De druk vreet aan Brazilië

© belga
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Redacteur Peter T’Kint reist tijdens het WK 2014 door Brazilië en houdt een dagboek bij voor sportmagazine.be.

Regina Brandão zal dezer dagen overuren moeten kloppen. Regina werkt als psychologe voor de Braziliaanse voetbalbond en pleegt nauw overleg met bondscoach Felipe Scolari, over hoe hij met zijn spelers moet omgaan.

Die staan onder druk. Onder zeer grote druk. Het is een matige Seleção, die hier op jacht is naar een zesde wereldtitel. Falen is geen optie, voor het eigen publiek. De ogen van 200 miljoen mensen op jou gericht hebben, het weegt.

“We zijn niet de slechtste ploeg, maar ook niet de beste”, gaf Scolari gisteren na de emotionele 1-1 tegen Chili toe. Maar, hij bekende ook wel dit: “Het geluk van Brazilië in dit tornooi raakt langzaam opgebruikt. Als we die twee, drie kansen die we per match krijgen, niet afmaken, gaan we het nog duur betalen. Dat schot op de lat van Chili, in de 118de minuut, was een waarschuwing.”

Hij heeft Neymar, Scolari, en dat is een troef, al zat die gisteren minder in de match, vanwege de harde tikken die de Chileense defensie uitdeelde. Hij heeft ook een sterke verdediging, met centrale verdedigers die op corner gevaarlijk zijn. Dat is ook een troef. Maar dan houdt het zo’n beetje op.

In aanvallend opzicht mist Brazilië talent. Fred merkt dat een Confederatie Cup (waarin hij 4 keer scoorde vorig jaar) nog wel wat anders is dan een WK. Jo, Hulk.. Het zijn geen toppers, geen Bebeto’s, Rivaldo’s laat staan Ronaldo of Romario. Tegen Colombia, dat we nog een stapje hoger inschatten dan Chili, wordt het lastig vrijdag in de hitte van Fortaleza.

Er is werk voor Regina vanaf morgen (vandaag kregen de Brazilianen tijd voor de familie) tot vrijdag. Werk om de druk weg te nemen. In de aanloop naar het duel tegen Kroatië moest Scolari ook al de hele tijd inpraten op zijn spelers. Hij vond het vermoeiender dan het werk op het trainingsveld, de bezoekjes op de kamer, de individuele gesprekken.

Ze verkrampen, dat was gisteren na de gelijkmaker duidelijk. Ze zijn geen top, maar ze kunnen wel beter. Regina had Scolari verwittigd, het was ook haar analyse op basis van een psychologisch profiel dat ze vooraf afnam. Het zijn allemaal _ nu ja, bijna allemaal _ brave jongens en ze gingen gebukt onder de stress.

Júlio César, de held van gisteren, weende voor de start van de strafschoppenserie. Júlio César is 34 (!) en speelde al 84 interlands. Maar toch. Tranen. Voor de serie van de spanning, erna van geluk. Nu, het is wel een emotionele doelman. Vier jaar geleden, ook in de achtste finales, ging hij in de fout tegen Nederland. Slecht uitkomen, een goal binnen en Brazilië mocht de valiezen pakken. Na de wedstrijd gaf hij een emotioneel interview aan de pers. Het zit in zijn aard.

Hij bleef in doel, maar vier jaar lang was hij omstreden. Dat hij na een mooie carrière in Italië in Engeland, in tweede klasse, op de bank verzeilde, hielp niet. Hij voetbalt nu in de MLS, bij Toronto. Geen topkeeper meer, zeggen de kenners. Gisteren kwam dat allemaal terug.

Paulinho die voor de serie alle strafschopnemers op het hart kwam kloppen en hen moed insprak; Victor, de derde doelman, die César zijn rozenkrans leende, de rozenkrans die Victor tijdens de campagne in de Copa Libertadores bij Atletico Mineiro altijd in doel legde en die hem sterkte gaf; spelers die aan het bidden sloegen voor ze naar de stip moesten.. Alle hulp was nodig.

Eerlijk, wij vrezen voor Brazilië. Ze lijken te kraken, de spelers, onder de verwachtingen van een natie.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content