Waarom Löw ook na het WK-debacle Duits bondscoach blijft

© BELGAIMAGE
Jacques Sys
Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

Duitsland, in 2014 nog wereldkampioen, ging er al in de poulefase uit in Rusland. Verrassend: de Duitse voetbalbond verlengde doodleuk het contract van coach Joachim Löw. Een analyse.

Joachim Löw blijft dus toch. Uit een rondvraag die het Duitse weekblad Kicker na de WK-blamage van Duitsland deed, bleek dat 70 procent vond dat hij als bondscoach niet kon doorgaan. Een opmerkelijk resultaat, want eigenlijk werd Löw niet echt aan de schandpaal genageld. Ook al bleken een aantal analisten zich moeilijk te kunnen voorstellen dat Löw na deze ramp gewoon zou blijven zitten. Maar intimi wisten wel beter. Wat zou hij anders moeten doen? Een club trainen is niet meer aan hem besteed, Löw zou bezwijken onder de stress. Hij is bovendien vergroeid met de nationale ploeg. Twaalf jaar als bondscoach, in vijf grote toernooien minimaal de halve finale gehaald, dat duidt op vakmanschap. Dan kun je de ontgoocheling al eens wegspoelen.

Joachim Löw deed het. Hij trok zich na de pijnlijke uitschakeling drie dagen heel alleen terug in zijn woning in Freiburg, het heette dat hij verwikkeld was in een hard gevecht met zichzelf. Maar vanaf het moment dat de Duitse voetbalbond zijn vertrouwen in hem uitsprak, was de beslissing snel genomen. Löw, die 4 miljoen euro per jaar verdient en contractueel nog vastlag tot medio 2022, kondigde aan te blijven en de Mannschaft opnieuw op te bouwen.

Maar de wonden zijn niet geheeld. Wat was nu eigenlijk de reden van deze pijnlijke val op het WK? De verzadiging van een aantal (sleutel)spelers? De politieke kwestie rond Mesut Özil en Ilkay Gündogan die voor een foto hadden geposeerd met de Turkse president Erdogan? Of gewoon zelfoverschatting? De Duitse kwaliteitskrant Frankfurter Allgemeine ging een stap verder en vatte alles in één woord samen: zorgeloosheid. Een extreme zorgeloosheid van de technische leiding, Löw en manager Oliver Bierhoff voorop. Zij hadden als laatste tegenstanders voor het WK met Oostenrijk en Saudi-Arabië voor twee zwakke opponenten gekozen, voor teams van een veel minder kaliber dan de tegenstanders in Rusland. Zij hadden de ploeg ondergebracht in een hotel in Vatoetinki, omdat de spelers dan goed zaten voor de halve finale en de finale. Het vel van de beer bleek al verkocht voor hij geschoten was.

Die zorgeloosheid, zo gaat de krant verder, plantte zich over op de ploeg. De focus lag niet op de sport. Zo werd er een documentaire gemaakt over Toni Kroos en kregen de makers alle gelegenheid om tijdens het WK te filmen. Zo kreeg de manager van Özil en Gündogan toegang tot het spelerskwartier omdat die ook de raadgever is van Löw. Dat schaadde de geloofwaardigheid van de bondscoach. En het zorgde uiteindelijk ook voor een groeiende irritatie. Er werd Löw ook aangewreven doelman Manuel Neuer een voorkeursbehandeling te geven en de inzet van de jonge spelers op training niet te honoreren. Het resulteerde in tweespalt in de groep, in communicatieproblemen tussen de routiniers en de jongeren. Joachim Löw heeft in Rusland gewoon slecht werk geleverd. Maar in de twaalf jaar daarvoor deed hij zoveel goede dingen dat Löw zich dat kon veroorloven. Hij verdient, vonden ze zeker binnen de Duitse voetbalbond, respect en loyaliteit.

Tot een koerswijziging komt het dus niet. De dag na de pijnlijke 0-2-nederlaag tegen Zuid-Korea zou Löw nochtans hebben laten verstaan dat er voor hem geen basis was om door te gaan, maar toen al praatte de voorzitter van de voetbalbond, Reinhard Grindel, op hem in om verder te doen. Omdat er geen plan-B was? Omdat de fantasie ontbrak om een goede opvolger te vinden? Op een afgang op het WK had niemand gerekend.

Zo veegt de voetbalbond dus verder met oude bezems. Ook manager Oliver Bierhoff blijft gewoon zitten. De fricties die er tussen beiden even waren, zijn uitgepraat. Het duo gaat zich beraden over de invulling van de trainersstaf. Er wordt gesproken over een nieuwe energie, maar woorden volstaan nu niet. Hoe een trainer die de nationale ploeg twaalf jaar lang naar zijn beeld vormde, voor vernieuwing moet zorgen, is voor velen een raadsel. Niet voor Löw zelf. Hij weet nu, zegt hij, op welke spelers hij kan rekenen en op welke niet. En hij kan in wezen met iedereen verder, want op dit moment is er geen enkele international die ermee wil stoppen. Toch zal Löw een aantal van die spelers op wie hij in het verleden bouwde, pijn moeten doen. Dat was tot dusver niet bepaald zijn sterkste punt.

Hoe dan ook moet Joachim Löw, die zich voor het WK nog een visionair noemde, zichzelf in vraag stellen. Hij heeft de Duitse nationale ploeg stijl en een bepaalde voetbalcultuur bijgebracht, maar is zijn op balbezit gebouwd spel nog wel de juiste tactiek? En het belangrijkste is: spelers beoordelen op hun prestaties en niet op hun verleden en verdiensten.

Tijdens het WK is Duitsland begonnen aan een nieuwe episode. Op 6 september volgt de eerste wedstrijd voor de nieuwe Nations League, tegen Frankrijk. Meer dan welke andere bondscoach ook zal Joachim Löw met veel scepsis worden gevolgd. Hij heeft zichzelf onder een gigantische druk geplaatst. Nieuwe nederlagen dreigen zijn status, los van de schade die ook aan de nationale ploeg wordt toegebracht, helemaal te verbrokkelen. Dat standbeeld zou overeind gebleven zijn indien hij zelf was opgestapt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content