Tijdens de Tour de France sprokkelen we elke dag tien opvallende anekdotes, feiten en statistieken bijeen over de eerstvolgende etappe. Vandaag die tussen Millau en Lavaur, waar een opmerkelijk Tourrecord kan sneuvelen.
1
Twee jaar nadat een Tourrit er al eens startte, bezoekt de karavaan vandaag weer Millau, bekend om zijn gelijknamige viaduct boven de Tarn. Beroemd, want de hoogste brug ter wereld: 343 meter, 19 meter hoger dan de Eiffeltoren. Het viaduct is ook 2.460 meter lang, 32 meter breed en maakt van La Méridienne (A75) de kortste weg tussen Parijs en het zuiden.
Net als in 2018 begint deze etappe in het centrum van Millau, aan het Parc de la Victoire. Net na de officiële start fietsen de renners onder het viaduct, al voor de vierde maal in de Tourgeschiedenis (ook in 2005 en 2015), sinds de opening van het bouwwerk eind 2004.
2
Millau was in het verleden ook al vijf keer het eindpunt van een etappe. Onder meer in 1960, toen Louis Proost naar de zege soleerde. De vreugde was echter van korte duur, want twee ritten later brak de ex-wereldkampioen bij de amateurs (in 1957, in Waregem) zijn dijbeen.
Nog meer ongeluk bracht Millau Roger Rivière. Daags na Proosts zege begon in het stadje de volgende etappe naar Avignon. Na 60 kilometer belandde de 24-jarige Fransman in de afdaling van de Col de Perjuret in een ravijn. Hij brak zijn rug en raakte voor 80 procent verlamd. Fin de carrière voor de zeer talentvolle tweevoudig werelduurrecordhouder, die daarna ook failliet ging, verslaafd raakte en op zijn 40e stierf aan strottenhoofdkanker.
De Deense ex-renner Michael Rasmussen, nu analist in de Tour, bracht gisteren een bezoekje aan het monument ter ere van de gevallen Rivière.
3
Na een heuvelachtig begin gaat het in deze etappe vanaf kilometer 73 in dalende lijn tot de finish in Lavaur. Met mogelijke waaiervorming, zoals ook in een soortgelijke rit in de Tour van vorig jaar, toen richting Albi, 50 kilometer noordelijker dan Lavaur. Winnaar van die etappe: ene Wout van Aert.
Om waaiers te creëren geldt, wat de windsnelheid betreft, niet de schaal van Beaufort, maar de schaal van Oliver Naesen, zoals de olijke Oost-Vlaming vorig jaar uitlegde in The Cycling Podcast: in de woestijn van Qatar hoeft de wind slechts 15 kilometer per uur te blazen om een waaier op te zetten, in België minimaal 20 kilometer per uur en in de Tour 25 à 30 kilometer per uur. Ook noodzakelijk: lange rechte wegen, in een open vlakte.
Afwachten of het effectief zo ver komt, maar als de renners in Castres, 44 kilometer voor de finish, rechtsaf, in westelijke richting, richting Lavaur draaien, krijgen ze de ‘vent d’Autan’ volgens de huidige voorspellingen driekwart in de rug. Met windvlagen tot ruim 30 kilometer per uur… De smile op Oliver Naesens gezicht zal in dat geval nog groter worden. En zijn schaal tilt slaan.
4
De eerste aankomst van de Tour in Lavaur vond plaats in 2001, gewonnen door Rik Verbrugghe. Met Marco Pinotti was hij ontsnapt uit een kopgroep van 25 renners. In de sprint klopte de Waal makkelijk de Italiaan. Verbrugghe ondervond zelfs meer hinder van een stoute zonnebril. Die reisde tot drie keer toe van zijn neus naar zijn voorhoofd, evenveel keer moest Verbrugghe de bril weer goed zetten.
Het was het hoogtepunt van een seizoen met ook zeges in het Internationaal Wegcriterium, de Waalse Pijl en de proloog van de Giro.
5
Opmerkelijk feit ook in die rit naar Lavaur: Jonathan Vaughters, de Amerikaan van Crédit Agricole, moest na 10 kilometer opgeven omdat zijn linkeroog compleet dichtzat. Hij had immers allergisch gereageerd na een wespensteek, maar kreeg geen toelating om zijn oog met een cortisone-injectie te behandelen. En dus: out of the race. De schone schijn van het ‘zuivere’ wielrennen toen.
6
Twee dagen na de zege van Rik Verbrugghe was het weer prijs voor Lotto: met Serge Baguet, die een andere Italiaan, Massimiliano Lelli, figuurlijk ‘duud’ deed.
Hij en Verbrugghe maakten toen een einde aan negen edities zonder ritoverwinning voor de Lottoploeg, niet toevallig tijdens de epojaren. De laatste succesvolle Tour dateerde van 1992, toen Jan Nevens en Peter De Clercq twee etappes wonnen.
Het waren de jaren dat Lotto alleen met Belgen scoorde. Dat veranderde toen Australiër Robbie McEwen in 2002 bij de ploeg kwam en voor elf ritzeges in zes jaar zorgde. Later afgelost door André Greipel met ook elf etappeoverwinningen.
Met ook nog ritzeges van Cadel Evans, Tony Gallopin en de laatste twee jaar van Caleb Ewan (vier stuks) waren buitenlanders zo goed voor 28 van de 39 ritzeges van Lotto in de Tour. Ewan kan daar vandaag in Lavaur 40 van maken.
7
De laatste keer dat de Tour in Lavaur arriveerde was in 2011, toen Mark Cavendish er zijn derde van vijf ritzeges behaalde.
Tenzij de wind het peloton uiteenblaast, is de kans ook nu groot op een massasprint. Zeker als een trend wordt gevolgd: de voorbije tien jaar mondde de rit op de zevende dag immers négen keer uit in een groeps- of massasprint: Mark Cavendish in 2011 in Châteauroux, Peter Sagan in 2012 in Metz en in 2013 in Albi, Matteo Trentin in 2014 in Nancy, Mark Cavendish in 2015 in Fougères, Marcel Kittel in 2017 in Nuit-Saint-Georges en Dylan Groenewegen in 2018 in Chartres en in 2019 in Chalon-sur-Saône.
De enige uitzondering was 2016, toen Steve Cummings won in Lac de Payolle, in de Pyreneeën.
8
De finish in Lavaur ligt na een laatste rechte lijn van 450 meter op de Avenue Pierre Fabre. Wie op het roadbook kijkt, ziet zo’n 200 meter voor de finish een klein cirkeltje. Dat is een rotonde. Genaamd: Rond-point du Tour de France.
Geïnstalleerd in 2000, na een hevige discussie tussen de burgemeester van Lavaur en zijn eerste schepen over de heraanleg van de Avenue Pierre Fabre. Enkele weken later vernamen ze dat de Tour in 2001 in Lavaur zou aankomen. Maar dan moest de nieuwe rotonde, die de parcoursbouwers bij hun inspectie dus niet hadden gezien, wel verdwijnen.
Zo werd de rotonde gedemonteerd en na de Tour weer opgebouwd. Een kostelijke grap die zelfs een onderwerp was in het tv-programma op TF1 ‘Combien ça coûte?’ Al beweert burgemeester Bernard Carayon nog altijd dat de aannemer toen de werkzaamheden gratis heeft uitgevoerd.
Negentien jaar later is voor deze Touraankomst weer hetzelfde gebeurd. En werd het Rond-point du Tour de France, inclusief grasperkje, opnieuw verwijderd. Zodat de aankomst in het centrum van Lavaur kan plaatsvinden, niet ver van de bekende kathedraal Saint-Alain. Alles om de stad zo goed mogelijk in beeld te brengen.
9
Met de Noor Alexander Kristoff, de Fransman Julian Alaphilippe, de Australiër Caleb Ewan, de Sloveen Primoz Roglic, de Belg Wout van Aert en de Kazak Aleksey Lutsenko werden de eerste zes ritten van deze Tour gewonnen door renners van zes verschillende nationaliteiten.
Zo’n serie (inclusief ploegentijdrit) is van 1998 geleden, toen met achtereenvolgens de Brit Chris Boardman, de Belg Tom Steels, de Slovaak Jan Svorada, de Duitser Jens Heppner, de Nederlander Jeroen Blijlevens en de Italiaan Mario Cipollini als winnaars. Cipo realiseerde in de volgende rit een dubbelslag en beëindigde de reeks.
Als vandaag in een massasprint de Ier Sam Bennett, de Nederlander Cees Bol of de Italiaan Giacomo Nizzolo zou triomferen, een renner dus van een andere nationaliteit dan de zes vorige ritwinnaars, dan wordt dat een record in de Tourgeschiedenis.
10
Opvallend gisteren: Tadej Pogacar reed lek op de laatste klim, keerde makkelijk terug naar de groep der favorieten en eindigde uiteindelijk als elfde.
De Sloveen is zo de enige renner die in de zes voorbije etappes telkens in de top 25 geëindigd is. Zelfs in de twee massasprinten plaatste hij zich redelijk vooraan. Zet Pogacar vandaag die reeks voort?
Of wordt hij weggeblazen op weg naar de verdwenen rotonde in Lavaur?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier