De match van de Red Flames geanalyseerd: te naïef verdedigd en te laat gewisseld

© Natalie Mincher/SPP/Sipa USA

De 1-1 van de Red Flames tegen IJsland is niet bepaald een geruststelling met het oog op het duel tegen een ijzersterk Frankrijk.

Het was dé vraag die ons bezighield na de match van België tegen IJsland: moeten we nu tevreden zijn met dit ene punt? Als we terugblikken op het spel van de Red Flames, dan zijn we geneigd te zeggen: ja.

Tien hoekschoppen tegen, 21 doelpogingen op de kooi van Nicky Evrard tegenover slechts 11 voor Janice Cayman en co (hoewel er meer schoten binnen het kader bij waren): de cijfers bevestigen dat de Belgische vrouwen van Ives Serneels het in de hitte van Manchester niet bepaald onder de markt hadden tegen IJsland.

En nochtans waren er ook redenen om te geloven in de overwinning. De Flames werden gedomineerd, ja, maar ze toonden ook geen schrik tijdens hun eerste wedstrijd.

In de eerste helft liet België het wat afweten. We vonden het mooi om te zien hoe Elena Dhont, titularis op de rechterflank, zich weerde om gevaar te creëren op haar kant, maar haar acties waren te steriel door technische slordigheden in de laatste meters. Tessa Wullaert? Kreeg te weinig ballen en dat is frustrerend voor iemand die graag het spel maakt. Janice Cayman? Te onzichtbaar voor de leading lady die ze moet zijn. Tine De Caigny? Nog een zichtbaar gebrek aan vertrouwen (na nochtans een mooi eerste seizoen bij Hoffenheim) en te onhandig in de afwerking. ‘We vonden de ruimte niet achter de verdediging en ook geen andere oplossingen, er was niet genoeg beweging’, vatte Wullaert het samen na de match.

De tijd van Thun…

Flashback: in september 2020 gingen de Red Flames in een EK-kwalificatiewedstrijd kopje-onder in het Zwitserse Thun omdat ze niet konden herstellen van een tegengoal. Ze werden toen koud gepakt in het begin van de tweede helft op een van de vele stilstaande fases (op een corner wordt de tweede bal slecht weggewerkt wat leidt tot een doelpunt). Een scenario waar we ook even voor vreesden tegen IJsland. Maar Ives Serneels zag zijn Flames onmiddellijk reageren na het deksel op de neus gekregen te hebben. ‘Als je dat niet doet in zo’n match, verlies je met 0-3′, zei de bondscoach achteraf. ‘Ik denk dat het voor elke speelster individueel een moeilijke wedstrijd was tegen een goed IJslands team, maar ik ben heel tevreden over hun reactie.’

De tweede helft was inderdaad veel positiever. Met een gretige Wullaert die niet aarzelde om de bal te komen halen. Het was dan ook niet toevallig Wullaert die Dhont bediende in de rechthoek, waarna er een penaltyfout gemaakt werd. Justine Vanhaevermaet zette die heel kalm om. De nummer 10 van de ploeg miste, net als het hele team, wat stevigheid in de duels, maar ze deed haar job en keek niet op een inspanning.

… maar niet die van Leuven

Op een bepaald moment dachten we dat de Flames in staat zouden zijn om hun prestatie van de thuismatch in Leuven tegen Zwitserland te herhalen. Toen overtroffen ze zichzelf om een sterkere Nati af te straffen met 4-0 en stelden ze zo hun ticket voor het EK 2022 veilig. Maar dat gebeurde niet. De verdediging ageerde daarvoor te naïef, ondanks de sterke terugkeer van Jody Vangheluwe op de rechtsachter. En de wissels kwamen te laat, terwijl verschillende speelster al met de tong op de tenen liepen, Wullaert op kop. We vragen ons nog altijd af waarom Ell Van Kerkhoven in de 93ste minuut inviel. De aanvalster zou met haar fysiek en haar lengte het verschil gemaakt kunnen hebben.

Met dit gelijkspel is immers niemand gediend. Noch IJsland, noch België. De Red Flames mogen het donderdag opnemen tegen een Franse ploeg die in de eerste helft brandhout maakte van Italië, nochtans een van de ploegen die de afgelopen vijf jaar de meeste vooruitgang geboekt heeft – met onder meer een plaats in de kwartfinale van het WK 2019. De Red Flames zijn dus gewaarschuwd…

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content