De club van Youri Tielemans, Timothy Castagne, Wout Faes en Dennis Praet is een zwalpend schip, maar voorlopig blijft de kapitein aan boord. Is er hoop op beterschap?
Twee jaar bij Swansea, drie bij Liverpool, drie bij Celtic en nu zijn vierde seizoen bij Leicester City – je kan van Brendan Rodgers bezwaarlijk zeggen dat hij een jobhopper is. Overal waar hij kwam, zette de nu 49-jarige coach prestaties neer. Ook bij Leicester City, waarmee hij onder meer de FA Cup won en twee keer vijfde werd in de Premier League.
Maar een 1 op 21? Nee, dat had hij nog niet meegemaakt. ‘Wat er ook gebeurt, ik zal altijd tonnen respect hebben voor de eigenaars van de club’, zei Rodgers na de zware 6-2-nederlaag tegen Tottenham net voor de internationale break.
Dat hij onder grote druk staat, is evident, maar voorlopig krijgt hij nog ademruimte. Leicester City heeft er immers een pittig seizoensbegin op zitten, met wedstrijden tegen vier van de Big Six: Arsenal, Chelsea, Manchester United en Tottenham. De maand oktober kondigt zich minder zwaar aan met thuismatchen tegen Nottingham Forest, Crystal Palace en Leeds, en verplaatsingen naar Bournemouth en Wolverhampton.
Te weinig versterking
Tijd om punten te pakken wel, want het ongenoegen bij de supporters neemt hand over hand toe. Rodgers zelf gooit de handdoek nog niet in de ring: ‘Ik zal vechten tot ik erbij neerval om hier te blijven’, klinkt hij strijdvaardig. ‘We gaan het best mogelijke team maken met de spelers die er zijn.’
‘De spelers die er zijn’: een subtiele vingerwijzing naar de teleurstellende zomermercato. De versterking die Rodgers graag zag komen, heeft hij niet gekregen, deels ook omdat een aantal spelers niet weggeraakt zijn, met Youri Tielemans als meest flagrante voorbeeld. Wesley Fofana trok voor 80 miljoen euro naar Chelsea en Kasper Schmeichel, de vaste nummer één, ging naar OGC Nice omdat hij bij de Franse Ligue 1-club een langer contract aangeboden kreeg dan bij Leicester City. De voornaamste nieuwkomer is Wout Faes, die 17 miljoen euro kostte.
De kern waarmee Rodgers moet werken is dus zo goed als dezelfde als die van vorig seizoen, toen Leicester City knap vijfde werd. In de eerste weken van de competitie hamerde Rodgers er nogal vaak op dat hij niet genoeg versterking gekregen had, waarmee hij wellicht onbewust een signaal naar zijn eigen ploeg zond dat ze niet goed genoeg was.
Dat weerspiegelt zich ook in de attitude van de spelers op het veld, waar er naar elkaar gewezen wordt maar waar niemand de verantwoordelijkheid opneemt en leiderschap toont.
Wankele verdediging
Het grootste probleem van Leicester City: 22 tegengoals in 7 matchen. Gemiddeld dus meer dan drie per wedstrijd. De verdediging wordt te gemakkelijk gevloerd. Dat is voor een stuk te wijten aan het vertrek van het betrouwbare sluitstuk Kasper Schmeichel. Zijn vervanger Danny Ward oogt soms onzeker en mocht al een paar goals op zijn conto schrijven. De roep om Daniel Iversen, in 2020/21 nog even uitgeleend aan OH Leuven, een kans te geven, wordt steeds luider.
De indruk is ook dat de backs James Justin en Timothy Castagne te pas en te onpas mee ten aanval trekken, waardoor de twee centrale verdedigers bij een tegenaanval overpowerd worden. Bedoeling is dat controlerende middenvelder Wilfred Ndidi (ex-KRC Genk) in zulke situaties te hulp komt, maar de 25-jarige Nigeriaan worstelt meer dan ooit met zijn vormpeil.
Er ligt dus meteen heel wat druk op de schouders van Wout Faes, die er mee voor zal moeten zorgen dat de verdediging de komende wedstrijden minder goals incasseert.
Hopen op Jamie
Toch is niet alles kommer en kwel bij Leicester City. In hun zeven wedstrijden schoten ze bijvoorbeeld meer op doel (77) dan Chelsea en deden ze het ook beter dan The Blues wat schoten binnen het kader betreft (25). Dat resulteerde in 10 doelpunten, wat beter is dan heel wat ploegen uit de onderste helft van het klassement.
James Maddison is topschutter van de ploeg met drie goals, terwijl spitsen Patson Daka en Kelechi Iheanacho voorlopig blijven steken op elk één doelpuntje. Daarom is de verwachting dat Brendan Rodgers oudgediende Jamie Vardy, 35 jaar intussen, terug in de basiself zal droppen. Vardy zat de afgelopen wedstrijden vaker op de bank dan hem lief was, maar met zijn ervaring, leiderschap én zijn neus voor doelpunten is hij misschien de man om dit team terug op kruissnelheid te krijgen.
‘Je mag Jamie nooit afschrijven want hij heeft nog altijd de honger, de drive en het verlangen’, zegt Rodgers erover. ‘Ik denk niet ik van hem mag verwachten dat hij doet wat hij vijf jaar geleden deed. We moeten hem gewoon maximaal benutten, of dat nu 30, 60 of 90 minuten is.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
