Geen verrassingen dit jaar in de Afrika Cup. Topfavorieten Senegal en Algerije wonnen allebei hun halve finale tegen respectievelijk Tunesië en Nigeria, en spelen vrijdag voor de eindzege.
De Africa Cup levert altijd spektakel op. De hitte, het vrank-en-vrije spel en de emoties zorgen tweejaarlijks voor een dramatiek schouwspel. Deze zomer speelde het Afrikaanse voetbaltoneel zich af in Egypte, recordwinnaar met zeven eindzeges en favoriet met Liverpoolster Mo Salah in de rangen. Een rol die het niet kon waarmaken, want De Farao’s gingen roemloos ten onder tegen Zuid-Afrika in de zestiende finales.
Het is zijn teamgenoot bij The Reds, Sadio Mané, die de hoofdrol opeist de afgelopen weken. Met Senegal ploeterde hij zich een weg richting de knock-outfase, ondanks verlies tegen Algerije maar met een glansrol voor de snelle winger.
Penalty Fever
Senegal raakte via overwinningen versus Oeganda en Benin (tweemaal 1-0) in de halve finales waar het tegenover Tunesië stond. De Adelaars van Carthago wandelden ietwat op kousevoeten steeds een ronde verder. Zonder echte vedetten, maar met Dylan Bronn (KAA Gent) in de as van de defensie. Het team dat vorig jaar nog met 5-2 de boot inging tegen de Rode Duivels op het WK in Rusland verschilt op een zestal posities met de huidige basiself en bleek doorheen deze AFCON moeilijk te ontwrichten.
Al heeft Tunesië het lastig met zelf doelpunten maken. Vice-aanvoerder Wahbi Khazri (AS Saint-Étienne) is geen zuivere nummer negen, maar bondscoach Maher Kanzari bevond Anice Badri (bankzitter) te licht voor de rol van puntaanvaller, terwijl Hamdi Harbaoui (ex-Zulte Waregem, niet geselecteerd) in het verleden te veel keet schopte bij de nationale ploeg.
Senegal won nog nooit de Afrika Cup, Tunesië eenmaal in 2004. De zenuwen stonden dan ook strak gespannen. In het broeierige 30 Juni-stadion in Caïro voetbalden beide ploegen zenuwachtig, wat weinig doelgevaar opleverde. Hun schoten waren niet doelgericht: Senegal probeerde het twaalf keer waarvan slechts eenmaal op doel, Tunesië vuurde dertien schoten af waarvan twee binnen het kader.
Enkel een pegel van de Senegalese linksback Youssouf Sabaly (Bordeaux) spatte uiteen op de buitenkant van de paal. De ploegen kregen zelfs elk een elfmeter cadeau van ref Bamlak Tessema Weyesa, maar die werden telkens gepakt door doelmannen Alfred Gomis (SPAL, Senegal) en Mouez Hassen (OGC Nice II, Tunesië).
Onfortuinelijke Bronn
Met een logische 0-0 trokken we naar de verlengingen. Een moegestreden Krépin Diatta (Club Brugge) was intussen al vervangen, terwijl Cheikhou Kouyaté (ex-RSC Anderlecht, -KV Kortrijk) en Kalidou Koulibaly (ex-KRC Genk) de Senegalese deur goed op slot hielden.
In de dertig extra minuten lag een onfortuinlijke rol weg voor Bronn. Na voordien al een penalty veroorzaakt te hebben, kreeg hij in minuut honderd een weggebokste bal van keeper Hassen tegen het hoofd, waardoor deze in eigen doel verdween. De 1-0 bleef op het bord staan, ondanks de Tunesische claim voor een tweede strafschop. Deze werd echter door de VAR weggewuifd. Topfavoriet Senegal naar de finale.
Schicht van Mahrez
De andere halve finale bleek ook een nagelbijter. Nigeria gold als enige resterende land met meer dan één Afrika Cup op hun palmares (drie), en Algerije hoopte op een eerste nieuwe eindzege sinds 1990. Een hoop die ze doorheen het toernooi rechtvaardigden met een ijzersterke organisatie en de flair van het aanvallende trio Adam Ounas (Napoli SCC), Sofiane Feghouli (Galatasaray SK) en natuurlijk aanvoerder Riyad Mahrez (Manchester City).
Toch was het opnieuw een eigen doelpunt die de ban brak. Pineut van dienst was William Troost-Ekong (ex-KAA Gent) die zich in de kwarfinales nog tot held kroonde. 1-0 voor Algerije. Nigeria bleef niet bij de pakken zitten en koos volop voor de aanval. Iets waar coach Djamel Belmadi zijn team op had voorbereid want hij plaatste zijn topschutter Ounas op de bank, net als spelverdeler Yacine Brahimi (FC Porto, wat uit de gratie gevallen) en Islam Slimani (Leicester City).
Nigeria kwam amper door het Algerijns blok tot de VAR handspel zag van Aïssa Mandi (Real Betis) na een knal van Oghenekaro Etebo (Stoke City). Odion Ighalo (Shanghai Greenland Shenhua FC) bracht zijn team langszij met zijn vierde doelpunt van het toernooi. Zo kreeg hij de voorlopige topschutterstitel erbovenop.
Deze match leek dus net als de andere halve finale op verlengingen af te stevenen, maar dat was buiten Mahrez gerekend. Met een schicht vanop 25 meter bracht hij Algerije in de 95e minuut via vrije trap in pure extase, zoals het een echte leider betaamt. 2-1 en topfavoriet twee ook naar de finale.
Vrijdag finale
Opvallend is dat er ondanks de dertig graden slechts eenmaal gewisseld werd bij Algerije en Nigeria. Nochtans zaten bij op de bank van The Super Eagles spelers zoals Moses Simon, Samuel Kalu (beiden ex-KAA Gent) en Victor Osimhen (Charleroi).
Woensdag gaat de kleine finale door waar Nigeria en Tunesië strijden voor de derde plaats. De finale tussen Algerije en Senegal volgt dan vrijdag. Een laatste hoofdstuk aan het 32e Afrikaans voetbalschouwspel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
