Terwijl er gevreesd werd voor een afstraffing, deden de Belgen méér dan zich goed weren tegen een Frankrijk dat in de tweede helft bleek voor de dag kwam. Na twee wedstrijden in poule D blijft alles mogelijk.
U weet het: bij Sport/Voetbalmagazine maken we u geen blaasjes wijs. We geven dus eerlijk toe dat we na vorig weekend een beetje bang waren voor die 14de juli waarop de Red Flames de selectie van Corinne Diacre moesten partij geven. We vreesden dat het vuurwerk van de Franse nationale feestdag tot in Rotherham zou reiken, via de schoten van Marie-Antoinette Katoto of de kopballen van Wendie Renard.
Op de eerste speeldag van het EK had de Franse ploeg, nummer 3 op de wereldranglijst, een apathisch Italië immers verpletterd (5-1). Dat gebeurde net nadat de Red Flames met enige meeval hadden gelijkgespeeld tegen IJsland (1-1). Voeg daar nog bij dat enkele speelsters compleet gaar uit de bakoven van het Academy Stadium van Man City kwamen, en dat Janice Cayman twee dagen voor de match afwezig was op training, dan leek de hamvraag te zijn: hoe te vermijden om opgepeuzeld te worden door Les Bleues.
Niet te veel respect
Maar. De Red Flames verdedigden met overtuiging, naar het beeld van Laura De Neve, die er niet voor terugschrok om op het uur haar schouder te gebruiken om de Franse nummer 10 Clara Matteo tegen de grond te werken. Ze deden dat niet zonder, maar ook niet mét te veel respect voor een van de grootheden van het Europese voetbal. Precies wat men verwacht van een ambitieus land als het onze, dat zich beetje bij beetje op de kaart zet.
Ives Serneels haalde zijn pijlen dit keer vroeger uit zijn koker, onder meer door bij de rust Marie Minnaert te laten invallen als steun voor Jody Vangheluwe, die op de rechterflank soms wat overspoeld werd.
Zelf benutten de Flames elke kans: een schot binnen het kader, één doelpunt. En wat voor een! Mooie borstcontrole en dieptepass van Tessa Wullaert naar Janice Cayman, die het duel won van Renard en de bal onder Pauline Peyraud-Magnin schoof.
Nicky vreest niemand
Dus ja, op papier zouden de Franse vedettes, die voor honderd procent prof zijn, ons moeten wegspelen. Maar. Nicky Evrard toonde nog maar eens waarom zij de nummer 1 is bij de Red Flames. Ook in deze wedstrijd was zij beslissend. Eerst, na een kwartier, bij een inzenden van Kadidiatou Diani op een van de vele voorzetten vanop links. Zonder die reflex had het toch nog een bloedbad kunnen worden, want op dat ogenblik stond het al 1-0 voor de Fransen, die overal de baas waren.
Evrard, die in het ‘gewone leven’ een verhuurbedrijf van springkastelen runt, kwam ook goed tussenbeide op pogingen van Ouleymata Sarr, die op het kwartier de geblesseerde Katoto was komen vervangen. En dan was er net voor affluiten de penalty van Renard, waarbij ze de goeie hoek koos. We mochten de Franse aanvoerster wel bedanken dat ze in de herneming naast het lege doel trapte.
Trots en hoop
Maar dat is nog geen reden om hoog van de toren te blazen. Want ook al durfden de Red Flames wat meer in de tweede helft, toen de tegenstander steeds chaotischer gingen voetballen, een punt pakken tegen Frankrijk was de hold-up van de eeuw geweest. De statistieken bewijzen dat: slechts 38 procent balbezit voor België en twee doelpogingen tegenover 26 voor de Françaises. Dan heb je eigenlijk geen recht op meer.
We mogen ook niet verzwijgen dat telkens dezelfde fouten tot de tegengoals leidden. Bij het tweede doelpunt was het opnieuw de afvallende bal na een slecht weggewerkte hoekschop die tot een voorzet en de kopbal van Mbock leidden. En dat amper vijf minuten na de gelijkmaker van Lady Jaja. Doodjammer. Daar moet wat aan gedaan worden voor de laatste groepswedstrijd tegen Italië. Ook de passes bij een tegenaanval moeten nauwkeuriger, want dat is het ultieme wapen wanneer de tegenstand op papier sterker is, zoals La Nazionale.
De opdracht maandagavond (21 uur Belgische tijd) is duidelijk: de Red Flames moeten hetzelfde gelaat tonen als in de tweede helft tegen Frankrijk. En de Italiaanse vrouwen hebben de laatste jaren dan wel veel vooruitgang geboekt, ze kunnen voorlopig maar hetzelfde bilan voorleggen als de Red Flames. Dus staat het ervoor zoals in december 2020 tegen Zwitserland: alles is mogelijk. Misschien is het dan toch niet zo gek dat een kwartfinale vooropgesteld werd als officiële doelstelling. We geloven er graag in. De vlam brandt nog.
De drie mogelijke scenario’s die tot kwalificatie voor de kwartfinales leiden
België wint van Italië en IJsland wint niet van Frankrijk.
België speelt gelijk tegen Italië met 2-2 of meer en IJsland verliest tegen Frankrijk.
België speelt 1-1 tegen Italië en Frankrijk verslaat IJsland met minstens twee goals verschil.
Als de Red Flames 0-0 spelen of verliezen tegen Italië, zijn ze altijd uitgeschakeld.
Aurélie Herman
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
