Love him or hate him, onberoerd laat hij niemand. Maar voetballen kan hij als de beste.
Hij lijkt er op, maar het is hem niet. Die kritiek kreeg Cristiano Ronaldo na zijn bleke prestatie tegen Denemarken, wedstrijd waarin hij behoorlijk wat kansen de nek omwrong. Zondagavond nam hij wraak door twee keer te scoren tegen Nederland. Wordt EURO 2012 dan toch het tornooi van de vedette van Real?
Love him or hate him, onberoerd laat hij niemand. Zelfs de eigen fans niet. Toen Ronaldo in december 2011 in Bernabéu met Real Barça partij gaf (de wedstrijd eindigde op 1-3 voor de grote rivaal) werd Cristiano na de rust door eigen publiek bij elke baltoets uitgefloten. Dat was niet de eerste keer, maar wel de eerste keer in een clásico.
Het Madrileense publiek leek het gehad te hebben met CR9. Dat jongetje uit Madeira, uitgelachen om zijn wat vreemde accent toen hij op zijn elfde op voetbalinternaat ging bij Sporting Lissabon. Het zoontje van een aan drank verslaafde tuinman die voor de stad werkte en in zijn vrije uren wat bijkluste bij een arm voetbalclubje in Funchal.
Waarom, vroeg de Spaanse krant El País zich een paar dagen later af. Waarom dat gefluit voor iemand die zo goed kan voetballen? Het ging wat graven in het privéleven van de ster en ontdekte dat die amper een leven had. Of liever, dat het leven van Ronaldo veel weg had van het leven van Messi, die andere ster van het Spaanse voetbal. Leven in een luchtbel.
Messi voetbalt voor Barcelona, woont in Catalonië, maar leeft… in Rosario, Argentinië. Niks in zijn huis doet blijkbaar denken aan Spanje, alles aan het thuisland.
Idem bij Ronaldo. Hij woont in La Finca, de chique buurt van Pozuelo de Alarcón, waar huizen zwembaden hebben en trappen van marmer zijn en voor de deur luxewagens staan. Daar woont hij met het zoontje voor wie hij zondagavond scoorde (en dat hij afkocht van de biologische moeder), met Irina, zijn verloofde. Met haar zus, zijn moeder en met nog een boel lijfwachten en personeel en managers, die hun zaakjes regelen.
Leven in een bubbel. Een leven waarin het ik centraal staat. Dat hielp hem in zijn jeugd om te raken waar hij raakte, ik en de bal, urenlang, eerste op het trainingsveld, laatste onder de douche. Rusteloos oefenend, een beetje hyperkinetisch, tot het perfect was.
Dat speelt hem nu parten, op het veld. Ook daarom de kritiek van het Madrileense publiek, ondanks alle goals. Het individualisme van het diamantje, terwijl ze in Madrid liever wat cynische, sluwe voetballers zien.
Hem uit die bubbel halen, kost niet alleen trainers veel energie. Bij het blad Marie Claire hebben ze nog nachtmerries van de eisen die CR9 stelde toen zijn verloofde Irina in november 2011 een modeprijs kreeg. Een van de tien. Zij was die avond de vedette, hij werd nadrukkelijk voorgesteld als ‘de verloofde van’.
Maar meneer stelde heel wat eisen bij het feestje in besloten kring, op de Franse ambassade in Madrid, terwijl het niet eens om hém ging. Hij wilde niet door fotografen onder vuur worden genomen op de officiële Photo Call, hij wilde voor zijn gezelschap een zaaltje apart, weg van andere gasten. Toen dat niet lukte, gedroeg hij zich maar koeltjes aan de tafel waar ook de Britse actrice Tilda Swinton zat. Geen woord kwam er uit, de hele tijd zat meneer te spelen met zijn gsm. Hij liep zelfs weg van de tafel toen er prijzen werden uitgedeeld.
Rusteloosheid, angst, arrogantie? Alles kan. Maar voetballen kan hij als de beste…
