Wie u zondag in de gaten moet houden en vier andere tips voor het weekend

Onze voorbeschouwing op vijf talking points van dit sportweekend.

Juventus voor de titel

In het vooruitzicht van de CL-kwartfinaleheenwedstrijd met Ajax volgende week woensdag én het gegeven dat Juve in de Serie A na dertig speeldagen al achttien (!) punten voorsprong telt op Napoli als dichtste achtervolger zal coach Massimiliano Allegri vermoedelijk kiezen voor een veredeld B-elftal.

AC Milan klom dankzij oud-speler Gennaro Gattuso en vooral de hoge doelpuntenproductie van de Poolse afwerker Krzystof Piatek (zeven goals in tien duels), die in de winterstop voor 35 miljoen euro overkwam van Genoa als opvolger voor Gonzalo Higuaín en tot 2023 tekende, naar de vierde plek. Europees voetbal lonkt dus, maar in de strijd voor dat felbegeerde CL-ticket sputterde de motor van Lucas Biglia (ex-Anderlecht) de afgelopen speeldagen, door nederlagen tegenover Inter en Sampdoria, en meest recent het teleurstellende 1-1-gelijkspel tegenover Udinese.

De Kroatische spits Mario Mandzukic (32) verlengde zopas bij de Oude Dame. De onbaatzuchtige routinier, al goed voor acht doelpunten en zes assists – dit laatste vormt een persoonlijk record, en lijkt vastbesloten voor dat vertrouwen te bedanken met een goaltje én een zege voor eigen publiek. Bij winst van Juventus en verlies van Napoli tegenover Genoa is een nieuwe scudetto een zekerheid voor de 34-voudig kampioen.

Titanenclash in de Bundesliga

De Rekordmeister uit Beieren kent zijn dwingende opdracht, door het te vermijden 1-1-gelijkspel tegenover SC Freiburg vorig weekend. Prijsschutter Robert Lewandowski kunnen en mogen in de eigen Allianz Arena, uitverkocht met 75.000 toeschouwers enkel maar tevreden zijn met een driepunter.

Want na 27 speelrondes (van de 34) telt het team van coach Niko Kovac plots opnieuw twee punten achterstand op Axel Witsel en co, waar ze fel gebrand zijn op een eerste kampioenschap sinds het seizoen 2011/12. FC Hollywood haalde al eerder dit seizoen negen punten in. De generale repetitie van Bayern München tegenover 1. FC Heidenheim 1846, in de kwartfinale van de DFB Pokal, verliep met een benauwde 5-4-zege helemaal niet voortvarend. De tweedeklasser, een stuntploeg die eerder Bayer Leverkusen uitschakelde, bezorgde Mats Hummels in een waar spektakelstuk veel defensieve twijfels.

Die verdedigende zorgen kent ook de Zwitser Lucien Favre – die geen bekerverplichtingen had – bij BVB, door de breuk van het middenvoetsbeentje bij Real Madridhuurling Achraf Hakimi en de blessure van Abdou Diallo (ex-SV Zulte Waregem). Daartegenover staat wel de volledige fitheid van andere sterkhouders, zoals aanvoerder Marco Reus, controleur Witsel en goaltjesdief Paco Alcácer.

Alles of niks voor Atletico… in Camp Nou

Als Atlético Madrid dit seizoen nog aanspraak wil maken op een prijs, moet het zaterdag ab-so-luut winnen in Camp Nou. De voorsprong van Barça bedraagt op dit moment acht punten op Atlético, tweede in de stand. Die herleiden tot vijf punten en dan hopen dat de azulgrana in de laatste rechte lijn nog wat steekjes laten vallen, dat is alles wat Atlético nog kan doen.

Messi en co demonstreerden dinsdagavond nog tegen Villarreal dat ze het moeilijk hebben tegen ploegen die goed gegroepeerd spelen en snel uitbreken. Lenglet en Umtiti lieten zich centraal in de verdediging geregeld ringeloren door snelheidsduivels Chukwueze en Toko Ekambi. Maar uiteindelijk zetten Messi en Suárez – who else? – in de laatste minuten van de wedstrijd een 4-2-achterstand recht en sleepten ze nog een puntje uit de brand.

Opvallend wel: Barça incasseerde dit seizoen in 30 wedstrijd al 31 tegendoelpunten. Het begint met andere woorden met een 0-1-achterstand aan elke match. Als dat zaterdag ook realiteit wordt tegen Atlético, kan het nog spannend worden…

Wie u in de gaten moet houden zondag

Goed tien jaar geleden leek het een waangedachte, dat ooit in de lijst met topfavorieten voor de Ronde van Vlaanderen de drie laatste wereldkampioenen veldrijden (goed voor acht wereldtitels) zouden staan. Vandaag is het realiteit. Na de zeges van Zdenek Stybar in de E3 BinckBank Classic en die van Mathieu van der Poel in Dwars door Vlaanderen, en ook de indrukwekkende nummers die Wout van Aert al opvoerde, krijgen zij de meeste sterren achter hun naam.

Zet de Nederlander bij zijn debuut al meteen Vlaanderens Mooiste naar zijn hand, dan zorgt hij voor een paar primeurs: dan wordt hij met vader Adrie, die de Ronde won in 1986, de eerste winnende vader-zooncombinatie in de Rondegeschiedenis (grootvader Raymond Poulidor werd trouwens 9^e in 1963), en ook de eerste regerende wereldkampioen cyclocross die de Ronde van Vlaanderen wint.

Net als Van der Poel (en de niet te onderschatten Michael Matthews) debuteert ook Alejandro Valverde in Vlaanderens Mooiste, op zijn bijna 39^e. Met winst zou hij zich tot de oudste winnaar ooit kronen (ouder dan de 37-jarige Andrei Tchmil in 2000), maar het lijkt weinig waarschijnlijk dat de Spaanse wereldkampioen dat zal klaarspelen. Valverde stormde op verkenning wel de Paterberg op, maar de kunst is om dat in de race ook vanuit de eerste posities te doen. En daarvoor mist hij, ondanks de raad van ploegmaat Jürgen Roelandts, de terreinkennis en de feeling van de Vlaamse hellingen. Al weet je nooit met Valverde. Vorig jaar speelde die andere debutant/ronderenner, Vincenzo Nibali, ook een prominente rol in de finale, als springplank voor Niki Terpstra op de Kruisberg. Winnen bij je debuut is niettemin zeer moeilijk. De laatste die daar in slaagde? Dino Zandegu in 1967.

Grootste tegenstand voor het trio Stybar/Van Aert/Van der Poel komt allicht van trainingsmakkers Greg Van Avermaet en Oliver Naesen. De eerste wil absoluut, na al zéven keer in de top acht te zijn geëindigd, de grote leemte in zijn palmares opvullen. Veel kansen krijgt GVA, op zijn 33^e niet meer. De conditie is er, bewees hij in de E3 BinckBank Classic op de Paterberg en Tiegemberg. Vraag is: heeft hij daarvoor, bij CCC, ook de ploeg?

Al kan je dat ook van Mathieu Van der Poel, bij Corendon-Circus, en van Naesen zeggen, bij AG2R. De Oost-Vlaming, die naar eigen zeggen de Ronde in zijn dromen al duizend keer gewonnen heeft, sukkelde bovendien met een beginnende bronchitis. Maar met zijn tweede en derde plaatsen in Milaan-Sanremo en Gent-Wevelgem, na een sprint tegen veel snellere mannen, maakte hij wel al indruk.

Wout van Aert, met zijn imponerende jonge Jumbo-Vismabrigade, en Zdenek Stybar, met Deceuninck-Quick-Step, hebben die steun wel. Met dat verschil dat Van Aert enige kopman is, en Stybar een wolvenroedel vormt met Philippe Gilbert (als hij uitgeziekt raakt), Yves Lampaert en Bob Jungels. Vooral met de Luxemburger kan er tactisch gespeeld worden, als de man van de langere adem en ontsnapping achter wie de concurrentie zich kan kapotrijden – zoals in Kuurne-Brussel-Kuurne. Niet toevallig noemde Tom Boonen hem zijn dark horse.

Extra uitdaging voor Deceuninck-Quick-Step: als het team van manager Patrick Lefevere voor de derde keer op rij de Ronde wint (na Gilbert in 2017 and Niki Terpstra in 2018), wordt DQS het tweede team in de Rondegeschiedenis dat een drie op een rij realiseert na Dilecta-Wolber, dat won in 1930 (met Frans Bonduel), 1931 en 1932 (met Romain Gijssels). Wint een DSQ-renner die niet Philippe Gilbert heet, dan wordt het zelfs een unieke three-peat met drie verschillende renners.

Verder is het uiteraard uitkijken naar Peter Sagan. Die heeft voor het eerst sinds 2015, en pas voor de tweede keer sinds zijn tweede profjaar in 2011, geen enkele koers in Vlaanderen gewonnen in aanloop naar de grootste Vlaamse klassieker. In de E3 Harelbeke werd de Slovaak eraf gereden op de Tiegemberg wegens slechte benen/een haperende versnelling. In Gent-Wevelgem mengde hij zich daarentegen heel lang in het waaieroffensief. Bewust, om zijn conditie op te krikken, na de achterstand die hij door een maagvirus en gewichtsverlies voor Tirreno-Adriatico had opgelopen. Mogelijk komt de Ronde net iets te vroeg voor de Slovaak. Niet toevallig zei zijn ploegleider Jan Valach dat Sagans conditie “crescendo gaat” – maar dus nog niet top. Sowieso heeft Sagan later gepiekt, aangezien hij na Parijs-Roubaix nog de Amstel Gold Race en ook Luik-Bastenaken-Luik zal rijden. Volgens insiders worden dat zelfs zijn grootste doelen.

De Ardennenklassiekers zouden ook het hoofddoel worden Tim Wellens, maar hij pikt nu toch de Ronde van Vlaanderen mee, “om te leren”. Voor een deel natuurlijk omdat Lotto-Soudal nood heeft aan een scorende spits, naast Tiesj Benoot. Die verkeert, zoals hij in Dwars door Vlaanderen liet zien, in een blakende vorm, maar heeft geen sprint of explosieve versnelling in huis. Met Wellens als afleiding kan hij misschien wel ontsnappen in de finale.

Zoals ook titelverdediger Niki Terpstra, als kopman van Direct Energie, alleen zal moeten wegrijden, deze keer zonder blauwe brigade achter hem om af te stoppen. De sluwe Nederlander weet daarentegen perfect hoe zijn ex-ploegmaats denken en kan daar op inspelen.

Niettemin blijven Stybar/Van Aert/Van der Poel, samen met Van Avermaet/Naesen, de grootste favorieten. Die laatste twee, of Van Aert, moeten ook een einde maken aan de reeks zonder Belgische overwinning dit voorseizoen. Maar winnen in Vlaanderens Mooiste en van die reeks wordt niet meer gesproken.

En wint Mathieu van der Poel, dan zal hij toch weer als een halve Belg omschreven worden.

Lees ook:

Stijn Devolder: ‘De Ronde is een boksmatch: wie het langst blijft rechtstaan, wint’

Herman De Croo: ‘De Ronde is het mooiste visitekaartje voor de Vlaamse Ardennen’

Johan Museeuw: ‘Laat pas in de Ronde de leeuw in jezelf los’

Match van het jaar voor Watford en Wolverhampton

Watford – Wolverhampton is een interessante affiche tussen twee op papier evenwaardige teams die maar wat blij zijn dat ze Manchester City ontlopen in de halve finales en nu in een onderling duel uitvechten wie de FA Cup Final speelt – normaal gezien tegen Man City, dat zaterdag al Brighton & Hove Albion partij geeft.

Wolverhampton, waar Rode Duivel Leander Dendoncker (ex-Anderlecht) zich in de basis knokte en ook zondag aan de aftrap verwacht wordt, is toch lichtjes favoriet op basis van zijn vorm. De Wolves wonnen zeven van hun jongste twaalf wedstrijden en zijn in de Premier League opgeklommen naar de zevende plaats. In de FA Cup schakelden ze op weg naar de halve finale onder andere Man United – dat ze ook dinsdag in de competitie nog klopten – en eerder FC Liverpool uit.

Watford, dat indrukwekkend aan het seizoen was begonnen (15 op 15) en intussen één plaats lager dan Wolverhampton kampeert, had een makkelijker parcours. The Hornets schakelden onder andere Newcastle, QPR en Crystal Palace uit. Ook bij Watford loopt met Christian Kabasele een landgenoot rond, maar hij wordt niet aan de aftrap verwacht.

Voor Watford zou het de eerste finale sinds 1984 zijn, viervoudig winnaar Wolverhampton wacht al sinds 1960 op een finale. Benieuwd wie zondagnamiddag een ticket voor Wembley op 18 mei verovert.

Door Jonas Creteur, Kevin Van der Auwera, Steve Van Herpe en Frederic Vanheule