Carlo Vandekerkhof is niet langer eigenaar en voorzitter van de Griekse club FC Fostiras. De ploeg sloot het voorbije seizoen af als voorlaatste en zakt naar de derde klasse.
“Daar zal ze opnieuw een vzw worden en het amateurstatuut aannemen”, zegt Vandekerkhof in Sport/Voetbalmagazine. “De oude vzw-leden nemen de club opnieuw over. Iets waar ik heel blij mee ben. In 2013 hadden we een nieuwe naamloze vennootschap gemaakt. Die heeft nu geen bestaansreden meer. De advocaten zijn bezig de vennootschap te vereffenen. Eens dat is gebeurd, is mijn Griekse verhaal formeel afgelopen.”
Negatieve spiraal
Vandekerkhof kocht Fostiras in 2013. De in een voorstad van Athene gelegen club was net gepromoveerd naar de tweede klasse en zocht een overnemer. Vandekerkhof overtuigde zijn vriend Jacky Mathijssen om het trainerschap op zich te nemen. Mathijssen werd Trainer van het Jaar, maar hield het na één seizoen voor bekeken. Hij heeft nog altijd loon tegoed.
Vandekerkhof: “Het eerste jaar bereikten we de play-off voor promotie naar eerste klasse, het tweede jaar zakten we. We verloren enkele keren op rij met 1-0 en belandden al vroeg in het sukkelstraatje. In december vertrokken een aantal spelers. De trainer heeft het lang volgehouden om er het beste van te maken, maar dat is niet gelukt. We zijn niet meer uit de negatieve spiraal geraakt.”
Corruptie
Ook met het Griekse voetbal gaat het van kwaad naar erger. De corruptie tiert er welig. Zelfs de voorzitter van landskampioen Olympiacos verdween achter de tralies. “Griekenland is een regelrechte schande”, verklaarde UEFA-corruptiebestrijder Karl Dhont drie weken geleden in Terzake. “De tweede klasse is een ramp. Ik snap niet dat mensen daar nog betalen om naar het voetbal te gaan. Niet dat alle wedstrijden er worden verkocht, maar sommige weekends zitten we er dicht bij.”
Straffe woorden die zowel het succes van Mathijssen als de afgang onder zijn opvolger in perspectief plaatsen. Vandekerkhof vindt dat Dhont overdrijft: “Ik ben één keer benaderd, maar ben er niet op ingegaan. Omdat ik weet: als je dat doet, zit je voorgoed in de greep van zulke figuren. Op managementniveau was er bij ons zeker geen probleem. Eén keer hebben we een van onze spelers apart genomen. We konden niets bewijzen, maar wilden hem laten voelen dat we hem in de gaten hielden. Weet je, in Griekenland lees je elke dag wel iets over geregelde wedstrijden. Het lijkt soms of het in hun cultuur zit.”
