Werken, werken en nog eens werken: dit mag PSG verwachten van Pochettino

© GETTY
Steve Van Herpe
Steve Van Herpe Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Mauricio Pochettino verdiende zijn sporen bij Espanyol, Southampton en Tottenham en mag nu zijn regime installeren bij PSG. Wat mogen we verwachten?

Het is twee uur ’s nachts wanneer er op de deur van de boerderij wordt gebonsd. Murphy, een onooglijk dorpje van 3000 zielen in het hart van Argentinië, ligt in een diepe slaap. Wanneer Héctor en Amalia Pochettino opendoen, zien ze in de duisternis een man staan die beweert een scout van Newell’s Old Boys te zijn. Hij prevelt zijn naam: Marcelo Bielsa. Of hij hun twaalfjarige zoon even mag zien? Héctor en Amalia nemen de scout mee naar de kamer van de jongen en hebben alle moeite van de wereld om hem wakker te krijgen.

‘Hij heeft de benen van een voetballer!’, roept Bielsa enthousiast. Meteen is hij overtuigd. Het is het begin van de voetbalcarrière van Mauricio Pochettino. De volgende ochtend denkt die dat hij alles gedroomd heeft. Hij kan zijn oren niet geloven wanneer zijn moeder hem het verhaal doet. ‘Ik vroeg wat ze gedronken had.’

Het leven op de boerderij in Murphy was niet luxueus. Het was er vooral hard werken, maar toch, zo zou Pochettino later zeggen, was hij er gelukkig. Hij en zijn broers moesten regelmatig de handen uit de mouwen steken. Zelfs toen hij al profvoetballer bij Newell’s was, kwam hij op zijn vrije dagen terug om op het land te ploeteren. Die werkethiek heeft hem nooit verlaten, hij is ervan doordrongen, ook als trainer. ‘Ik heb geen leven buiten het voetbal’, zei hij als coach van Southampton. ‘In voetbal is er niet echt een uurschema, we werken de hele dag door. Ik beschouw dit trouwens niet als werk, het is een passie.’

Die passie was er al toen hij een kind was. In zijn vrije tijd voetbalde hij na school samen met zijn broers en zijn vader, tot moeder riep dat het eten klaar was. Het WK 1978 in eigen land was een keerpunt. Om naar de wedstrijden van de nationale ploeg te kunnen kijken, haalde vader Héctor de batterij uit zijn tractor en koppelde die aan een kleine zwart-wit-tv. Het waren de eerste voetbalwedstrijden die Mauricio – zes jaar was hij toen – bewust meemaakte. Hij zag hoe een ploeg met Osvaldo Ardiles, Daniel Passarella en Mario Kempes wereldkampioen werd. Daar begon zijn fascinatie voor voetbal.

Een trainer moet constant evolueren. Als je denkt dat je alles weet, moet je voetbalcommentator worden op tv.’

Mauricio Pochettino

Een verborgen gezicht

Zijn eerste wedstrijd als profvoetballer speelt Pochettino bij Newell’s Old Boys, waar Bielsa intussen gepromoveerd is van scout tot coach. Daar maakt Mauricio, een centrale verdediger, al meteen kennis met de handelsmerken van Bielsa: tempovoetbal, hoge pressing en perfectie in de uitvoering. Het zijn facetten die Pochettino later, wanneer hij trainer is, ook op zijn ploegen zal proberen te enten. ‘Marcelo is mijn tweede vader.’

Mauricio voegt wel een eigen ingrediënt toe aan het Bielsarecept: energie. Het is hetzelfde soort energie dat Jürgen Klopp van zijn spelers vraagt wanneer ze Gegenpressing spelen, alleen ziet Pochettino het breder: ‘Ik geloof in een universele energie. Alles is verbonden in het leven. Niks gebeurt per toeval. Elke gebeurtenis is het gevolg van iets anders.’ Energie. Het is een woord dat regelmatig terugkomt in zijn discours. Nu, denk niet dat Pochettino een of andere opium rokende goeroe is. Om die energie op te wekken bij zijn spelers, onderwerpt hij hen aan snoeiharde fysieke oefensessies, maar even goed is hij een coach die ‘liefde geeft’ en wiens deur altijd openstaat.

Omgaan met een supervedette als deze Kylian Mbappé wordt een uitdaging voor Pochettino.
Omgaan met een supervedette als deze Kylian Mbappé wordt een uitdaging voor Pochettino.© BELGAIMAGE

Harry Kane noemde die quasi-folterpraktijken weleens ‘het verborgen gezicht van Pochettino’. ‘Soms heb je zin om hem te vermoorden omdat hij je laat afzien als een hond, maar het werkt wel’, zegt spits Pablo Osvaldo over het regime-Pochettino. Onder de laag goedmoedigheid en camaraderie gaat een man met een zweep schuil. Niet voor niets werd hij bij Espanyol ‘de sheriff van Murphy’ genoemd.

Pochettino laat zijn spelers niet alleen hun lichamelijke grenzen opzoeken, ook mentaal tast hij de limieten af. Bekend is de anekdote hoe hij zijn team klaarstoomde voor de Champions Leaguefinale tegen Liverpool in 2019. Pochettino liet een motivatiecoach overvliegen naar Londen die de spelersgroep uitdaagde om met een pijl van een handboog op de keel tegen een muur te wandelen. Pochettino deed het zelf voor. De scherpe punt van de pijl prikte in zijn adamsappel maar hij ging onbevreesd richting muur. Uiteindelijk brak de houten staart van de pijl door de druk. De adrenalinestoot die daarna door zijn lichaam ging, daar was het hem om te doen. Energie.

Het mirakel van Espanyol

Zijn spelersloopbaan brengt hem achtereenvolgens naar Newell’s, Espanyol, PSG en Bordeaux. Met de Argentijnse nationale ploeg treedt hij aan op het WK 2002, maar dat wordt geen succes. Bij Espanyol sluit hij in 2006 zijn actieve carrière af en hij blijft ook in Barcelona wonen. Daar volgt hij eerst een master in bedrijfsbeheer. Daarna begint hij aan zijn trainersopleiding en doet hij een stage bij zijn ex-club. Het is dan ook bij Espanyol dat hij zijn eerste kans als coach krijgt. In het seizoen 2008/09 zitten de blauw-witten in vieze papieren: ze hebben al twee trainers versleten maar geraken niet weg uit de degradatiezone.

Soms heb je zin om hem te vermoorden omdat hij je laat afzien als een hond, maar het werkt wel.’

Pablo Osvaldo, ex-voetballer

Het bestuur besluit in januari 2009 voluit voor Pochettino te gaan, maar dat lijkt in eerste instantie ook geen voltreffer te worden. Van de eerste elf matchen onder zijn hoede wint Espanyol er maar één, de derby tegen FC Barcelona. Na 28 speeldagen staat het team laatste in La Liga, op acht punten van de 17e plaats. Niemand gelooft er nog in, behalve Pochettino. De Argentijn profiteert van een internationale break om een ministage in te lassen in Navata, dicht tegen de Franse grens. Met twee oefensessies per dag en veel gesprekken met zijn spelers slaagt hij erin om het tij te keren. In de laatste tien speeldagen pakt Espanyol 25 punten op 30. Geen enkele degradatiekandidaat in Spanje heeft dat ooit geflikt. Een mirakel.

‘Het was gewoon een kwestie van onze moraal wat op te krikken’, nuanceert Carlos Kameni, destijds doelman van Espanyol, later. ‘We hadden een goeie groep, met kwaliteitsvolle spelers. Pochettino was wel een echte leider, het is een cliché om te zeggen, maar het is gewoon zo. Alleen al met zijn blik kon hij iets overbrengen.’

Bovendien is hij een coach die zichzelf constant wil bijschaven. ‘De dag dat ik niet meer evolueer, moet ik stoppen met deze job’, zegt hij er zelf over in de Argentijnse krant Clarín. ‘Een trainer moet voor alles openstaan om niet vast te roesten. Als je denkt dat je alles weet, moet je voetbalcommentator worden op tv.’

Een foto met Harry

Romaric, de Ivoriaanse oud-middenvelder van SK Beveren, maakte Pochettino ook mee bij Espanyol. Hij onthult in L’Equipe een ander aspect van de aanpak van de Argentijn. ‘Hij wil weten hoe het met je familie gaat, of je goed eet en slaapt, of je goed geïnstalleerd bent, of je goed ontvangen bent door de groep, wat je van die of die aanwijzing vindt. Hij betrekt je bij zijn project en geeft je vertrouwen. Het is daarom dat jonge spelers ook zoveel vooruitgang boeken onder hem.’

Voor Pochettino is de speler het epicentrum van de club en moet er dan ook alles aan gedaan worden dat hij zich goed voelt. Want alleen zo zal hij zijn talent op het veld laten zien en kan de ploeg wedstrijden winnen. Enige voorwaarde: de speler moet zijn talent wel ten dienste stellen van het team. Het collectief gaat boven alles. Iemand die daar moeite mee heeft, wordt zonder pardon naar de uitgang begeleid. Emmanuel Adebayor, Benoît Assou-Ekotto en Aaron Lennon ondervonden dat al snel bij Tottenham.

Maar als je hard werkt en hem respecteert, geeft hij je veel terug, vertelt Harry Kane op The Player’s Tribune. ‘Toen ik eens een hattrick scoorde, riep Mauricio me in zijn kantoor. Op dat moment waren we niet super close en ik wist niet goed wat hij van me wilde. Hij zat daar aan zijn bureau met een glas rode wijn, waarschijnlijk een goeie Malbec of zo. Een grote smile op zijn gezicht. Hij deed een teken dat ik dichterbij moest komen en hij zei: ‘Kom op, laat ons een foto nemen.’ Dus hij legde zijn arm rond mijn schouder, zijn glas wijn in de andere hand en hij nam een foto. Het was briljant. Dat was de eerste keer dat ik dacht: wow, dit is een speciaal persoon. Hij is een fantastische man.’

Maurico Pochettino staat bekend als een coach die zijn spelers fysiek afbeult.
Maurico Pochettino staat bekend als een coach die zijn spelers fysiek afbeult.© GETTY

Bij Tottenham slaagt Pochettino erin om een hechte groep te smeden, hij maakt er een bende vrienden van die voor elkaar door het vuur gaan. Samen met zijn technische staf – hij werkt al sinds zijn periode bij Espanyol met dezelfde assistenten – maakt hij zijn spelers stap voor stap beter. Ondanks beperkte financiële middelen eindigt Tottenham onder Pochettino’s hoede vier seizoenen op rij in de top vier van de Premier League en speelt het in de 2019 de Champions Leaguefinale tegen Liverpool. Het 2-0-verlies is echter een zware teleurstelling voor de Argentijnse coach. Zonder zijn spelers toe te spreken vliegt hij meteen naar zijn huis in Barcelona. Het lijkt een breekpunt in zijn relatie met het team.

Het seizoen erop, zijn zesde in Londense loondienst, stelt hij zich afstandelijker op. Hij woont de trainingen niet meer bij, maar volgt ze vanachter een scherm op zijn kantoor. ‘Big Brother’ wordt hij achter zijn rug genoemd. Hij gedraagt zich steeds meer als een nukkige tiran, de spelers durven hem haast niet in de ogen kijken, ze zijn als de dood voor hem. Het harde trainingsregime en de bemoeienissen van de technische staf met hun privéleven beginnen de spelers op de heupen te werken. En dan, op een bepaald moment, is het op. Op 19 november 2019 wordt Pochettino ontslagen bij Tottenham, op dat moment op een alarmerende veertiende plaats in de Premier League.

Lege prijzenkast

Na meer dan een jaar duikt de 48-jarige Argentijn nu terug op bij PSG, samen met zijn vaste assistenten. De Qatarese eigenaars van de topclub trekken voor het eerst de kaart van een coach die nog nooit een prijs gepakt heeft. Carlo Ancelotti had al een goed gevuld palmares voor hij naar Parijs afzakte, Laurent Blanc was kampioen geworden met Bordeaux, Unai Emery had de Europa League meermaals gewonnen en Thomas Tuchel had al één bekerwinst op zak met Borussia Dortmund, maar de prijzenkast van Pochettino is zo leeg als een café in lockdowntijden.

Werken, werken en nog eens werken: dit mag PSG verwachten van Pochettino

Een aantal jaar geleden deed ene José Mourinho daar nog schamper over. Bij zijn aanstelling bij Tottenham weigerde Pochettino om een trofee als doel voorop te stellen, zijn doel was om ‘elke match te winnen’. Als je dat doet, dan zijn de prijzen een logisch gevolg, zo redeneerde de Argentijn. The Special One monkelde: ‘Er zitten veel dichters in het voetbal. Maar dichters, die winnen niet veel titels. Dat zijn de trainers die ‘elke match winnen’. Dat is mij in heel mijn carrière nog nooit gelukt. Ik verlies namelijk ook wel eens wedstrijden. Maar in een slecht seizoen slaag ik er toch nog in om drie trofeeën te pakken.’

Bij PSG is elke wedstrijd winnen ook niet genoeg. Met minder dan de beker met de grote oren zijn de Qatarese eigenaars niet tevreden. Een andere grote uitdaging wordt de omgang met spelers als Neymar en Kylian Mbappé. Van de Braziliaan is geweten dat hij een rechtstreekse lijn heeft met voorzitter Nasser Al-Khelaïfi. Eén telefoontje volstaat om een training te skippen. Het frustreerde Thomas Tuchel mateloos, omdat hij vond dat het zijn gezag ondermijnde. Benieuwd hoe de sheriff van Murphy daarmee zal omgaan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content