Hoge verwachtingen

© BELGAIMAGE
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Uitgerekend op het moment dat Antonio Conte officieel zijn lot verbond aan Tottenham, vorige week dinsdag, was het 5.000 (sic) dagen geleden dat Tottenham voor het laatst een trofee won: de ligabeker van 2007-2008. De toon was meteen gezet.

Maar liefst 72 dagen deed Tottenham er vorige zomer over om een opvolger aan te stellen voor José Mourinho, manager van Tottenham geworden in november 2019 en vorig seizoen ontslagen. De man die de gestage klim van Tottenham de jaren voordien, uitmondend in de finale van de CL, moest bevestigen met een prijs stelde erg teleur. Voorbijgestreefde psychologische spelletjes, te weinig automatismen op trainingen, nefast voor een ploeg die zijn kern te laat en te traag ververste; Mauricio Pochettino had daarvoor gewaarschuwd én geboet. Tottenham had de voorbije jaren veel aandacht voor infrastructuur – het nieuwe trainingscomplex is fantastisch, het stadion nog meer – en te weinig voor de kern van de zaak: het veld. ‘Het is tijd om terug te plooien op ons DNA’, klonk het vorige zomer: fris, aanvallend voetbal, met integratie van jeugd. Op de transfermarkt waren de mogelijkheden beperkt, de beste zaak deden de Spurs nog met het behoud van Harry Kane, die naar Man. City wilde, maar niet mocht.

Nuno Espirito Santo bleek geen heilige geest, eens de sleutels in zijn handen. Na 124 dagen mocht hij alweer gaan, na een 0-3 tegen Man. United, maar vooral omdat hij Kane niet uit het dal kreeg: slechts 1 goal in 9 wedstrijden in de Premier League. Van free flowing football was geen sprake, de Spurs waren bij zijn ontslag de ploeg die de op één na minst gevaarlijke ploeg was in de aanval.

Enter Antonio Conte, vorige zomer al de favoriet van Fabio Paratici, die op 1 juli begon als directeur voetbal van de Spurs. Over diens kwaliteiten zijn de meningen nog wat verdeeld: Paratici, een matig middenvelder als speler, toonde zich later beter scout/manager, eerst bij Sampdoria, vervolgens bij Juventus. Daar gaf hij mee vorm aan een kampioenenploeg. Juve, dat sinds 2003 geen kampioen meer was geworden, haalde onder Paratici Conte als onbekende coach en Andrea Pirlo als voetballer waarrond vraagtekens bestonden. Het werd de start van een gouden periode, met drie titels op rij voor Conte, die dat later doortrok bij Chelsea én Inter, waar hij telkens een keer kampioen werd.

In juli zei Conte evenwel neen tegen de Spurs en met drie maanden vertraging is hij er nu toch, nadat PSG doorging met Pochettino, Man. United vertrouwen behield in Ole Gunnar Solskjaer en Real Madrid koos voor Carlo Ancelotti. Drie andere opties.

Zijn komst wekt hoge verwachtingen, want Conte is een garantie voor succes. Zijn eerste zet vorige donderdag: van 4 verdedigers naar 3. Of het dan 3-4-3 wordt zoals bij Chelsea van 2015 tot 2017 of de 3-5-2 van Inter de voorbije twee seizoenen valt af te wachten. Dat zal van de ontwikkeling van Lucas Moura, Tanguy Ndombélé of Dele Alli en onder andere Lo Celso afhangen. Het zal in elk geval een intens Tottenham zijn, fysiek veel fitter, want dat miste Conte, bleek uit gesprekken vorige zomer.

Toen hij afgelopen zomer voor televisie het EK analyseerde, vond Conte dat Kane bij Engeland dieper moest spelen. Daar is de spelmaker/spits op zijn gevaarlijkst. Kane doet dat ook bij Tottenham, uitwijken naar andere delen van het veld. Vaak naar links zelfs. De Spurs scoren daarom dit seizoen niet zo makkelijk, omdat er geen Kane in de box is.

De Engelse analisten verwachten met de komst van Conte, die alles op het veld veel meer automatiseert door veel trainingen, veel van een duo Son-Kane. Want Conte’s voetbal ontwikkelt vaak goeie duo’s in de aanval, observeerden ze: Llorente-Tévez bij Juventus, Hazard-Costa bij Chelsea, Pelle-Eder in de Squadra en, vooral, Lu-La in Inter. Onder Conte scoorde Romelu Lukaku 64 keer in 95 wedstrijden en Lautaro Martínez deed er in twee jaar Inter nog eens 40 bovenop. Son-Kane werkte in het verleden al uitstekend, maar op die bewegingen zaten sinds het vertrek van Pochettino roest. Aan Conte om dat er af te schrapen.

En wie weet wint Tottenham dan een keer iets.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content