Nadat zijn carrière even in het slop zat bij Real Madrid, is Theo Hernandez opnieuw alive and kicking bij AC Milan. Dankzij zijn rushes, goals en assists is de Fransman als linksback een attractie in de Serie A.
Door Süleyman Öztürk
In het leven gaat het om prioriteiten stellen. Vierenhalf jaar geleden huurt Theo Hernández een huis in Málaga om met vrienden en familie zijn twintigste verjaardag te vieren. Hij kan dezelfde week voor Jong Frankrijk debuteren, maar heeft meer zin in een goed feest en wil dat ook niet op het laatste moment afzeggen. Dus vliegt hij met een groep vrienden en zijn broer Lucas naar het zuiden van Spanje. Na afloop deelt hij een paar beelden op zijn Instagram-account. Op een daarvan staat hij in ontbloot bovenlijf aan de rand van een zwembad, terwijl twee lilliputters in Real Madrid-tenue hem onder schot houden met een neppistool. ‘Een onvergetelijke dag’, zet hij erbij, inclusief een hele rits smileys vanwege alle hilariteit. Uiteraard veroorzaakt het feest een mediastormpje en ziet de bondscoach van Jong Frankrijk de lol er niet van in.
De linkervleugelverdediger heeft een paar maanden eerder een zesjarig contract getekend bij Real Madrid, krijgt regelmatig speeltijd van Zinedine Zidane als alternatief voor Marcelo en komt daardoor vanzelf in beeld bij Jong Frankrijk. Het uit de hand gelopen feest heeft nogal wat gevolgen. Het bevestigt het beeld van een flierefluiter die liever feest dan voetbalt. Een seizoen later gaat hij op huurbasis naar Real Sociedad. De Franse bond negeert hem zelfs jarenlang. Zijn eerste interland na zijn veelbesproken twintigste verjaardag speelt hij pas begin dit seizoen, tegen Finland, bijna vier jaar later.
Zijn anderhalf jaar oudere broer, actief voor Bayern München, verovert intussen in 2018 de wereldtitel met Les Bleus, als linksback, op de plek waar Theo Hernández had kunnen schitteren. ‘Mijn broertje was veel beter dan ik’, zei Lucas Hernández eens in een interview met een Franse krant. ‘Ik ben hem voorbijgestreefd doordat ik iets standvastiger ben dan hij. Mentaal was ik er eerder klaar voor. Hij kan zich nog weleens laten verleiden door feestjes en auto’s. Heel gek is dat niet, hij is jonger. We hebben het er vaak samen over, omdat ik ook veel in de verleiding ben gekomen.’
Maldini
Zomer 2019. Theo Hernández slaapt als zijn telefoon afgaat. Hij is na een seizoen op huurbasis bij Real Sociedad op vakantie gegaan en ontspant zich op Ibiza. De beste spelers van zijn generatie maken zich op voor het EK Onder-21 dat in Italië plaatsvindt. Hij besluit op te nemen en is verbaasd als hij hoort wie hij aan de lijn heeft. Het is Paolo Maldini, die hem graag wil spreken en vraagt waar hij is. De volgende ochtend zit hij met de Italiaan aan tafel in een bar op Ibiza. ‘Hij is waarschijnlijk de beste die op mijn plek heeft gespeeld, een mythe’, zei Hernández een paar maanden geleden in So Foot over die ontmoeting. ‘Uit ons gesprek bleek dat hij me heel goed kende.
Als Maldini je wil hebben, geeft dat vertrouwen.’ Real is op dat moment vooral blij van Hernández af te zijn. AC Milan betaalt 24 miljoen euro voor hem. De keuze voor Milaan pakt geweldig uit. In zijn eerste jaar is hij meteen beslissend met zes goals en vijf assists, in zijn tweede seizoen wordt hij uitgeroepen tot de beste linksback in de Serie A en de laatste maanden zijn er steeds meer kenners die zelfs vinden dat de beste back op aarde in San Siro voetbalt. Dat zijn impact minstens zo groot is als die van Trent Alexander-Arnold en Achraf Hakimi.
De trein
De voorhoede van Milan bestaat op papier uit vier spelers. Trainer Stefano Pioli kiest meestal voor drie offensieve middenvelders en een centrumspits. In de praktijk valt de ploeg aan met vijf man. Het is Hernández die als sprintkanon op de linkerflank voor chaos zorgt. Hij klapt er zó vaak overheen en met zóveel power dat hij een attractie op zichzelf is geworden. Hij is geen back die steeds dezelfde bewegingen maakt en rechttoe rechtaan naar voren rent. Soms steekt hij schuin het veld over om als tweede spits naast Zlatan Ibrahimovic op te duiken.
Hij gaat één-tweetjes aan, kan het spel vertragen om dan ineens weg te schieten. Voor een tegenstander is het moeilijk vat op Hernández te krijgen, doordat niet duidelijk is wanneer hij komt en welke kant hij op gaat. Samen met de Portugees Rafael Leão vormt hij op de flank een ijzersterke tandem. In de Gazzetta dello Sport werd hij treffend omschreven als een linksbuiten die is vermomd als een vleugelverdediger. Milan-fans noemen hem liefkozend ‘onze trein’. Een speler die volgens hen lastiger is af te stoppen dan een echte trein.
Didier Deschamps kan niet meer om hem heen. Na de vroege uitschakeling op het EK zoekt de bondscoach naar een speler die zijn ploeg minder voorspelbaar maakt. De focus lag tijdens de EK-eindronde heel erg op de voorhoede met Antoine Griezmann, Karim Benzema en Kylian Mbappé. Uit de analyse achteraf komt naar voren dat het Franse spel veel te statisch was. Deschamps geeft Theo Hernández op 7 september tegen Finland een kans als wingback en het bevalt wat hij ziet. Een maand later begint Hernández in de basis in de halve finale van de Nation League tegen België. Precies een dag na zijn 24ste verjaardag, die hij iets ingetogener viert in het teamhotel in München. Met broer Lucas als een van de drie centrale verdedigers achter hem excelleert Theo. Voor het eerst sinds hun jeugdjaren bij Atlético voetballen de broers Hernández in één team. Uitgerekend Theo schiet Frankrijk vlak voor tijd naar de finale. Het is die avond dat Deschamps zijn naam met potlood invult voor het WK in Qatar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
