Vorig jaar werd Mile Svilar de jongste keeper die ooit in de Champions League speelde. Achttien maanden na de clash met Herman Van Holsbeeck en de voormalige Anderlechtdirectie leert de Belgisch-Servische goudklomp geduld te oefenen bij Benfica.
Als grote keepers voorbestemd zijn om geschiedenis te schrijven, dan start de profcarrière van Mile Svilar (19) onder een goed gesternte. Wanneer hij op 18 oktober 2017 met Benfica aantreedt in de Champions Leaguematch tegen Manchester United, heeft hij pas vier dagen eerder zijn eerste profmatch gespeeld. Bovendien is Svilar met 18 jaar en 52 dagen de jongste keeper ooit op het kampioenenbal, een record dat hij afsnoept van zijn idool Iker Casillas. In de terugmatch op Old Trafford pakt hij een penalty. Het toptalent uit de jeugdopleiding van Anderlecht geeft zijn visitekaartje af.
Alles hebben we gedaan voor die gast, maar het probleem was dat hij naar niemand luisterde.
En wat voor één. Hij lijkt een brutaal joch dat nergens voor terugschrikt. Een baldadige keeper die graag alles of niets speelt, ook als dat betekent dat hij zich voor het oog van de wereld compleet mispakt bij een vrije trap van Marcus Rashford. Aan deze blunder in de heenmatch voegt hij in de terugmatch nog een owngoal toe, al gaat het om een ongelukkig afgeweken schot van Nemanja Matic. Toch zijn de kritieken na 180 minuten unaniem lovend. In twee Champions Leaguewedstrijden bevestigt Svilar wat degenen die hem gedurende zijn gehele jeugd gevolgd hebben allang weten. De voormalige Anderlechtdirectie heeft een goudhaantje laten schieten door Svilar enkele weken eerder, in de laatste uren van de zomermercato, voor 2,5 miljoen euro te verkopen aan Benfica.
Het is een onverkwikkelijke historie met een afloop die niemand wou, een van de grootste vernederingen uit de carrière van Herman Van Holsbeeck. ‘Alles hebben we gedaan voor die gast, maar het probleem is dat hij naar niemand luisterde’, zegt de gewezen sportief directeur. ‘Hij stond op het punt om de nummer twee van René Weiler te worden, waardoor hij ongetwijfeld de beker zou gespeeld hebben. Hij wilde echter tot elke prijs de nummer één zijn, terwijl Weiler vond dat hij daar nog niet klaar voor was. Het probleem met Svilar is dat hij te vroeg op een piëdestal werd gezet.’
WERKBEEST
Niet iedereen in Neerpede is het eens met die analyse. ‘De club had meer moeten doen voor Svilar’, zegt Mohamed Ouahbi, de trainer onder wie Svilar in 2015 zijn eerste Youth League speelde en de halve finales bereikte na winst tegen Arsenal, Dortmund, Barcelona en Porto. ‘Niemand kon met zekerheid zeggen of Mile klaar was, maar men had niet alle verantwoordelijkheid bij Weiler moeten leggen.’
Uit goede bron is te horen dat de onenigheid tussen Svilar en Anderlecht begon in mei 2017, in de week na de landstitel. Nadat ze op donderdag kampioen werden in Charleroi, restte de spelers nog een laatste match tegen Oostende op zondag alvorens ze op vakantie mochten vertrekken. De ideale gelegenheid om het werk van bepaalde jongeren, zoals Svilar, te belonen. René Weiler was er echter de man niet naar om cadeaus uit te delen. Ook in die laatste match volgde de Zwitser zijn eigen logica en stelde hij spelers op als Diego Capel, Nicolae Stanciu en Massimo Bruno. Hij zette Rubén Martínez onder de lat, die zonder optie geleend was van Deportivo La Coruña en dus vlak nadien zou vertrekken. Titularis Frank Boeckx zat op de bank, Mile Svilar in de tribune.
‘Ik heb er die week bij Max de Jong ( keeperstrainer, nvdr) en Nicolás Frutos op aangedrongen om Svilar te laten spelen, maar Weiler had er geen oren naar’, zegt Patrick Verheyden, sinds twaalf jaar verantwoordelijk voor de jeugdkeepers bij Anderlecht. ‘Weiler heeft Svilar gebroken, maar niemand heeft iets gedaan om hem dat te verhinderen. Er is een collectieve verantwoordelijkheid voor deze mislukking.’
Hij zal het niet met zoveel woorden zeggen, maar Patrick Verheyden, vandaag nog steeds in functie bij Anderlecht, heeft zichzelf niets te verwijten. In 2010 zorgde hij dat de tienjarige Mile van Beerschot naar Anderlecht kwam, vandaag kan Verheyden niet anders dan betreuren hoe dit dossier, dat de trots van de jeugdopleiding van Anderlecht had kunnen zijn, is uitgedraaid. ‘Ik ben misschien niet objectief, want ik heb Svilar altijd als mijn zoon beschouwd, maar ik heb nog nooit zo’n getalenteerde keeper gezien. Nog altijd ga ik naar hem kijken in Lissabon en als ik er niet ben, bespreken we zijn matchen telefonisch. Als ik u één ding mag zeggen, dan is het dat hij nog steeds die drang heeft om er harder voor te werken dan een ander. Zelfs vandaag vraagt hij me nog bijkomende oefeningen voor thuis. Mile, dat is in de eerste plaats een ongelooflijk werkbeest.’
ZES CENTIMETER
De jongen is van het volhardende type. Toegewijd aan het krachthonk sinds zijn aankomst in Lissabon, veranderde zijn lichaamsbouw zichtbaar. Mile Svilar is niet langer de ongeduldige adolescent die achttien maanden geleden Anderlecht verliet, maar een jonge volwassene die klaar is om zijn kans te grijpen. Momenteel meet hij 1,91 meter, 6 centimeter meer dan toen hij bij Anderlecht vertrok. Daar zou nog 4 centimeter kunnen bijkomen. Een forse evolutie die doet denken aan een zekere Thibaut Courtois, die hetzelfde meemaakte op die leeftijd. Patrick Verheyden lacht. ‘Vergis je niet, hij zit er zelf wat mee verveeld. Toen onderzoek bij de U10 uitwees dat hij op een dag 1,95 meter zou worden, was dat voor ons uiteraard goed nieuws. Zelf was hij er niet gelukkig mee. Hij was bang dat hij zijn explosiviteit zou verliezen door zo hard te groeien.’
Dat hij zich arrogant zou hebben opgesteld, verbaast me. Nooit zag ik een speler die zo strikt instructies opvolgde.
Van de zes jaar opleiding die Svilar bij Anderlecht genoot, resten er vandaag enkel nog wat records hier en daar. Zoals zijn referentietijden op de korte sprints. Daarachter gaapt vooral de leegte die het wonderkind naliet. ‘Het gevaar van een dergelijk talent op die positie is dat je alles op hem inzet’, zegt Mohamed Ouahbi, vandaag trainer van de U18 van Anderlecht. ‘Al die jaren moesten we plaats maken voor Mile, ten nadele van andere goede keepers.’ Een van de onmiddellijke gevolgen van het vertrek van Svilar is dan ook de lacune in de jonge generatie keepers bij Anderlecht.
Er wordt gefluisterd dat het volgende toptalent Timon Vanhoutte heet, al speelt die op dit moment nog bij de U15. Afgelopen zomer werd hij weggehaald bij Club Brugge, wat meteen de stelling over Svilar die anderen schrik aanjoeg kracht bijzet. Jonge keepers zouden Anderlecht jarenlang gemeden hebben uit angst voor de concurrentie met een talent uit eigen huis dat voorbestemd leek om in de eerste ploeg te spelen. Dat is met name het geval voor Ilias Moutha-Sebtaoui (ex-Standard, ex-Manchester United), bij de nationale ploeg de eeuwige concurrent van Svilar. Hij werd deze zomer door Anderlecht gehaald om het gat op te vullen dat achtergelaten werd door een sportieve politiek die te lang alleen maar rond Svilar draaide. Een plan B werd blijkbaar nooit overwogen.
CHARLY MUSONDA
Ook de aanwerving van de al wat oudere Rubén Martínez, tweede doelman bij Deportivo La Coruña, paste in die strategie. Hij kreeg in de winter van 2017 de voorkeur op de veel jongere en beloftevolle Kroaat Lovre Kalinic. Die werd in Brussel aangeboden voor hij bij AA Gent tekende. Een flater, want afgelopen winter verkaste Kalinic voor 6 miljoen euro naar Aston Villa. Van Holsbeeck: ‘Iedereen denkt te weten hoe dit verhaal afloopt en vindt ons sportief beleid ontoereikend, te rekenen vanaf het moment dat Svilar niet in de eerste ploeg kwam. Maar laat ons afwachten hoe zijn carrière zich ontwikkelt. Voor hoeveel zal hij vertrekken bij Benfica? Ik zeg u: er is maar één waarheid, en dat is die van het veld. En op dit moment is hij de nummer twee bij Benfica. Mensen die alles weten, kunnen op een dag diep vallen. Vraag maar aan Charly Musonda ( nadat hij en zijn familie allerlei privileges hadden verkregen bij Anderlecht, vertrok hij toch naar Chelsea, waar hij het niet kon waarmaken, nvdr). In ieder geval, Philippe Collin had me gewaarschuwd dat ik ontgoocheld zou geraken als ik voortdurend zou blijven plooien voor bepaalde personen. Dat is echter niet het belangrijkste. Het is voornamelijk erg triest voor zijn carrière.’
Op het kerkhof van de mislukte weddenschappen van de ex-Anderlechtmanager is het sowieso gevaarlijk om Svilar al af te serveren. In het Portugese kampioenschap en de Europabeker moet de Servische Belg nog plaats ruimen voor Odisseas Vlachodimos, in de bekerwedstrijden is hij dit seizoen al titularis. Svilar, afgelopen weekend nog onder de lat tegen CD Nacional wegens een schorsing van Vlachodimos, ontgoochelde geen enkele keer en doet het zo goed dat de Portugezen zijn vijfjarige contract willen openbreken. Ondanks de interesse van grote Europese clubs – de naam Machester United valt regelmatig – wil Benfica Svilar niet verkopen. En Mile Svilar zelf? Knapt hij niet van ongeduld nadat hij bij Anderlecht hemel en aarde bewoog om te spelen?
‘Ik heb altijd moeite gehad om die verhalen rond hem te geloven’, zegt Thierry Siquet, die Svilar kent van de nationale U15 tot de U17. ‘Nooit heb ik een speler gezien die zo strikt instructies opvolgde. Hij voerde alles uit tot in de perfectie, hij legde zijn oor te luisteren bij jongens die ouder waren dan hij. Als ik hem vroeg om te gaan slapen, dan ging hij slapen en niet op zijn console spelen. Hetzelfde met zijn trainingen en zijn voeding. Dan praat ik nog niet over zijn opvoeding. Het was echt een charmante puber, de eerste om goeiendag en bedankt te zeggen, om ballen te dragen. Natuurlijk ken je iemand niet door en door, maar als ik in de kranten lees dat hij zich bij Anderlecht arrogant zou opgesteld hebben, dan kan ik niet anders dan mij daarover verbazen.’
Mile Svilar laat in elk geval niemand onberoerd. Misschien is dat zo slecht niet voor een knaap van nog geen twintig. Het vervolg is aan hem.
Rode Duivel of niet?
Wanneer je polyglot bent op je negentiende – Mile Svilar spreekt Nederlands, Frans, Servisch, Engels en Portugees – dan is dat vaak omdat je al iets van de wereld gezien hebt. Svilar, geboren en getogen in België, doorliep de nationale jeugdploegen vanaf de U15 van Thierry Siquet tot de U19 van Gert Verheyen, maar mogelijk zal hij nooit voor de Rode Duivels uitkomen.
Een verrassende wending, want al in november 2017, enkele dagen na zijn debuut in de Champions League tegen Manchester United, weerklinkt de naam van Mile Svilar in de gangen van het nationaal voetbalcentrum in Tubeke. Op een persconferentie voor de vriendschappelijke wedstrijden tegen Mexico en Japan is Roberto Martínez vol lof: ‘Hij heeft een enorm potentieel. Ik hou van zijn karakter en zijn mentaliteit. Ik heb zijn matchen tegen Manchester United gezien. Na zijn fout heeft hij gereageerd en die reactie was fantastisch, net zoals die penalty die hij tegenhield. We moeten aan de toekomst denken. We gaan met hem praten.’
Die paar zinnen illustreren een oprecht enthousiasme voor Svilar. Nochtans citeerde de Portugese krant A Bola aan de vooravond van Svilars Europese debuut de Servische hulptrainer Zoran Filipovic (ex-Club Brugge, ex-Benfica): ‘Svilar heeft toegezegd om bij Servië te komen spelen.’ Woorden die een kleine aardbeving veroorzaakten. Zou dit toptalent, enkele weken na Anderlecht, nu ook de nationale ploeg door de vingers glippen?
Vijftien maanden later blijft de vraag hangen. ‘Het is nog niet het juiste moment voor Mile om zijn keuze te maken’, zegt zijn vader Ratko Svilar, ex-Antwerpdoelman en voormalig Joegoslavisch international. ‘Hij moet zich nu concentreren op zijn club, de rest komt vanzelf wanneer de tijd er rijp voor is.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
