Voor de laatste keer sprokkelen we tien opvallende anekdotes, feiten en statistieken bijeen over de eerstvolgende Touretappe. Vandaag die tussen Mantes-la-Jolie en Parijs, met slechts 5000 toeschouwers op een sfeerloze Champs-Élysées.
1
Vanavond gaan in Parijs de belangrijkste individuele prijzen van deze Tour (de vier truien en de drie podiumplaatsen van het algemene klassement) zonder ongelukken naar Tadej Pogacar (geel, wit en bollen), Primoz Roglic (tweede), Richie Porte (derde) en Sam Bennett (groen).
Pogacar en Roglic komen uit Slovenië, een land van goed twee miljoen inwoners. Het is daarmee de kleinste natie ooit die twee renners op de eerste twee plaatsen van het eindklassement posteert.
Richie Porte, de derde op het eindpodium, is een Australiër, maar geboren en getogen op het eiland Tasmanië. Inwonersaantal: goed 500.000.
Een eiland met een underdogmentaliteit tegenover grote broer Australië. Het woord dat Patrick Lefevere ook bovenhaalde om groenetruiwinnaar Sam Bennett te omschrijven, afkomstig van Ierland. Inwonersaantal: 5,1 miljoen…
2
Pogacar zal met 59 seconden de Tour winnen, nadat hij gisteren, vanuit een underdogpositie, op wonderbaarlijke wijze de tijdrit naar La Planche des Belles Filles won.
Zijn voorsprong: 1 minuut en 21 seconden op de tweede, Tom Dumoulin. Precies dezelfde achterstand die de Sloveen opliep in de waaierrit naar Lavaur… Karma is a bitch, maar deze keer voor Jumbo-Visma.
3
Ook Lotto-Soudal begon de Tour vanuit een underdogpositie nadat al in de eerste rit Philippe Gilbert en John Degenkolb uitvielen, en later ook nog Steff Crass.
Het won met Caleb Ewan wel twee (en na vanavond misschien zelfs drie) ritten. Ondanks veel lijden onderweg, zo blijkt ook uit de onderste helft van het eindklassement, met vier van de vijf overgebleven Lotto-Soudalrenners op de laatste vijf posities: 142. Jasper De Buyst, 143. Marco Haller (Bahrain), 144. Caleb Ewan, 145. Frederik Frison en 146. Roge Kluge, de rode lantaarn die op liefst zes uur finishte van Pogacar.
De laatste keer dat een ploeg met drie renners in Parijs de laatste drie posities van het eindklassement bekleedde? In 1973, toen De Kova-Lejeune vijf onbekende Fransen op de laatste vijf plaatsen posteerde. Toen eindigden ook maar 87 renners van de 132 deelnemers. Die ploeg won echter geen enkele rit.
4
Vertrekplaats van deze rit, Mantes-la-Jolie, ontvangt voor het eerst de Tour. Al was het wel al het decor van het Frans kampioenschap in 2018, gewonnen door Anthony Roux. En in 2014 diende het als Grand Départ van Parijs-Nice, toen Nacer Bouhanni de snelste sprinter bleek.
De start in Mantes-la-Jolie, ten noordwesten van Parijs, is geen toeval, want gelegen in het departement Yvelines. Net als het begin van de slotetappe van vorig jaar, in Rambouillet. Tot 2023 wordt de laatste Tourrit immers in het departement Yvelines op gang gevlagd. Als aanloop naar de Olympische Spelen van 2024 in Parijs, waar alle wielerwedstrijden in Yvelines zullen plaatsvinden. En dat moet extra belicht worden.
De startlocatie van de rit in 2023 is zelfs al bekend: de Vélodrome national de Saint-Quentin-en-Yvelines. Ook Parijs-Nice begon de laatste elf jaar trouwens telkens in het departement.
5
Na een allerlaatste helling in deze Tour, de côte de Beule, en een passage in Versailles (uiteraard aan het beroemde gelijknamige Château, waar in 2013 de slotetappe begon) volgen de renners vanaf kilometer 55 in Chaville exact dezelfde route als vorig jaar: langs Issy-les-Moulineaux (waar het hoofdkwartier van ASO is gevestigd), via de Porte de Châtillon en de Jardin du Luxembourg richting de Pont Neuf op l’Ile de la Cité (het eilandje in de Seine, met onder meer de afgebrande Notre Damekathedraal).
Vervolgens opnieuw een passage dóór de Cour Carrée, de ruime binnenplaats van het Louvremuseum. Om dan via de Cour Napoléon langs de wereldberoemde piramide te fietsen.
Daarna volgt de traditionele route, via de Rue de Rivoli en de Place de la Concorde, naar de Champs-Élysées, voor een laatste rechte, vlakke lijn van goed 350 meter. Vorig jaar versnelde winnaar Caleb Ewan er van 55,2 kilometer per uur naar 65,8 kilometer per uur, nota bene op slecht bollende kasseitjes.
6
De slotrit begint opmerkelijk vroeger dan vorig jaar, met de officiële start om 16 uur in plaats van om 18.10 uur in 2019. En dus een voorziene aankomst rond 19 uur in plaats van rond goed 21 uur (toen wel extra laat, door de vieringen rond de 100e verjaardag van de gele trui).
Uiteraard heeft het vroegere aanvangsuur te maken met de latere datum, en dus eerder ondergaande zon. Maar dit vroegere tijdschema zou ook in ‘normale’ (niet-corona)tijden toegepast zijn. Zo konden renners, die zes dagen later aan de olympische wegrit zouden deelnemen, ’s avond laat in Parijs nog een vliegtuig richting Tokio halen.
7
Omdat Parijs in een rode coronazone ligt en in de hoofdstad steeds meer coronaclusters opduiken, wordt het publiek op de Champs-Élysées vandaag gelimiteerd tot 5000 toeschouwers (al is die limiet, zo zagen we in andere etappes, blijkbaar zeer rekbaar…)
De Place de la Concorde, waar de rennersbussen staan, wordt volledig afgesloten, net als laatste kilometer vanaf de Jardin des Tuileries en de Rue de Rivoli, voor het indraaien naar de laatste rechte lijn op de Champs-Élysées.
8
De relatieve stilte wordt een groot contrast met andere jaren, of met de eerste keer dat de slotrit van de Tour aankwam op de Elyzeese Velden. Dat was 35 jaar geleden, op 20 juli 1975, toen liefst 500.000 toeschouwers Walter Godefroot zagen winnen.
Een plan dat al langer rijpte bij koersdirecteur Jacques Goddet en diens zakelijke evenknie Félix Lévitan. Hun wens werd concreet toen in 1974 de nieuwe Franse president Valéry Giscard d’Estaing in een radiointerview werd getipt om de beroemde Parijse straat ter beschikking van de Tour te stellen.
De president reageerde enthousiast en kon geen obstakels bedenken. En zo finishte het Tourpeloton voor het eerst op de Champs-Élysées.
Een denderend succes, zo schreef de Franse journalist Pierre Chany de dag erna in L’Équipe: “Geen enkele 14e juli-parade had zo veel mensen op de been gebracht op de Champs-Élysées en rond de Tuilerieën. Wat bewijst dat de Fransen de fiets prefereren boven de mitrailleur.”
9
Burgemeester Anne Hidalgo wil van Parijs een fietsstad maken. Vorig jaar werd op de Champs-Élysées al een apart fietspad aangelegd, de start van een plan om duizend kilometer nieuwe fietspaden in Parijs te creëren.
Dat rendeerde, want in coronatijden namen steeds meer Parijzenaars de fiets. Vijftig kilometer aan straten, zogenaamde coronapistes, werd zelfs volledig afgesloten voor het autoverkeer. En dat zal, onder meer in de Rue de Rivoli waar de renners vandaag passeren, ook zo blijven, kondigde Hidalgo deze week nog aan.
10
Met Caleb Ewan in 2019, Alexander Kristoff in 2018 en Dylan Groenewegen in 2017 wonnen de voorbije drie jaar drie verschillende renners op de Champs-Elysées. Opvallend, want Mark Cavendish (2009 tot 2012), Marcel Kittel (2013 en 2014) en André Greipel (2015 en 2016) hadden de jaren ervoor telkens een serie neergezet.
Ook opmerkelijk: Peter Sagan was ondanks zeven groene truien nog nooit de snelste in Parijs, zoals ook Sean Kelly en Erik Zabel (vier- en zesvoudige groenetruiwinnaars) nooit konden triomferen op de beroemde Avenue.
In de voorbije vier decennia won ook gemiddeld slechts één groenetruidrager per tien jaar de slotetappe: in 1981 Freddy Maertens, in 1993 Djamolidine Abdoujaparov, in 2002 Robbie McEwen en in 2011 Mark Cavendish.
Wordt het nu de beurt aan Sam Bennett, in het groen? Of geeft Wout van Aert zijn Tour nog extra kleur, ondanks de immense ontgoocheling van gisteren?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier