Manchester United worstelt sinds het vertrek van boegbeelden Rio Ferdinand, Nemanja Vidic en Patrice Evra én succescoach Alex Ferguson met defensieve problemen. Kan recordaankoop Harry Maguire de orde dit seizoen herstellen?
Een paar voorbeelden wat je allemaal kan doen met 87 miljoen euro: 29 miljoen pakken friet met mayonaise smakelijk naar binnen spelen, een kleine acht miljoen keer naar de nieuwe documentaire over Diego Maradona gaan kijken of zeven en een kwart keer de duurste aankoop in de Jupiler Pro League – Zinho Vanheusden – in uw tuin laten voetballen.
Manchester United investeerde dat bedrag in de (voorlopig) duurste verdediger én Engelsman aller tijden: Harry Maguire. De struise centrale verdediger komt over van reeksgenoot Leicester City en moet de Mancunians naar nieuwe successen leiden. De vraag rijst of de speler zijn transfersom ook kan vertalen naar uitmuntend verdedigingswerk, iets waar de Engelse recordkampioen fors naar snakt in het post-Fergusontijdperk.
De afgelopen seizoenen is het namelijk niet veel soeps geweest. Enkel David De Gea kon onder de verschillende coaches een hoog niveau aanhouden. David Moyes hoefde op dat moment – zomer van 2013 – nog niet te investeren in zijn verdediging. De succesvolle achterhoede bleef grotendeels intact, al trippelden Vidic, Ferdinand en Evra één-voor-één richting de uitgang.
Een nieuwe lichting kreeg de tijd en ruimte om te groeien in hun schaduw. Al snel bleek dat er echter ferm aan kwaliteit werd ingeboet. Jonny Evans kon nooit een echte vaste waarde worden, terwijl Chris Smalling en Phil Jones als jonge talenten ook meer dan genoeg speelminuten kregen om op termijn de tandem Vidic-Ferdinand te vervangen. Uiteindelijk hebben ze die plaatsen ook ingenomen, maar staan hun jaarprestaties al een half decennium meer dan ter discussie.
Louis van Gaals Army
Op links kwam eerst Alexander Büttner – later nog uitgeleend aan RSC Anderlecht – maar die schopte het nooit langer dan een paar wedstrijden tot in de basiself. Ook de tweeling Rafael en Fábio merkte snel dat er geen Unitedtoekomst voor hen in het verschiet lag.
Louis van Gaal kreeg een jaar na Moyes de kans om de erfenis van Sir Ferguson wel eer aan te doen. Naast zijn landgenoot Daley Blind, kwam ook Marcos Rojo de gelederen versterken. Veel beterschap leverde dat niet op, al zal de Nederlandse trainer waarschijnlijk de eerste zijn om dat te ontkennen. Een foutloze voorbereiding resulteerde uiteindelijk in een zoutloze vierde plaats met bijhorende kwalificatie voor de play-offronde van de Champions League. Op geen enkel moment dong het mee voor de titel, ging het roemloos ten onder tegen het nietige Milton Keynes Dons in de League Cup en verloor het in de FA Cup van latere winnaar Arsenal. Met Louis van Gaals Army zou je op dat moment toch ook niet naar de oorlog willen.
Twijfels over de verdeding kwamen er echter niet. Integendeel, de club was ervan overtuigd dat het probleem in de meer aanvallende compartimenten lag. Bastian Schweinsteiger moest voor een betere aanvoer zorgen, Morgan Schneiderlin kreeg na een sterk seizoen bij Southampton de stempel van ‘nieuwe Carrick’, terwijl de beloftevolle Anthony Martial en Memphis Depay zich hopelijk ontplooiden tot nieuwe aanvalsleiders in steun van aanvoerder Wayne Rooney. Robin van Persie had namelijk de rode deur van Man Utd achter zich dichtgetrokken, terwijl Nani duidelijk naar de uitgang werd geduwd. Vandaag speelt enkel nog Martial bij The Red Devils.
Supersterren
Met een uiteindelijke eindwinst in de FA Cup, nam het bestuur geen genoegen dus werd ook Van Gaal aan de kant geschoven. José Mourinho kreeg de ruimte en het budget om Manchester United in al z’n glorie te herstellen. De Portugese succescoach investeerde enkel in een nieuwe centrale verdediger, Eric Bailly van Villareal, en bracht supersterren Zlatan Ibrahimovic (gratis) en Paul Pogba (€96 miljoen) naar Engeland.
Matteo Darmian had tijdens de vorige jaargang de middelmatige verdediging al vervoegd en Mourinho leek zelf maar weinig vertrouwen te hebben in zijn beschikbare mandekkers. Hij wisselde naar hartenlust af tussen Jones, Smalling, Blind en Bailly en ook jeugdproduct Axel Tuanzebe kreeg wat speelgelegenheid.
De rijper wordende Antonio Valencia en Ashley Young boetten ondertussen ook steeds meer van hun snelheid in en de flukse bewegingen minimaliseerden zich tot een handvol acties. The Special One toverde ze aan een gezapig tempo om tot backs. Flankverdedigers te kort? Schuif je middenvelders gewoon een rijtje achteruit! Beiden presteerden eigenlijk best naar behoren voor de vernieuwde status van Manchester United, net onder de absolute top in Engeland. Gewoon goed, niet slecht en zeker niet uitmuntend.
Geen grove borstel
Het bleef doorheen dat seizoen roeien met de riemen die Mourinho ter beschikking had. De Europa League werd binnengehaald tegen een Ajax waar Matthijs de Ligt net kwam piepen. Zo kwalificeerden ze zich via een achterdeurtje toch voor de Champions League, want in de competitie eindigde United op troosteloze zesde plaats.
Met de FA Cup konden ze dat seizoen nog een tweede trofee aan de prijzenkast toevoegen maar meer dan wat pleisters op een steeds groter wordende wonde was dat niet. De supporters raakten ongeduldig. Opnieuw bleef de grove borstel echter in de kast liggen en investeerde CEO Ed Woodward in supersterren van het aanvallende compartiment. Een ongelukkige Alexis Sanchez verliet Arsenal voor de Mancunians en Romelu Lukaku werd herenigd met Mourinho. Achterin vervoegde Victor Lindelöf de rangen. Op dat moment nog te jong en onervaren om een verdediging te dragen.
Dus verkoos de Portugees opnieuw Smalling-Jones in de centrale as. In de competitie bezorgde hem dat een verrassende tweede plaats, mede door de productiviteit van lieveling Lukaku, maar er kon geen zilverwerk veroverd worden. Martial en Rashford brachten te weinig, Sanchez zelfs helemaal niets. Manchester United vertoefde dan wel slechts één speeldag buiten de top twee, het moest negentien punten prijsgeven op de ongenaakbare buren van City.
Hetzelfde bedje ziek
Vorig seizoen nagenoeg hetzelfde verhaal: geen verdedigende investeringen buiten de talentvolle Diogo Dalot op rechts. Fred als the coming man op het middenveld en een nieuwe derde keeper in de vorm van Lee Grant. Mourinho vloog buiten midseason na dramatische resultaten en hommeles binnenskamers. Ole Gunnar Solksjaer zorgde nadien voor een korte opflakkering die hem een vast contract opleverden, maar in de tweede helft van vorig seizoen bleven ze in hetzelfde bedje ziek. Wisselvalligheid troef, een slabakkkende Pogba en een schlemielige verdediging.
Een nieuwe zesde plaats bleek het eindresultaat en roemloze teloorgangen in FA Cup en EFL. Lukaku verzorgde nog mee het spektakel in een onverwacht kampioenenbaldrama in de terugmatch tegen PSG waar United een 0-2 goedmaakte, maar dat was dan ook het spannendste aan hun seizoen.
Deze zomer hadden The Red Devils nood aan een ferme defensieve koerswijziging wil het in de nabije toekomst toch enige vorm van betekenis spreken. Eindelijk investeerde Woodward in een topverdediger, een nieuwe leider, een rot waar de rest van het team verder op gebouwd wordt. De schouders van Maguire zijn daar alvast breed genoeg voor.
Solksjaer was alvast dolenthousiast over zijn komst. ‘Hij leest het spel goed, toont zich aanwezig in zowel het eigen strafschopgebied als dat van de tegenpartij en behoudt de rust in de centrale as. Ik zie hem snel ingewerkt raken in het team en hoop Harry zondag mee te nemen voor de match versus Chelsea’, vertelt de Noor aan Mirror.
Lindelöf lijkt voorlopig de vaste partner van Maguire te worden, door de blessure van Bailly. Smalling, Rojo en Jones schuiven hierdoor achteruit in de pikorde en voor twee van hen wordt waarschijnlijk nog een oplossing gezocht.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
