Wat te onthouden na het eerste Tourweekend? Onze wielerman Jonas Creteur over de emoties van Julian Alaphilippe en het grote enthousiasme voor de Tour.
De emoties van Alapanache
Een rit winnen waarvoor iedereen je als topfavoriet heeft bestempeld, na een aanval op de plaats waarvan iedereen verwacht dat je zal aanvallen, het is alleen de allerbesten gegeven. En dat heeft Julian Alaphilippe zondag voor de zoveelste keer bewezen. Als het begrip déjà-vu niet had bestaan, dan had hij het allicht uitgevonden. Zoals Juju ook de vleesgeworden panache is, richting Nice ook voortgedreven door emoties na het overlijden van zijn vader.
Een rage de vaincre bovendiengekoppeld aan tactisch slim koersen: zowel bij zijn aanval (op het steilste stuk van de laatste klim), als in de sprint (door Adam Yates op 800 meter van de finish op kop te dringen, en op het juiste moment aan te gaan).
Zo won de Fransman op een magnifieke manier, maar (nog) niet door de superbenen die hij in de Tour van vorig jaar etaleerde. In Epernay rondde hij een solo perfect af, deze keer had Alaphilippe Marc Hirschi én Adam Yates nodig om voorop te blijven. En ei zo na had de jonge Zwitser hem zelfs geklopt in de sprint.
De vraag is dan ook: hoelang kan Alaphilippe het geel vasthouden? Hij zal die met hand en tand verdedigen, zei hij, maar anderzijds gaat hij ook niet voor het klassement. Puur op basis van zijn kwaliteiten zou hij le maillot jaune tot de 13e rit (met aankomst op Puy Mary) of zelfs de 15e etappe (met aankomst op de nog veel steilere en langere Grand Colombier) moeten kunnen dragen. Met die kanttekening dat Deceuninck-Quick-Step in deze Tour vooral gebouwd is rond sprinter Sam Bennett. In de cols beschikt de Fransman alleen over Bob Jungels en Dries Devenyns, die hem gisteren wel perfect lanceerden op de laatste klim.
Met wat extra steun van Jumbo-Visma en INEOS moet Alaphilippe de twee komende aankomsten bergop (Orcières-Merlette, Mont Aigoual) en de twee Pyreneeënritten wel kunnen overleven. In dat geval kan hij in de buurt komen van het record van Fabian Cancellara, als de renner die de meeste gele truien verzamelde zonder ooit de Tour te winnen (29).
Of zou Alaphilippe ook met die laatste voorwaarde komaf maken? Heel Frankrijk zal het hopen, maar dat is allicht whisfull thinking. Dat beseft Juju zelf ook.
Het pokerspel tussen Jumbo-Visma en Team INEOS
Jumbo-Visma dat zaterdag met Tony Martin én Primoz Roglic het heft in handen nam om de koers te neutraliseren na alle valpartijen. Jumbo-Visma dat gisteren op de cols rond Nice ook met de spierballen rolde. De Nederlandse ploeg probeerde al in het eerste weekend Team INEOS meteen af te bluffen.
Egan Bernal en co lieten grotendeels begaan, al namen ze op het einde van de tweede rit wel over, toen Jumbo-Visma na de val van Tom Dumoulin even in het defensief werd gedrongen. Robert Gesink was immers al opgesoupeerd, George Bennett (last van zijn val van zaterdag) en Sepp Kuss moesten ook afhaken. Net als Wout van Aert, nadat hij Dumoulin had geassisteerd.
Het gevaar voor overmoed dreigt, en net daarom zijn ze er bij Jumbo-Visma niet rouwig om dat Alaphilippe het geel heeft genomen en met Deceuninck-Quick-Step een gewillige partner heeft gevonden om het gewicht van de koers mee te helpen dragen.
Zelfs INEOS drong in de achtervolging op de Fransman nooit echt aan. Roglic en Bernal hadden allicht ook meegekund toen die aanviel, als ze dat écht hadden gewild. Maar even stilzitten zal op langere termijn renderen. Laat de spotlights nu maar aan Alaphilippe.
Het (bijna) gelijk van Sunweb
Het leek onbegrijpelijk, de niet-selectie van Michael Matthews bij Team Sunweb voor de komende Tour, zeker na diens derde plaats in Milaan-Sanremo en winst in de Bretagne Classic. De Australiër was dé man die Peter Sagan van een achtste groene trui moest houden. En toch koos Sunweb voor sprinter Cees Bol. En mikte het daarnaast op etappezeges, met baroudeurs/punchers als Tiesj Benoot, Soren Kragh Anderson en Marc Hirschi.
Na het eerste weekend blijkt waarom: Sunweb kondigde het vertrek aan van Michael Matthews (die terugkeert naar Mitchelton-Scott). De kroniek van een aangekondigde transfer, nadat de Australiër al in juli niet op oefenkamp was verschenen en toen al kwaad bloed had gezet.
Dus zette de Nederlandse ploeg vol in op jonge talenten. Cees Bol en Marc Hirschi beschaamden dat vertrouwen niet, met een derde plaats voor de 25-jarige Nederlander in de massasprint op zaterdag en de tweede stek voor de 22-jarige Zwitser op zondag. Met een betere positionering bij beide sprinten hadden ze zelfs kunnen winnen. Dat belooft voor de komende dagen. En zo zal de teamleiding van Sunweb, ondanks alle kritiek, misschien toch zijn Grote Gelijk halen.
De (niet) gemiste kansen van de Belgen
‘Ik weet niet wie er zal winnen vandaag, maar Greg Van Avermaet zal als vierde eindigen’, had iemand op Twitter gepost, zondag voor de start van de rit. Een perfecte voorspelling, want de Belg werd effectief vierde, voor de áchtste keer in zijn carrière in de Tour, waarin hij ook al 19 keer in de top 5 en 31 maal in de top 10 is geëindigd. Een enorme regelmaat die echter ‘slechts’ twee ritzeges opleverde, daterend van 2015 (in Rodez) en 2016 (Le Lorian).
Zal dat in deze Tour wél nog eens lukken? De vierde plaats van GVA, als winnaar van de sprint van de achtervolgende groep, was alvast veelbelovend. Zeker na een etappe met 37000 hoogtemeters, waarin hij als enige ‘klassieke’ renner, naast Ronde van Vlaanderenwinnaar Alberto Bettiol (10e), overbleef in een groep van 33 renners met alleen maar klimmers en ronderenners.
Daarin had normaal gezien ook Wout van Aert moeten zitten, als hij Tom Dumoulin niet had geholpen na diens crash op de laatste col. Een gemiste kans? Neen, bekende WVA zelf: ‘Alaphilippe en co waren gewoon sterker. Sowieso had ik niet voor de zege kunnen sprinten.’
Een zoals altijd eerlijke analyse van de Kempenaar, die zaterdag achteraf ook onomwonden toegaf dat hij uit schrik niet had meegesprint.
Feit is wel dat Van Aert twee keer had mógen sprinten van Jumbo-Visma. En dus niet helemaal in een geel keurslijf is geperst. Al had hij wel de (enig juiste) reflex om Dumoulin zonder aarzelen te helpen. Sowieso zullen er voor hem nog kansen volgen. Schrijf Wout al maar op voor woensdag, met de lichthellende aankomst in Privas.
Ook te noteren: de tiende stek van Jasper Stuyven in de massasprint van zaterdag, nadat hij vorig jaar ook al 9 keer in de top 10 was geëindigd. Zaterdag diende de Leuvenaar zelfs eerder als lead-out voor ploegmaat Mads Pedersen. Een treintje dat van de sporen liep, anders had de wereldkampioen bij zijn Tourdebuut allicht al meteen gewonnen. Hij en zijn goeie Belgische vriend zullen nog gensters slaan in deze Ronde van Frankrijk.
Het (voorlopige) gelijk van ASO
Wat tot voor de start hét thema was – het coronagevaar – werd na twee dagen (even) volledig naar de achtergrond verdrongen. Eerst door de massale valpartijen in de openingsrit, waarbij Tourorganisator ASO voor een keer geen schuld trof. Pure pech dat het net op die dag, na weken van droogte, fel begon te regenen.
Gisteren kreeg ASO dan weer de gedroomde winnaar met Julian Alaphilippe, precies zoals parcoursbouwer Thierry Gouvenou het in zijn gedachten had, toen hij het parcours opstelde. Vroeger dan ooit spektakel, ter wille van de jonge zapgeneratie. Spektakel om de aandacht van de wielerfans meteen vast te grijpen.
In tijden van corona zaten die in Frankrijk alvast massaal voor de buis: zaterdag met 3,9 miljoen, zondag met zelfs 6,3 miljoen kijkers voor de live-uitzending op France 2.
Ter vergelijking: het gemiddelde van vorig jaar, voor alle ritten, lag volgens de cijfers van professor Daam Van Reeth op 3,7 miljoen, voor de (meest gevolgde) bergetappes op 4,9 miljoen. Toen was Alaphilippe al de chouchou, en dat zal de komende dagen niet minder worden. Tenzij het coronavirus er anders over beslist.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
