Kippenvelmatch #8: Nederland-België 2-1

Op basis van de input van onze lezers stelde Sport/Voetbalmagazine een top 25 van kippenvelmatchen aller tijden samen. Vandaag nummer 8: Nederland-België van 20 november 1985.

20 november 1985: het was een barkoude voetbalavond in de Rotterdamse Kuip. Sommige spelers droegen zelfs lange kousen, journalisten rilden op de perstribune. Nederland en België speelden de tweede barragewedstrijd voor een ticket voor het WK van 1986 in Mexico. De Rode Duivels hadden de heenmatch met 1-0 gewonnen.

Een geladen, meeslepende match zou het worden in een kolkende vrieskelder. Nederland, met Ruud Gullit, Frank Rijkaard en Marco van Basten, beet zich de tanden stuk op het georganiseerde spel van de Rode Duivels die de beste kansen kregen, maar telkens weer op doelman Hans van Breukelen stuitten.

Aan de rust bracht bondscoach Leo Beenhakker dan zijn geheim wapen in: John van Loen, de boomlange spits van FC Utrecht, een vuurtoren, een lantaarnpaal, zoals hij werd genoemd, zeker toen hij vijf jaar later naar Anderlecht zou gaan. Voor hem verliet verdediger Michel van de Korput – hij speelde later voor Beerschot en Kapellen – het veld en ook de Belgische bondscoach Guy Thys wisselde onmiddellijk: Georges Grün in plaats van Leo Van der Elst.

Of Beenhakker wel wist wat hij deed? Nederlandse verslaggevers stelden die vraag, met Van Loen werd gelachen. Het kwam tot een prangend duel, zo intens dat je de Siberische temperaturen vergat. Nederland snelde naar 2-0, er werd door het Oranjelegioen gezongen alsof de zege binnen was. De Rode Duivels drukten door voor de aansluitingstreffer die een ticket voor Mexico zou opleveren, Van Breukelen hield zijn ploeg overeind.

En dan, het absolute kippenveldmoment, de 85e minuut, een actie en een doelpunt met een historische waarde: Eric Gerets zette voor, Georges Grün kopte binnen. Wat volgde was een zelden geziene ontlading, zelfs op de perstribune, waar anders neutraliteit hoort te heersen, wisten sommige journalisten met hun vreugde geen blijf. Hun verslag was al grotendeels getikt, maar ze herschreven het met het grootste plezier. Hier en daar mokte nog een Nederlander over de vreemde inbreng van Van Loen.

Nooit hebben triomf en tragedie elkaar zo geraakt als op die ijskoude avond, nooit liet de anders zo rustige Guy Thys zich zo meedrijven in de euforie. Hij vierde terwijl Leo Beenhakker eenzaam en alleen door de catacomben van het Feyenoordstadion slofte, de expressieve kop gebogen tussen de schouders.

Beenhakker zou later trainer van Real Madrid worden nadat… Guy Thys een aanbod van de Spaanse gigant had geweigerd. Zo werd de verliezer van Rotterdam alsnog een winnaar. Al was er uiteraard niemand die dat die avond wist: Nederland bleef voor de derde opeenvolgende keer thuis van een groot toernooi, de Rode Duivels maakten zich op voor een nieuw sprookje.