Plots blijkt Real Madrid een club als een andere. Na drie jaar op een roze wolk stormt het in La Casa Blanca.
Het is een theorie als een ander. Wat als Zinédine Zidane, die zijn Real Madrid recht op een muur zag vliegen na een wisselvallig seizoen waarin het toch nog de Champions League won, eieren voor zijn geld koos en zelf de schietstoel heeft geactiveerd?
De laatste maanden onder leiding van de Franse coach zorgden in Madrid al voor evenveel vraagtekens als behaalde trofeeën. De landstitel moesten Los Blancos laten aan FC Barcelona en in de kwartfinale van de Champions League zag Bernabéu bijna een miraculeuze terugkeer van Juventus. Een strafschop in blessuretijd voorkwam dat De Oude Dame onverhoopt verlengingen mocht spelen. Ook de terugwedstrijd van de halve finale tegen Bayern München werd nog spannender dan verwacht.
Na de gewonnen finale tegen Liverpool was het dan weer Cristiano Ronaldo die het feestje van de Madrileense fans verstoorde door te zinspelen op een vertrek, dat hij uiteindelijk ook definitief aankondigde tijdens het WK in Rusland. Sommige mensen in de entourage van de club deden daarop hun best om de dalende curve in Ronaldo’s statistieken te onderstrepen. Ze vergaten daarbij dat de Portugees nog altijd een garantie was op doelpunten en een echte winnaar, die van Real in plaats van een ploeg voor de achtste finales een ploeg met een abonnement op de halve finales maakte, met vier Europese bekers als kers op de taart.
Minder goals, minder kwaliteit
Dankzij de twee beslissende doelpunten van Gareth Bale tegen The Redsvan Jürgen Klopp voelde voorzitter Florentino Pérez zich voldoende zeker om niet diep in de beugel te tasten en een nieuwe wereldster naar Madrid te halen. Hij dacht immers met de Welshman de vervanger voor Ronaldo al in huis te hebben. Enkele maanden later staat de teller van Bale op amper tien doelpunten, alle competities inbegrepen. Drie ervan scoorde de Madrileense recordtransfer tegen bescheiden tegenstanders in het WK voor clubs. In La Liga vond Bale tot dusver amper vier keer de weg naar doel.
Karim Benzema doet met zeven treffers al niet veel beter en Marco Asensio, van wie verwacht werd dat hij kon schitteren nu er geen nieuwe vedette werd binnengehaald, staat met slechts één goal achter zijn naam. Voor het eerst in heel lange tijd staat geen enkele speler van Real Madrid in de top tien van de topschutterslijst. ‘We creëren veel en strijden er wel voor, maar de bal gaat er gewoon niet in’, klonk het bij Luka Modric na de pijnlijke thuisnederlaag tegen Real Sociedad vorige week zondag.
‘De ploeg voetbalt goed, maar we missen efficiëntie vooraan’, bevestigde kapitein Sergio Ramos. Het eerste deel van zijn zin klopt echter niet. Ook vorig seizoen werd er zelden oogstrelend gevoetbald in Bernabéu, zeker niet in de competitie, die beëindigd werd met een achterstand van maar liefst 17 punten op Barça. Het voetbal is er gaandeweg op achteruitgegaan sinds het tweede seizoen onder Zidane, toen Real Madrid over een uitzonderlijke spelerskern beschikte, waarbij ronkende namen als James Rodríguez, Mateo Kovacic en Raphaël Varane zich moesten tevredenstellen met een rol als luxe-invaller.
Het is zonneklaar dat de kwaliteit van de groep is afgenomen en dat ook het voetbal daaronder lijdt. Zidane blonk eerder uit door zijn menselijke, psychologische aanpak dan door zijn tactische ingrepen. De nieuwe trainer Julen Lopetegui kon de groep, die nog vermoeid was van een lang seizoen en een WK, met zijn meer tactische benadering nooit overtuigen. Varane en Modric, die afgelopen zomer in Rusland tot de uitblinkers behoorden, begonnen uitgeput en schijnbaar uitgeblust aan het seizoen, waarop de voormalige bondscoach van Spanje al snel het gelag betaalde.
Nood aan nieuwe wind
In de eerste dagen onder Santiago Solari, voorheen coach van Real Madrid Castilla, het tweede elftal van De Koninklijke, leek de ploeg herboren. ‘Het idee is om te spelen met ballen aan ons lijf’, verkondigde de trainer voor aanvang van zijn eerste wedstrijd als hoofdtrainer, een bekermatch tegen Melilla. Het project was minimalistisch, maar het volstond om een aantal overwinningen op rij te boeken, zij het tegen bescheiden tegenstanders. Maar al snel haalde het voetbal Real bij, want zoals oud-speler Esteban Cambiasso het verwoordde: ‘De mensen in de tribunes willen dat we ons honderd procent geven op het veld, maar ze willen ook mooi voetbal zien. Ballen hebben we immers allemaal aan ons lijf.’
Real lijkt nood te hebben aan een nieuwe wind, waardoor de spelers weer gaan geloven in hun grandeur. De club, de spelersgroep en de supporters zouden een grote transfer tijdens deze transferperiode kunnen gebruiken, maar tijdens de wintermercato zijn absolute toppers zelden in de aanbieding. De eerste aanwinst in 2019 luistert naar de naam Brahim Díaz, een 19-jarige offensieve middenvelder die overkwam van Manchester City. Hij past in het plan van Florentino Pérez, die al enkele jaren probeert het Real van overmorgen op poten te zetten nadat hij er eerst in geslaagd was een van de sterkste spelerskernen uit de geschiedenis van het voetbal uit te bouwen.
In afwachting van de komst van een nieuwe patron, proberen de fans zich te verwarmen aan de kunstjes van een jong talent, Vinícius Júnior. De Braziliaanse vleugelaanvaller, overgenomen voor 46 miljoen euro van Flamengo, werd begin dit seizoen officieel gepresenteerd als speler van Real Madrid en maakte eind september zijn debuut in de hoofdmacht. Met zijn dribbels en acties brengt hij snelheid in het spel op een manier die ze in Bernabéu niet meer gezien hebben sinds Cristiano Ronaldo van de flank naar de spits verhuisde.
Momenteel heeft Vinícius maar één gebrek, en dat is net waar Real Madrid het meeste nood aan heeft: scoren. Zijn trainer Santiago Solari is vol lof: ‘Met zijn dribbels kan hij een verdediging ontwrichten.’ Maar scorend vermogen… Ook daar knelt het schoentje.
Paradox
Zonder de goals van Ronaldo zal Real het moeten hebben van beter, dominanter voetbal om opnieuw aan te knopen met de successen van weleer. Het is een paradox voor een club die er in het verleden prat op ging een andere stijl te hanteren dan de grote rivaal uit Catalonië. ‘De stijl van Real, dat is winnen’, schreeuwen de Madrileense supporters graag. Ze vergeten daarbij soms dat als je niet weet hoe je moet winnen, het moeilijk is om te begrijpen waarom je verliest.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
