José Mourinho, ’s werelds meest controversiële voetbalcoach, geeft zelden interviews. Sport/Voetbalmagazine pakt deze week uit met een exclusief gesprek. Een voorsmaakje.
Bij zijn aanstelling als Chelseacoach deze zomer gaf Mourinho aan dat hij voortaan als The Happy One door het leven gaat, en dus niet langer als The Special One. Vandaag bevestigt hij dat dat nog steeds zo is. “Ik wist altijd dat ik op een dag zou terugkeren naar Engeland. Dat het naar Chelsea zou zijn, wist ik niet, maar ik hoopte het wel. Wanneer ik alles optelde – het land waar ik graag zou leven en werken, een club waar ik me thuis voelde – was Chelsea de uitkomst, maar als prof moet je bereid zijn overal aan de slag te gaan. Veel hangt af van de opportuniteit. Op het moment dat ik naar Engeland wilde terugkeren, bleek de trainerspost bij Chelsea vacant. Het was een gelukkig toeval, maar het blijft toeval. Mijn thuis zal altijd Portugal blijven”.
“Door de ervaringen die we hadden als familie, beslisten mijn echtgenote en ik dat Londen een goede plek is om met de kinderen te leven. De mensen láten je daar nog leven. Wanneer je op straat wandelt, gaat winkelen of ergens een restaurant binnen stapt om iets te eten, begrijpen ze dat je op dat moment niet de voetbaltrainer bent, maar een vader of echtgenoot. Ze geven je ruimte.”
“Op een dag was ik erbij toen mijn zoon voetbalde. Iedereen behandelde me als een vader, ik kon er gewoon kijken en praten met de andere ouders. In Italië of Spanje zou dat niet mogelijk zijn. Daar vinden de mensen het moeilijker om die zaken emotioneel en cultureel te scheiden en denkt men dat je 24 uur per dag trainer bent. Ze claimen je voltijds en dat lag ons niet. Engeland is anders, er zijn goede scholen voor de kinderen en mijn vrouw en ik houden echt van de stad. Ik wilde werken in het Engels voetbal en bij Chelsea. Alles is dus perfect.” (RS)
