, aan zijn kant te krijgen, benoemde hij diens vertrouweling Andrés Sanchez als hoofd van de Braziliaanse delegatie in Zuid-Afrika. Sanchez was president van Corinthians en ijverde al een tijdje voor een eigen stadion voor zijn club.

Beiden dribbelden ze FIFA. In 2010 kondigde de wereldvoetbalbond nog officieel aan dat de openingswedstrijd in Morumbi zou worden gehouden en gaf ze haar fiat voor de verbouwingswerken, maar geen drie maanden later zei Teixeira dat het organisatiecomité voor de Arena Corinthians koos. Pas op 20 mei 2011, na een akkoord over de financiering van een stadion dat toen ‘slechts’ 240 miljoen euro zou kosten, werd begonnen met de werken. Kortom, er moest in drie jaar een nieuw stadion worden gebouwd, in plaats van in vier jaar een bestaand verbouwd. Dat alles uiteindelijk dubbel zo duur werd en zo laat klaar was, zorgde voor veel protest.

Lees ook: – Dit is géén land in chaos