Mourinho: het einde van de magie

© REUTERS

Het lijkt erop dat The Special One niet meer zo speciaal is. Zijn spelers willen niet meer sterven voor hem. Ook bij Real Madrid was dat al het geval. De geschiedenis herhaalt zich.

Vorig jaar waren we in Madrid op bezoek bij Diego Torres, een van de meest gerespecteerde journalisten in Spanje. Die had net een boek geschreven over José Mourinho, met als titel: Prepárense para perder. Maak jullie klaar om te verliezen.

Toen hij naar Real Madrid kwam in 2010 had Mourinho net de finale van de Champions League gewonnen met Inter tegen Bayern München. Zijn imago was dat van een visionaire coach, een trainer met wie je automatisch resultaten boekt, een charismatisch man die een voetballer boven zichzelf kan laten uitstijgen, en een door zijn spelers op handen gedragen leider. Herinner u de tranen van Marco Materazzi, toen die van Mourinho vernam dat hij vertrok bij de Nerazzurri.

Bij de Koninklijke werd hij dan ook ingehaald als de Messias. Het vertrouwen in hem was groot, hij kreeg van voorzitter Florentino Pérez op sportief vlak alle touwtjes in handen. Dat was ongezien, want van Pérez is bekend dat hij als een schaduw boven zijn coach hangt. Bij de Portugees was dat niet het geval, die kreeg vrij spel.

Met als gevolg dat Mourinho’s vriend Jorge Mendes zowat de huismakelaar van Real Madrid werd. Er werd zelfs gefluisterd dat Mendes zijn eigen bureau had op Valdebebas, het oefencomplex van de club. De spelers uit de stal van de topmakelaar werden ook schaamteloos voorgetrokken door de coach.

Cynische man

Diego Torres keek het allemaal met grote ogen aan. Na een aantal maanden kwam hem ook informatie ter ore die haaks stond op het beeld dat van Mourinho bestond. ‘Er zijn dingen gebeurd die ik niet kan vertellen omdat ze te erg zijn’, zei Torres destijds.

Bekend is uiteraard Mourinho’s vinger in het oog van de inmiddels betreurde Tito Vilanova. Meteen na dat incident kwam Real Madrid met de verklaring: de bank van Barcelona had hen de hele wedstrijd zitten uitdagen. Dat bleek echter niet waar te zijn, zo bevestigde zelfs iemand die toen op de bank van Real zat. Maar Mourinho had de machine van leugens in gang gezet en het was niet meer te stoppen.

Ook het voetbal van Mourinho bij Real was cynisch. Het ging om het resultaat, niet om de manier waarop

De Portugees bleek een heel cynische man die er niet voor terugdeinsde tegenstanders langs de zijlijn uit te schelden, die zijn spelers opdroeg om na een verloren wedstrijd systematisch de arbitrage te viseren en die erin slaagde de Spaanse internationals van Real op te zetten tegen die van Barcelona.

Ook het voetbal van Mourinho bij Real was cynisch. Het ging om het resultaat, niet om de manier waarop. Met die manier van voetballen veroverde Mourinho in het eerste seizoen de Copa del Rey en in zijn tweede de titel, maar het derde seizoen sloot hij af zonder prijs. Nochtans was hij naar Madrid gekomen om de zo begeerde Décima, de tiende overwinning in de Champions League, binnen te halen. Hij faalde.

Sterven voor de trainer

Ook nu bij Chelsea lijkt het derde jaar er te veel aan zijn geweest. Kritiek op zijn manier van voetballen was er ook vorig seizoen al, maar dit seizoen leek hij een deel van zijn spelers niet langer voor zijn kar te kunnen spannen.

Mourinho’s vertrek uit Madrid was voor velen een opluchting, net zoals dat nu in Londen het geval is

Net hetzelfde gebeurde destijds bij Real Madrid. Ook daar kwamen steeds meer tegenkantingen, vooral van de Spaanse spelers onder aanvoering van de onder Mourinho verguisde Iker Casillas en Sergio Ramos, maar zelfs van landgenoot en Mendespoulain Cristiano Ronaldo.

Mourinho’s vertrek uit Madrid was voor velen dan ook een opluchting, net zoals dat nu in Londen het geval is.

Vorig jaar kwam Diego Torres tot deze conclusie: ‘Je kunt stellen dat Mourinho bij Real Madrid de magie verloor die hij had bij FC Porto, Chelsea (in zijn eerste periode) en Inter. Die magie lijkt nu in het bezit te zijn van andere, jongere coaches: Diego Simeone, Jürgen Klopp,… Hun spelers willen sterven voor hen.’

En dat kan niet gezegd worden van de spelers die Mourinho bij Real Madrid en ook nu bij Chelsea onder zijn hoede had. Misschien hebben voetballers ook liever een Normal One als trainer, en niet een zelfverklaarde Special One.

Steve Van Herpe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content