0-4 in Porto: de zege die Carl Hoefkens op de Europese kaart zet

© GETTY
Steve Van Herpe
Steve Van Herpe Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Met het perfecte gameplan en de juiste ingrepen leidde de coach van Club Brugge zijn ploeg naar een schitterende overwinning in Porto. Dit is dan ook voor een groot stuk zijn verdienste.

‘We vroegen nog aan Carl Hoefkens of hij wou invallen.’ Alfred Schreuder lachte er na de titelmatch van vorig seizoen op Antwerp smakelijk mee: de manier waarop zijn assistent nog tot enkele minuten voor affluiten, toen de zege én de titel al binnen waren voor Club Brugge, druk gesticulerend aan de zijlijn stond.

Het was niet de eerste keer dat dat gebeurde. In de play-offs sprong Hoefkens geregeld als door en wesp gestoken recht van de bank om spelers aanwijzingen toe te schreeuwen. Soms leek het wel alsof hij de T1 was. Schreuder zag er geen graten in: ‘Carl is nu eenmaal een Clubman.’

De zelfbeheersing waarmee Hoefkens nu als hoofdtrainer aan de zijlijn staat, is daarom des te opvallender. Af en toe roept en gebaart hij wel naar zijn spelers, maar het is allemaal veel gereserveerder. Bij een doelpunt blijft hij zelfs stoïcijns kalm, ook in de Champions League. Alleen de kauwgom in zijn mond krijgt er dan iets meer van langs.

Na de match in Porto zei Hoefkens dat hij zich nu eenmaal niet wil verliezen in emoties. ‘Niet in ­euforie, maar ook niet in ontgoocheling bij een tegengoal. Ik blijf kijken wat er met mijn ploeg gebeurt, met de tegenstander, met mijn bank, in het stadion… Ik wil alles blijven zien en dat kan niet als je begint te juichen.’

Hoefkens toonde geen emotie tijdens de vier doelpunten. Het leek wel alsof hij in het verliezende kamp stond.
Twee tegendoelpunten

Intussen heeft de 43-jarige Belg de twijfels rond zijn aanstelling de kop ingedrukt. Na de eerste competitiewedstrijden – remember de nederlaag op Eupen en het gelijkspel thuis tegen Zulte Waregem – kreeg hij nog de wind van voren, maar hij zette daarna een reeks van zeven overwinningen neer, waarvan twee in de Champions League.

Dat is knap als je weet dat de ploeg grotendeels hertekend werd. De as bleef met Mignolet-Mechele-Vanaken wel behouden, maar er waren toch heel wat nieuwkomers in te passen. Zoals Club zich in Porto presenteerde, lijkt het alsof het team al jaren samen speelt: het is een hecht, moeilijk te ontwrichten blok. Dat blijkt ook uit het aantal tegengoals dat blauw-zwart in de afgelopen zeven wedstrijden incasseerde: slechts twee.

Keuze voor de jeugd

Voor het seizoen zei Hoefkens in een van de schaarse interviews die hij gaf dat hij de jeugd kansen zou geven. Hij hield woord. De ontbolstering van de 19-jarige Abakar Sylla, die de ook nog maar 21-jarige Owen Otasowie uit de ploeg speelde, draagt zijn handtekening.

Ook Bjorn Meijer (19), Raphael Onyedika (21), Kamal Sowah (22), Andreas Skov Olsen (22) en Ferran Jutglà (23) kwamen aan de aftrap in Porto. Een kwartief voor tijd mocht Antonio Nusa, 17 jaar nog maar, invallen. Hij maakte het vierde goal en werd zo de op één na jongste doelpuntenmaker ooit in de Champions League.

In de Jupiler Pro League kregen jeugdproducten Lynnt Audoor (18), Cisse Sandra (18) en Noah Mbamba (17) al speelkansen.

Goeie ingrepen

Afgelopen zaterdag, voor de wedstrijd op Seraing, begonnen Jutglà, Sowah én Skov Olsen op de bank. Drie dagen later waren het net die drie spelers die in Porto de goals maakten.

Met de 0-1 aan de rust zat de schrik er in het Brugse kamp toch een beetje in: Onyedika, Nielsen en Odoi stonden immers al geel geboekt. Maar die drie mochten van de nooit panikerende Hoefkens de volle 90 minuten op het veld blijven.

Toen Sylla echter op een domme manier geel pakte en daarna even flirtte met rood, greep de Clubcoach meteen in en haalde hem naar de kant, tot grote ontgoocheling van de Ivoriaan. Dedryck Boyata verving hem uitstekend.

Ook het inbrengen van de dartele Nusa, die met zijn snelheid de Portugese verdediging pijn deed, was een uitstekende zet. Net zoals het overschakelen in de tweede helft op hoge ballen richting Hans Vanaken. Het doorkoppen van de Rode Duivel, alweer in een glansrol, was vaak het begin van een gevaarlijke aanval.

Kortom, Carl Hoefkens heeft een uitstekende beurt gemaakt. Eerst in België, nu ook in Europa. Maar we zullen hem niet moeten vertellen om daar vooral kalm bij te blijven.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content