Hoe breed de selectie van Roberto Martínez écht is, zal vanavond tegen de Grieken moeten blijken, als na Eden Hazard ook de afwezigheid van Kevin De Bruyne vanavond wordt bevestigd.
Het was een vraag tijdens de persconferentie gisteren, aan de vooravond van het duel tegen de Grieken. Of de week niet heel rustig was verlopen? Alsof dat Griekse varkentje – samen met de Belgen nog ongeslagen in de groep – wel eens snel gewassen zou worden. Dan even een tussendoortje naar Rusland -vriendschappelijk, pas volgend jaar is het daar menens- en iedereen kon blij terug naar zijn club, waar het money time is.
Roberto Martínez schrok. Zo rustig vond hij de week niet. Hij had Meunier al zien uitvallen, dit seizoen veel stappen vooruit gezet bij PSG, en kon tegen de Grieken ook niet rekenen op Eden Hazard, zijn aanvoerder. Links verlamd, rechts ook, dat was even slikken, na de goeie prestaties van beiden vorig najaar. Tot overmaat van ramp was ook het aantreden van Kevin De Bruyne hoogst onzeker. Liesproblemen. De Drongenaar krijgt tot vanavond, tot het laatste moment, van de Spanjaard de tijd om te beslissen of hij wil spelen of niet. Maar stel -en zo zag het er gisteren wel naar uit, dat ook hij er niet bij is… Dan wordt dat Griekse uitje toch wat moeilijker dan verwacht. Ter herinnering: alleen de groepswinnaar is rechtstreeks geplaatst voor het eindtornooi dat op 14 juni 2018 begint. Acht van de negen nummers twee spelen in november nog play-offs. Op dat moment wil de bond in Japan centen verdienen. Niet bikkelen voor een plaats op het WK.
De bondscoach had het nieuws rond De Bruyne kunnen verzwijgen, zoals hij de vorige keer had gezwegen rond de onbeschikbaarheid van Thorgan Hazard. Hij deed het niet. Om de rest gisteren al op scherp te zetten? Het is aan hen om het nu te bewijzen.
‘De onbeschikbaarheid van beide spelmakers samen, als Rode Duivel de laatste vijf jaar zelden tot nooit geblesseerd, is ongewoon.’
De onbeschikbaarheid van beide spelmakers samen, als Rode Duivel de laatste vijf jaar zelden tot nooit geblesseerd, is ongewoon. Het gebeurde de voorbije vijf jaar een keer: uit bij Portugal, op 29 maart 2016, quasi een jaar geleden. De Bruyne had toen last van de knie, Hazard van de heup. België speelde die avond vriendschappelijk tegen de latere Europese kampioen met Chadli en Mertens in steun van Lukaku, en daarachter het trio Nainggolan, Fellaini en Witsel op het middenveld. Vermaelen, Lombaerts, Denayer en Gillet vormden de verdediging, Courtois stond in doel. Eindstand: 2-1, het was na rust Jordan Lukaku die zijn broer de aansluitingstreffer bezorgde, nadat de Rode Duivels aan de rust op 2-0 werden geplaatst door Nani en Ronaldo.
Drie van de vier verdedigers van die avond zijn er nu niet meer bij, Wilmots reisde naar Portugal af met een noodploeg. Ook Vertonghen en Alderweireld waren er die avond in Leiria niet bij. De veldbezetting is nu anders, drie achterin in balbezit, vijf in balverlies, met een stevige buffer centraal. De kracht van België ligt normaal in het offensieve. Chadli was toen al een noodoplossing (de Luikenaar zou het EK uiteindelijk niet halen) en krijgt nu misschien een nieuwe kans. Nainggolan lijkt, na de onderbrekingen van vorig najaar, een zekere starter. Het kan dat vanavond tegen de Grieken vooral de defensie de boel overeind zal moeten houden.
Hoe breed is de kern van de nationale ploeg écht?
Hoe dan ook: het EK leerde dat je niet doorstoot naar de eindfase van een groot tornooi zonder brede kern. In Brazilië bleven de Rode Duivels van het grootste onheil gespaard, maar in Frankrijk waren de Duivels niet bij machte tot het einde mee te strijden, omdat de spoeling achterin te dun bleek.
De wedstrijd tegen de Grieken is, na de euforie rond alle goals in oktober en november (doelsaldo na 4 matchen: + 20) meteen een serieuze test voor de rest. Hoe breed is de kern van de nationale ploeg écht? Te verwachten viel dat een aantal jongens zou afhaken voor de verplichte trip naar Rusland. Het afschaffen van wat privileges en de discussie rond portret- en andere premierechten heeft er toch wat ingehakt. Het gebeurde, omwille van blessures, wat eerder. Aan de anderen om nu op te staan. Nainggolan is belangrijk in Rome, en loopt wat geprikkeld. Hij krijgt de kans om een en ander recht te zetten en de discussie rond de sigaret te verwijzen naar waar ze hoort: de rand. Lukaku is altijd ambitieus, op hem kan worden gerekend. Idem met Mertens, zijn natuurlijke maatje, bij de nationale ploeg lange tijd vaak succesvoller als invaller dan als starter. Alle ogen zijn op hen gericht. Maar ook de rest speelt voor meer dan de drie punten. Inzet: een ticket naar Rusland.
En zo wordt Griekenland, met Bosnië zo leek verwikkeld in een strijd om plaats twee, thuis plots een zéér interessante tegenstander op weg naar het WK. Interessanter dan na de goeie start van de Rode Duivels verwacht. Geen tussendoortje, maar een echte hoofdschotel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier