EK 2022 poule D: geruzie bij Frankrijk en een succesvolle mama

Onze Red Flames nemen het in deze groep op tegen Frankrijk, Italië en IJsland.

Frankrijk: minder ervaring

Frankrijk is altijd bij de laatste acht geweest, maar zou graag eens voorbij de kwartfinales raken. Corinna Diacre staat nog steeds aan het roer, hoewel verschillende oudere speelsters na het WK 2019 openlijk aangaven dat ze wilden dat ze vertrok. Het leverde het omgekeerde op, want voormalig kapitein Amandine Henry, keeper Sarah Bouhaddi, en Eugénie Le Sommer zitten niet in de selectie. Als het fout gaat zal de factor ervaring zeker aangehaald worden, want zij werden vervangen door nieuwe talenten. Nadat Diacre haar selectie bekendmaakte waren er ook vragen over het middenveld, want ze neemt maar vijf dames voor die linie mee.

Vooral van de Franse aanval wordt er veel verwacht met Marie-Antoinette Katoto en haar PSG-teamgenotes Sandy Baltimore en Kadidiatou Diani. De basiskwaliteiten van het hele elftal zijn een solide defensie en explosieve aanval met een ruggengraat met leden van de twee beste Franse ploegen: PSG en Olympique Lyon.

Ook bondscoach Corinne Diacre is niet van de minste. Als speelster was ze Franse kapitein en als trainer schreef ze geschiedenis toen ze bij Clermont Foot de eerste vrouwelijke oefenmeester van een mannenteam in tweede klasse werd. Daarna nam ze haar huidige rol op.

Controverse is nooit ver weggeweest met Diacre en zo ook met haar kapiteins. Voor haar komst droeg Wendie Renard de band, maar Diacre gaf hem door aan Amandine Henry. Na de ruzie tussen de twee werd Renard weer kapitein. De bijna 32-jarige centrale verdediger draagt aanvallend bij met haar 29 doelpunten, maar is met haar ervaring ook van levensbelang.

Italië: opnieuw op niveau

Na de beste jaren in de nineties groeit Italië onder Milena Bertolini opnieuw naar het niveau waarop het topploegen aankan. Onder Bertolini toonden de dames zich strijdlustig en scherp op het WK 2019, wat leidde tot een kwartfinale. Het doel op dit EK is voor het eerst in 25 jaar weer eens een halve finale halen.

In het flexibele systeem van Italië zijn de hoekstenen drie ervaren speelsters. Aanvaller Barbara Bonansea is met haar tempo en techniek een dodelijk wapen. Ze doet ook verdedigend haar taken, wat haar een sleutelspeler in de flexibiliteit van het elftal maakt. Ook Cristiana Girelli is met haar goals van groot belang in de aanval. Net als Bonansea is zij al in de dertig dus het is mogelijk hun laatste kans om te schitteren op een eindtoernooi. Kapitein en centrale verdediger Sara Gama is de derde pilaar van Italië.

België: de stempel van Serneels

Voor hun tweede EK ooit stelden de Red Flames zich als doel de groepsfase te overleven. Aangezien België vooral wint van slechte en gemiddelde teams en het nog vaak moeilijk heeft tegen topploegen als Frankrijk zal de eerste wedstrijd tegen IJsland cruciaal worden om kans te maken op de tweede ronde. Sinds de eerste keer in 2017 zijn de Red Flames vooruitgegaan en een deel van de dames heeft nu de ervaring van een EK in de benen.

Ives Serneels is al meer dan tien jaar de trainer en drukte duidelijk zijn stempel op het elftal dat onder zijn leiding de weg omhoog inzette. Zo eindigden de Red Flames eerste in hun kwalificatiegroep.

Algemeen topschutter en kapitein Tessa Wullaert wordt vaak als de belangrijkste speelster gezien. Met zes assists was ze tijdens de voorronde een van de besten op dat gebied. Daarmee hielp ze bijvoorbeeld ook Tine De Caigny aan haar twaalf doelpunten en topscorerstitel in de kwalificatie. In het buitenland wordt er ook naar Janice Cayman gekeken als sleutelspeelster. Zij is de recordinternational bij de Red Flames, won dit jaar haar tweede Gouden Schoen en haalde de Champions League binnen met Lyon.

IJsland: gevaarlijk op stilstaande fases

IJsland is er voor de vierde keer bij op het EK. Het heeft een getalenteerd en hecht team dat als één van de beste tweedes uit de kwalificaties kwam.

Toen Thorsteinn Halldórsson in 2021 bondscoach werd, had hij al ervaring in het dames- en herenvoetbal met onder andere drie titels met de vrouwen van het IJslandse Breidablik. Het is een moeilijk te breken team dat gevaarlijk is op stilstaande fases.

Met de comeback van Sara Björk Gunnarsdóttir, die in november moeder werd, keert er heel wat ervaring en creativiteit terug in het elftal. Ze is de kapitein, heeft de meeste caps en is de eerste vrouw die twee keer na elkaar IJslandse sportpersoonlijkheid van jaar werd. Met haar techniek en aanvallend vermogen had ze zowel met haar land als met haar clubs succes.

Door Margit Ghillemyn