In de Europa League neemt Standard het op tegen de voormalige grootmacht uit Rotterdam-Zuid.
Op de tweede verdieping van stadion De Kuip is een hoekje gewijd aan Ernst Happel, de legendarische Oostenrijker die Feyenoord in zijn eerste seizoen (1969-1970) naar de Europacup I leidde. “Ik heb zelfs een beetje meegewerkt aan zijn komst”, zegt Rob Vente, een gepensioneerd journalist en momenteel schrijver van thrillers die zich in en rond De Kuip of Feyenoord afspelen. “Happel wilde weg bij ADO Den Haag, maar het bestuur verzette zich. Tot ze een interview met Ernst in onze krant lazen … (lacht) Volledig de vloer met zijn club aangeveegd.”
‘Hij dronk je koelkast leeg en bleef op de bank slapen’
De twee werden goede vrienden. Ook toen Happel al lang uit Rotterdam was vertrokken en in Brugge, Luik en Hamburg naar nieuwe successen op zoek ging, zagen ze elkaar nog geregeld. “Ik was erbij toen hij met Club Brugge de finale van de UEFA Cup tegen Liverpool speelde (1976). Anderhalf uur voor de wedstrijd zaten we in de bar van de Holiday Inn in Brugge, waar Kevin Keegan een colaatje aan het drinken was. ‘Het stadion ligt hier toch vlakbij, we vertrekken pas om kwart na zeven.’ En toen stapte Arlette, de echtgenote van Georges Leekens, op hem af: ‘Jij speelt vanavond tegen mijn man.’ Leekens, van wie Happel altijd zei dat hij zo elastisch als een balpen was … (lacht)
“Of die keer in Hamburg, ook een mooie anekdote. Na de wedstrijd zat Happel achter een klein lessenaartje, in het bijna klinische perslokaaltje, toen een Duitse journalist hem vroeg waarom hij Felix Magath niet had gewisseld. Hij wist niet wat hij hoorde en antwoordde heel droog: ‘Ich bin gekke Henkie toch nicht?’ (lacht) Een unieke man. Een Belgische journalist zei me ooit eens: ‘Hij kwam soms onverwacht bij je thuis, dronk de hele koelkast leeg en achteraf bleef hij nog op de bank slapen ook.'”
Speciale band
Rob Vente vertelt over een bijzondere en emotionele ontmoeting in mei 1992, toen Happel al een tijdje terminaal ziek was en met de Oostenrijkse nationale ploeg in Sittard vriendschappelijk tegen Oranje voetbalde. “Ernst omhelsde me, maar ik voelde bijna geen lichaam. Zó mager… En toen hij naast Van Hanegem aan tafel zat, legde hij zijn hand op Willems been. Liefdevol. De goede vader met het moeilijke kind. Een haat-liefdeverhouding. Willem werd geregeld van de training weggestuurd, waarna Happel aan journalisten zei dat hij geblesseerd was en op zondag niet kon spelen. ‘Ik ben helemaal niet geblesseerd.’ (lacht) Een heel speciale band.”
Chris Tetaert
