Peter t'Kint

Onze Man in Rusland: ‘Het uur van Big Rom’

Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

De beslissende fase van het WK is in zicht. Money Time. Dat moet de Amerikaan in Romelu Lukaku wakker maken, zegt onze reporter in Rusland Peter T’Kint. ‘Tijd om de scoremachine weer op gang te trekken.’

De 23e dag in Rusland. Dan wordt er al een keer gezaagd. Gisteren in het busje na de training, de diverse nachtvluchten beginnen hun tol te eisen. Wij vertrekken morgen pas naar Kazan, de Rode Duivels deze namiddag – na een ochtendtraining in Dedovsk (op die manier maak je op tactisch vlak geen slapende honden wakker) – maar een aantal collega’s moesten alweer ’s nachts vliegen. Dachten wij dat dit gewone kost was voor Rusland, dat luchthavens hier 24/7 draaien, blijkt dat alleen tijdens dit tornooi te zijn. Eens straks het doek valt, is ook dit voorbij. Dan kunnen omwonenden weer rustig slapen, en valt dat nachtelijk luchtverkeer weer stil.

Op dag 23 wordt er al een keer gezaagd dus. Waarover nog? Het ontbijt. Dat is inderdaad elke dag hetzelfde. Een Nederlander moppert dat de yoghurt op is. Een Belg zaagt: alle dagen hetzelfde. We bekijken de viermetertafel met zeer divers aanbod eens nauwkeuriger: alles wat je kan verzinnen. Inderdaad, elke dag hetzelfde geschikt. Zou het daar aan liggen? Oke, in Brazilië was het fruitaanbod rijkelijker, maar daar is nu eenmaal meer tropen dan in Rusland. Voor de rest vragen wij ons af wat er bij hen thuis dan op tafel komt na de korte nachtrust. Nog meer variatie? Enfin, zullen we het maar op het conto van vermoeidheid schrijven.

De Duivels vliegen straks naar Kazan, in hun spoor wat supporters. Dat kost moeite, maar waar een wil is is een weg. Desnoods letterlijk, via Moskou en dan de baan op, een kleine 850 km rijden. Richting Kazan, bij de Tataren, aan de samenvloeiing van de Wolga en de Kazanka, met een bevolking van ruim 1 miljoen inwoners, waarvan de helft jonger dan 30. We horen alleen maar positieve berichten over deze grensstad tussen Europa en Azië. Rijk cultureel leven, een mooie stad, een universiteitsstad met een prachtige moskee. Enige neiging tot strijden om onafhankelijkheid is de Tataren niet vreemd. Boeiend. Het lijkt ons niet zo lastig om daar vrijdag een dag in rond te dwalen.

Sportief hebben de grote landen in het stadion van Rubin al veel ellende beleefd: Frankrijk raakte maar met veel hangen en wurgen voorbij Australië (en vervolgens op de counter voorbij Argentinië), Spanje wroetend voorbij Iran. Duitsland werd hier uit zijn lijden verlost door Zuid-Korea , en Messi nam er met Argentinië afscheid van dit tornooi. Is het straks de beurt vaan Neymar en Brazilië?

Daarvoor rekenen de Belgen op Big Rom. De motivator vooraf, in de rondo vlak voor de aftrap. De Amerikaan in het Belgische gezelschap, klaar voor wat peptalk op zijn Amerikaans. In Romelu schuilt een beetje een predikant. Op zijn 25ste al goed voor 72 interlands en 40 goals. Het is zijn moment om te shinen.

Ook daarover werd gisteren wat gemopperd. Dat de beste spits aller tijden van de Belgen alleen maar scoort in de kleinere wedstrijden. We hebben de statistieken eens bekeken. Ze kloppen, maar slechts voor een stuk. Hij scoorde onder Martínez niet tegen Portugal, maar speelde slechts 45 minuten. Hij scoorde niet tegen Spanje, maar trad slechts 23 minuten aan in die eerste match van de Spaanse Brit. In Nederland speelde hij maar 26 minuten, tegen Rusland maar 13, in Frankrijk slechts 31 minuten.

Zo is het moeilijk natuurlijk. Brazilië kan dat in een klap allemaal goed maken en zijn laatste critici over de brug halen.

Dan stopt het mopperen, ook over de kwaliteit van deze eindfase, waarin de sterren het lijken te moeten onderdoen voor het collectief en landen als Rusland, Zweden en zelfs Engeland zonder shinen naar de volgende ronde klauwen. Dan kunnen wij nog een laatste Belgische weekje breien aan dit tornooi. Sint-Petersburg is ook niet slecht, horen we. En daar kan je zelfs met de trein naar toe. Weer eens wat anders!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content