Waarom de Duivels schitteren in de Premier League

Marouane Fellaini ontpopt er zich stilaan tot een ‘Felladonna’, de 85 miljoen euro van Romelu Lukaku mogen we naar moderne maatstaven een koopje noemen, terwijl Kevin De Bruyne steeds meer Manchester City naar zijn hand zet. Het gaat goed met de Belgen in Engeland. De Rode Duivels kunnen daar deze week alleen maar van profiteren.

Toen Marouane Fellaini ons in maart ontving in zijn huis in de rand van Manchester, ging een van de vragen over wat Manchester United miste. ‘Iemand als Romelu Lukaku‘, klonk het beslist. ‘Een spits die weegt op een verdediging en je 25 doelpunten op een seizoen schenkt.’ Achteraf lijken het profetische woorden die de realiteit van vandaag weergeven. De middenvelder van Manchester leek toen trouwens vrij gerust in de toekomst van zijn ploeg. ‘José Mourinho weet perfect wat hij doet. Hij kocht vorige zomer Pogba, Mchitarjan, Bailly en Zlatan, en volgende zomer komen er wellicht nog drie of vier van zeer hoog niveau. Geloof me: we gaan meestrijden voor de titel.’

Het blijkt te kloppen. Na de makkelijke zege tegen Crystal Palace op de zevende speeldag in de competitie, staat United bovenin. De cijfers zijn indrukwekkend: 19 op 21. Het enige duel waar punten werden verloren, was tegen Stoke (2-2). Er is nog een andere ploeg die dat ritme kan volgen, met zelfs nog indrukwekkender spel: de stadsgenoot, die zijn gelijkspel opliep tegen Everton op speeldag twee. (1-1). Voor wie er al naar uitkijkt: op de derby is het nog een tijdje wachten, tot 9 december op Old Trafford.

José Mourinho lijkt het voor elkaar te hebben bij een ploeg waar hij in 2016 neerstreek op een moment dat United al even niet meer meestreed voor de titel. Niet meer sinds het afhaken van Sir Alex Ferguson in 2013. Om dat om te keren, moest Mourinho zijn bazen wel overtuigen tot zware investeringen. Ruim een jaar geleden werd voor Pogba nog 105 miljoen euro betaald, toen de grootste transfer uit de geschiedenis, terwijl er deze zomer 85 miljoen (plus bonussen) op tafel kwam voor Lukaku. United won daarmee het duel van Chelsea, dat ook onze landgenoot wilde inlijven.

Fighter

Te midden van alle rode Belladonna’s houdt Felladonna zich staande. Meer dan staande zelfs! Marouane is opnieuw Big Mo in Engeland. Geregeld uitgejouwd door een groot deel van het publiek op Old Trafford stond Fellaini, in 2013 voor 33 miljoen euro getransfereerd, aanvankelijk symbool voor de mislukte bocht die de ploeg na Alex Ferguson nam. Het pleit voor onze landgenoot dat hij zelden een krimp gaf, zelfs niet nadat zeer snel afscheid werd genomen van David Moyes, de man die hem naar de Red Devils loodste. Louis van Gaal liet bij zijn komst direct weten dat Fellaini niet binnen zijn plannen paste, maar ook daar bleef die rustig onder. In plaats van een andere ploeg te zoeken, bleef Fellaini hard werken en bij United zijn weg zoeken. De arbeid loonde: het seizoen 2014/15 sloot hij uiteindelijk af met zeven doelpunten en in het tweede gedeelte van dat kampioenschap ontwikkelde Fellaini zich onder Van Gaal nog tot een essentiële pion.

Het is wel pas onder José Mourinho dat onze landgenoot echt terug op het voorplan is kunnen komen. Sinds de blessure van Pogba is hij vaste starter naast Nemanja Matic. ‘Het perfecte plan B’, aldus Steven Gerrard. ‘De elegantie van het spel stijgt door zijn inbreng. Fellaini kan hard zijn, en is directer. Hij heeft veel kwaliteiten en eentje ervan is een grote efficiëntie.’

In de kleedkamer heeft men zijn kwaliteiten altijd kunnen appreciëren, en ondertussen zijn ook de fans achter hem gaan staan. Zaterdag speelde hij sterk tegen onthoofde bezoekers (zonder de geblesseerde Christian Benteke): eerst maakte hij met rechts zijn tweede competitiegoal van het seizoen, vervolgens scoorde hij met het hoofd nummer drie. Daarop maakte Lukaku zijn wekelijkse doelpuntje. Fellaini werd zaterdag man van de match, wat een gek effect had op de sociale media. Supporters vergeleken hem met Messi en Pelé (!) en gaven hem het koosnaampje Felladonna.

Zijn statistieken bij Everton waren al uitstekend, maar nu stijgt zijn ster op het eiland wel zeer hoog. En dat is meegenomen voor zijn entourage want wat wil de contractuele realiteit? Dat zijn verbintenis met United volgende zomer afloopt. Op 22 november wordt de Brusselaar – Fellaini werd dan wel groot als voetballer in Luik, maar zijn roots liggen in Etterbeek – dertig en hij heeft nu twee opties: verlengen bij United, of nog een laatste enorm contract tekenen bij een andere ploeg. Op dat vlak is bekend dat in het verleden al wat Chinese clubs grote belangstelling toonden. José Mourinho liet al weten dat hij de eerste optie verkiest. Zaterdag, na de wedstrijd, was de coach lovend: ‘Marouane heeft veel mentale weerbaarheid getoond nadat hij bij United werd weggehoond. Hij verdient het succes van vandaag. Ik vind hem een uitstekende voetballer en een fighter, je zou hem eens elke dag aan het werk moeten zien. Een voorbeeld.’

Scoremachine

Een al even groot, zo mogelijk zelfs nog groter, succes bij de Mancunians is Romelu Lukaku. Big Rom kan na een paar maanden indrukwekkende statistieken voorleggen: 11 doelpunten in 10 wedstrijden. Tot dusver kon maar één verdediging hem aan banden leggen: die van Leicester City. Het CIES (het internationaal studiecentrum van de sport) berekende al dat de waarde van Lukaku op drie maanden tijd met 54 procent steeg. Bij zijn transfer naar United vonden ze nog dat hij 102,7 miljoen euro waard was, nu schatten ze zijn waarde op 158,5 miljoen. Lukaku is, binnen Europa, de grootste stijger.

Voor Lukaku geldt wat ook voor Fellaini werd geopperd bij diens verhuis naar Old Trafford: scepsis. Minder bij de fans, meer bij de watchers van de Premier League. Was hij wel goed genoeg voor één van de grootste clubs ter wereld? Na de soms belachelijke kritiek die hij al moest slikken voor zijn prestaties bij de nationale ploeg, moest Lukaku opnieuw wat critici het zwijgen opleggen. Dat heeft al bij al niet zo lang geduurd, al kreeg hij van de haters nog wel even lik op stuk na zijn prestaties tegen Real Madrid in de Europese supercup. Maar eens het seizoen écht gestart, verstomde snel alle kritiek. Lukaku past zich goed aan bij United. Hij speelt er sterk met de rug naar doel, en voert met zeven competitiedoelpunten het klassement van de topschutters aan, de afwerking staat op punt. Het is de nummer 9 geworden die José Mourinho verwachtte: de targetspits die ook in de diepte kan worden gestuurd.

Haast dag op dag een jaar geleden zat Lukaku nog in zak en as omdat zijn terugkeer naar Chelsea op de slotdag van de transferperiode was afgesprongen. Maar zie, hij kwam sterker dan ooit terug en had één doel: topschutter worden in de Premier League. Lange tijd leek dat te gaan lukken, tot in de slotfase van het kampioenschap Harry Kane hem voorbijstak.

De doelstellingen werden vervolgens bijgesteld: Lukaku wilde deze zomer naar de top van het Engelse voetbal en het Europese. De hele zomer was hij onderwerp van discussie bij de directie van Chelsea en die van United, bij Antonio Conte én José Mourinho. Allebei maakten ze van hem hun transfertarget nummer één. Lange tijd leken de Londenaars in poleposition te liggen, tot uiteindelijk de invloed van Mino Raiola, Paul Pogba én Mourinho het tij keerden. Tijdens zijn vakantie in Miami was Lukaku de hele tijd bezig met zijn toekomst. Nagenoeg 24 uur op 24 week tijdens die trip een medewerker van Raiola amper van zijn zijde. Zonder twijfel om de beslissing te beïnvloeden.

Op 8 juli werd uiteindelijk de transfer wereldkundig gemaakt. Lukaku ervoer het als een bevrijding. Hij was op dat moment in Los Angeles, in het gezelschap van Paul Pogba. ’s Anderendaags begon de Amerikaanse trip van de Red Devils. Lukaku startte die met de ambitie zijn critici zo snel mogelijk de mond te snoeren. Als er één iemand overtuigd is van zijn kwaliteiten, is hij het wel. Hij wist dat hij zou worden omringd door de beste spelers en dat hij zo nog meer zou scoren. Het nieuwe nummer negen van United (een rugnummer dat vorig seizoen nog door Zlatan werd gedragen) rekende op het spelinzicht van Mchitarjan, die voortdurend goeie diepteballen geeft in de rug van de defensie, of op de centers van Marcus Rashford dan wel Anthony Martial. Lukaku klaagde vorig seizoen geregeld dat hij te weinig bruikbare ballen kreeg, dat excuus gaat nu niet langer op.

Zijn huidig succes heeft hij aan dat alles te danken, maar ook aan zijn atletische kwaliteiten, zijn capaciteiten als afwerker én zijn koppigheid. ‘Ik wil prijzen pakken’, liet hij al vaker noteren. Daar gaat het om. Goal na goal maken, dat deed hij de voorbije vijf jaar in de Premier League ook al. Nu wil hij een cv.

Op dat vlak rijmen zijn persoonlijke ambities met die van de club. Manchester United is belust op revanche, het wil de recente hegemonie van Chelsea en de ambities van de stadsgenoot counteren. Als Lukaku door het dolle heen is na de zege tegen Southampton, waar hij voor het enige doelpunt zorgde, dan is dat niet onschuldig. Hij weet dat hij op weg is naar glorie met ‘de grootste club ter wereld’ (dixit hemzelf). En winst loopt via soms moeilijke klippen als die in Zuid-Engeland. Vier jaar nadat ze afscheid namen van elkaar vindt José Mourinho een bescheiden topschutter terug. Maar omdat de kritiek hardnekkig is, weet Lukaku dat hem nog één uitdaging rest: ook schitteren in wedstrijden tegen de Big Five. Lukt ook dat, dan zit hij stevig in de galerij der groten.

Spelmaker

Op zes kilometer van Old Trafford haalt een andere Belg ook de voorpagina’s: Kevin De Bruyne, voor wie de Engelse pers dezer dagen superlatieven tekortkomt. Zonder enig chauvinisme dit: Kevin De Bruyne is sinds de start van het kampioenschap de beste speler in de Premier League. Dat zie je aan de cijfers: in de laatste 17 wedstrijden was De Bruyne betrokken bij 15 doelpunten. In 68 competitiewedstrijden zit hij aan 33 assists en 14 doelpunten. Zijn voorbije week was top, met twee goals van buiten de zestien meter. Een met de rechter tegen Sjachtar Donetsk, en een met de linker om Thibaut Courtois te verrassen.

Met zijn trainer heeft hij een bromance. Pep Guardiola: ‘Kevin is de meest bescheiden en de meest timide jongen die ik ken. Als je aan hem vraagt om voor de ploeg 100 km te lopen, dan doet hij dat. Niet makkelijk om dat soort spelers te vinden. Hij is een van onze aanvoerders en ik denk dat hij weer een stap heeft gezet.’

Dat klopt. Kevin De Bruyne is dit seizoen een nog betere voetballer geworden. Vorig seizoen waren zijn statistieken qua beslissende ballen al uitstekend, de extra dimensie nu ligt in zijn aandeel in het voetbal. ‘Kevin is zeer gelukkig op het veld, maar is vooral ernaast zeer vrolijk, na de geboorte van zijn zoontje’, aldus Patrick De Koster, sinds jaar en dag zijn zaakwaarnemer. ‘Hij krijgt ook heel veel vertrouwen van Manchester.’

Positioneel wordt De Bruyne vaak uitgespeeld als acht, in de as, maar met een grote bewegingsvrijheid, zodat hij soms ook op de flanken terechtkomt. In City is hij één van de kaderleden, zowel op als naast het veld. Hij zit er in de spelersraad, naast ook Vincent Kompany, Fernandinho, David Silva en Sergio Agüero. In Rotterdam kreeg hij de aanvoerdersband van Fernandinho, toen die een kwartier voor tijd werd gewisseld. Een extra bewijs van zijn nieuw statuut is misschien dat hij binnenkort met de directie mag praten over een salarisverhoging, opmerkelijk omdat zijn contract nog vier jaar geldig is. De Bruyne is een hoeksteen voor City, de spelmaker van de beste ploeg uit de Premier League. Na haast alle wedstrijden signaleert Pep Guardiola zijn klasse.

Van de zomerstop maakte de Catalaan gebruik om keuzes te maken. Hij liet wat oudgedienden vertrekken, en verjongde het spelerskader. Snelheid was duidelijk een criterium bij de aanwerving. We vinden het bij Benjamin Mendy, die zich vorige week zwaar blesseerde, en bij Kyle Walker. De Bruyne is er blij mee. Op die manier kan hij kort spel met Silva afwisselen met lange ballen naar Raheem Sterling of Leroy Sané.

Twee jaar geleden kon De Bruyne tekenen voor PSG, dat van hem een prioriteit maakte vooraleer zich te richten op Angel Di María. Even leek de lichtstad aantrekkelijker dan de Premier League. Maar nu denkt geen haar op het hoofd van De Bruyne aan het verlaten van Manchester. De vreugde en uitbundigheid die hij daar vindt, staat een beetje in contrast met het ingehouden gevoel tijdens ontmoetingen met de nationale ploeg. Tijdens het voorbije EK had De Bruyne moeite met de voorkeursbehandeluing die sommige Rode Duivels van de vorige bondscoach kregen of met de eeuwige vergelijking met Eden Hazard, iemand die ook droomt van een centrale rol. Hopelijk profiteren de Duivels ooit van Citizen De Bruyne.