‘Ook veel journalisten moeten in de spiegel durven kijken’

Wilmots is niet de enige schuldige voor de lamentabele start van de Rode Duivels op dit EK, schrijft François Colin.

Half drie was het vannacht toen de Embraer 145 van FlyKiss met de Belgische persmeute aan boord opsteeg van Aéroport Saint Exupéry in Lyon. De vuurrode vogel van de Duivels stond toen nog aan de grond.

Vanmorgen was het ruw ontwaken in Bordeaux. Net zoals in heel België durven we veronderstellen. Op de sociale media werden we geconfronteerd met een stroom berichten in de zoektocht naar de schuldige voor de enorme teleurstelling. En die was blijkbaar snel gevonden: Marc Wilmots.

De bondscoach draagt een verpletterende verantwoordelijkheid voor dit debacle. Hij liet zijn ploeg aftroeven door een tegenstander met minder kwaliteiten. Het was een dwaasheid de strijd te willen aangaan met de Italianen. De Azzurri wilden niets liever dan een duel in hun specialiteit. De bondscoach zag tijdens de rust zijn vergissing in en wilde meer gaan voetballen. Helaas, de Squadra laat zich een voorsprong niet gemakkelijk ontfutselen.

Conclusies op basis van één wedstrijd slaan nergens op, maar wat we gisteren in Lyon zagen is het logische verlengstuk van wat er sinds het WK van 2014 loos was met de Rode Duivels. Tijdens de EK-voorronde werd geen enkel goede wedstrijd geleverd, maar iedereen liet zich misleiden door de eerste plaats op de FIFA Ranking – die door geen enkele kenner ernstig wordt genomen – en de overwinningen in vriendschappelijke interlands tegen Frankrijk en Italië.

In de week voor de partij in het Stade de France had L’Equipe het elke dag over Les Bleus die in vakantiestemming verkeerden, terwijl de Duivels nog een EK-duel met Wales op het programma hadden. Tegen Italië werd een prima partij afgeleverd, maar Antonio Conte herinnerde er ons maandagavond aan dat Simon Mignolet toen uitzonderlijk keepte en wees er fijntjes op dat hij nadien zijn huiswerk had gemaakt.

Marc Wilmots dus niet. Het probleem van onze bondscoach is dat hij nooit twijfelt. ‘Ik wist al voor de drie oefenmatchen wat ik tegen Italië van plan was’, zei hij voor de match. Dan had je die wedstrijden niet moeten spelen. Twijfel is het begin van alle wijsheid en als je die niet hebt, geraak je in de problemen.

Wilmots is echter niet de enige schuldige voor de lamentabele start van de Rode Duivels op dit EK. De internationals moeten de hand in eigen boezem steken. De bondscoach kan er niet veel aan doen dat Romelu Lukaku als een natte dweil voetbalde en dat Kevin De Bruyne de indruk wekte dat hij overal wilde zijn behalve in het Stade des Lumières in Lyon.

Hoe kunnen zo veel goede voetballers zo vaak slecht spelen, heb ik mij de voorbije jaren geregeld afgevraagd. Heel simpel, omdat het geen ploeg is. Iedereen heeft het telkens weer over de goede groepssfeer, maar er zou beter geregeld eens met deuren en ramen gegooid worden bij de nationale ploeg. ‘Met elf predikanten win je geen wedstrijden’, las ik vanmorgen uit de mond van de Oostenrijker Arnautovic in de Volkskrant.

De nagel op de kop. Er moet dringend met de vuist op tafel worden geklopt. De jongens van Le Haillan hebben zich veel te lang de les laten lezen door het koppel Wilmots-Kompany en moeten eindelijk voor zichzelf en vooral de ploeg opkomen.

Ook veel journalisten moeten in de spiegel durven kijken. Zij voetballen niet mee, maar veel van hen hebben bijgedragen aan de sfeer van ‘ouwe-jongens-krentenbrood’. Bijna niemand durft nog schrijven wat hij weet of denkt uit vrees om geen interviews meer te krijgen. Het gevolg is dat onze spelers voortdurend over het paard worden getild. Elke goede actie wordt zwaar in de verf gezet, een wanprestatie met de mantel der liefde bedekt.

Een blinde had deze afloop nochtans zien aankomen, maar alleen schaarse uitzonderingen durfden vooraf kritiek te uiten op de bondscoach. De Franstalige pers ligt sowieso aan de voeten van Wilmots en de Nederlandstalige media zijn hopeloos verdeeld. Als Het Nieuwsblad tegen is, is Het Laatste Nieuws voor. En in dit geval is het omgekeerd. Journalisten moeten noch de bondscoach, noch de spelers, noch de lezers naar de mond praten of schrijven, maar oren en ogen open houden en naar waarheid berichten. Al de rest is schuldig verzuim.