‘Het zou best kunnen dat de blessure van Jan Vertonghen een ferme streep is door de rekening van Jason Denayer’, schrijft reporter ter plaatse Peter T’Kint. ‘Is Ciman de lachende winnaar?’
Neen, 2016 is niet het jaar van Jan Vertonghen, de man die morgen zijn 84ste interland had moeten spelen, en goed op weg leek om in de volgende kwalificatiecampagne het record van Jan Ceulemans (96 interlands) te breken.
Vertonghen ging in de laatste seconden van de laatste training voor de wedstrijd tegen Wales door de enkel. Wilmots had de training al afgefloten, toen de linksachter nog eens op doel wilde trappen. Met rechts, iets wat hij al tientallen keren had gedaan. Deze keer werd het hem fataal, twee banden scheurden af. Vertonghen kwam nog mee naar Lille, op krukken wandelde hij uit het vliegtuig, maar zijn EK zit erop. Hij is een week of zes out en wordt in de basis vervangen door Jordan Lukaku.
Voor Jan Vertonghen, iemand die jaren lang amper een wedstrijd miste, is het al de tweede zware blessure van het seizoen. Begin februari raakte hij aan de knie geblesseerd, begin april keerde hij terug bij Tottenham, tot het einde in de running voor twee titels. De enige echte, het kampioenschap, moesten ze laten aan Leicester. De tweede, een symbolische, eindigen voor Arsenal, misten ze ook net. En nu dit.
Verliest Jason Denayer?
Het zou best kunnen dat de blessure van Jan Vertonghen, voor L’Equipe nog in het elftal van de groepsfase, samen met Thomas Meunier, een ferme streep is door de rekening van Jason Denayer. Die leek zich op te mogen maken voor een nieuwe beurt tegen Gareth Bale als vervanger van Thomas Vermaelen. Een laat verjaardagsgeschenk, Denayer werd dinsdag 21.
Wilmots, die nog niemand bevestigde als vervanger van Vermaelen, plaatste daar gisterenavond plots vraagtekens bij. Een defensie met Meunier, Alderweireld, Denayer en Jordan Lukaku is wel heel jong, bedacht hij. Lukaku past in de ogen van Wilmots perfect in het plaatje, een offensieve linksachter die lang op zijn kans moest wachten kan, op voorwaarde dat de twee zessen voor de verdediging blijven en het centrum dicht houden.
Maar daar ook nog eens de stille Denayer naast… Spreken in diens voordeel: zijn snelheid, zijn ervaring van Cardiff en zijn frisheid. Wilmots vond Denaeyer na Finland niet goed. “Wat vermoeid”, zei hij in Lille, zo kort op de bekerfinale met Galatasaray. Eerder heette het ook: weinig communicatief.
Net daar drukte hij nu opnieuw op. Dat Jordan Lukaku nog coaching nodig heeft. Zo komt Laurent Ciman, de rechtsachter tegen Italië, weer in beeld. Als linkse centrale verdediger, iets wat hij “bij Standard nog deed”, aldus Wilmots.
Oud vs jong, snelheid vs ervaring. Daar gaat de bondscoach deze nacht over liggen dubben. Wales nog eens bekijken, en dan de knoop doorhakken. En wellicht wordt het dan toch Ciman.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier