Amstel Gold Race: Daar zijn de Spanjaarden

© Reuters

Dat Philippe Gilbert niet voor de derde maal de Amstel Gold Race zal winnen, lijkt – gezien zijn wankel vormpeil – zo goed als zeker.

Dat Philippe Gilbert niet voor de derde maal de Amstel Gold Race zal winnen, lijkt – gezien zijn wankel vormpeil – zo goed als zeker. En dus luidt de belangrijkste vraag: wie wordt de eerste Spanjaard op de erelijst van de Nederlandse topklassieker?

Elk jaar keert hetzelfde fenomeen terug: zodra de kasseien opgeborgen worden en het peloton richting de heuvels in Nederlands Limburg en Wallonië trekt, wordt een nieuw blik renners opengetrokken. Coureurs die allergisch zijn voor de stenen uit het noorden en zich eind maart/begin april vooral uitleven in de Rondes van Catalonië en het Baskenland.

Voor de Spaanse armada zijn dat doelen op zich – rittenkoersen schatten zij heel hoog in – , maar tegelijk ook een ideale voorbereiding op de Ardense klassiekers. Met uitzondering van usual suspects als Oscar Freire en Juan Antonio Flecha, twee van de weinige Iberiërs die niet hun neus optrekken voor de kasseien, beginnen zij pas in de Amstel Gold Race aan hun ‘klassiek’ seizoen. Nu tand- en andere (?) problemen de conditie van Philippe Gilbert danig hebben aangetast, zijn de Spanjaarden zelfs meer dan ooit topfavoriet, hoewel ze – vreemd genoeg – nog nooit konden juichen in de Nederlandse Ronde van Vlaanderen.

Vooral Joaquin Rodríguez wordt door velen naar voren geschoven als de topfavoriet. Specialist van hellende aankomsten en vorig jaar nog tweede na Gilbert op de Cauberg. Purito won vorige week in de Ronde van het Baskenland twee etappes en verkeert dus in bloedvorm.

Vraag is hoe ze bij Katusha de rollen zullen verdelen. De honger van Oscar Freire – bezig aan zijn laatste seizoen – is immers nog niet gestild. Oscarito kon weliswaar nog niet winnen, maar rijdt op zijn 36e een dijk van een voorseizoen: 7e in Milaan-Sanremo, 2e in de E3 Prijs, 4e in Gent-Wevelgem en 2e in de Brabantse Pijl.

Vorig seizoen werd de drievoudige wereldkampioen nog zesde, op amper vijf seconden van Gilbert. Kan hij nóg beter of rijdt hij in dienst van Rodríguez? Misschien met het oog op het WK in Valkenburg, later dit jaar, waar de finish 1700 meter verder ligt dan zondag en dus meer geschikt lijkt voor een allroundsprinter als Freire.

Valverde als uitdager Grootste tegenstander voor Rodríguez wordt allicht Alejandro Valverde, nog zo’n Spanjaard met een verschroeiend eindschot op een finish bergop. Na een dopingschoring van twee jaar had de Movistarrenner geen moeite om opnieuw zijn topniveau van weleer te behalen: 2e in de Tour Down Under, 1e in de Ruta Del Sol, 3e in Parijs-Nice. Verbazingwekkend, maar niet als je weet dat El Imbatido tijdens zijn schoring in zijn eentje tienduizenden trainingskilometers bleef afmalen.

Na een val in de Ronde van Catalonië focuste Valverde volledig op de Ardense klassiekers, waarin hij – zo gaf hij voor het seizoen al aan – dé uitdager van Philippe Gilbert wilde worden. Van een duel met de Waal zal er weinig in huis komen, maar aan motivatie zal het de Spanjaard niet ontbreken.

Valverde bleef weg uit de Ronde van het Baskenland, maar toonde vorig weekend met een tweede plaats in de Klasika Primavera – achter ploegmaat Giovanni Visconti – dat hij weinig van zijn topvorm van eerder dit seizoen heeft ingeboet. Vreemd genoeg stond de 31-jarige Spanjaard nog maar één keer op het podium in de Gold Race: in 2008 werd hij derde na Damiano Cunego en Fränk Schleck. Zou het vele draaien en keren op de smalle weggetjes in Nederlands Limburg hem iets minder liggen dan de bredere heuvels in Wallonië, waar hij wel al een paar maal kunnen schitteren?

Een andere Spanjaard, Samuel Sánchez, maakte vorige week zijn droom waar door voor het eerst de Ronde van het Baskenland – dé thuiswedstrijd van zijn Euskaltelploeg – op zijn naam te schrijven. De olympische kampioen won twee ritten en finishte ook twee keer als tweede. Normaal gezien zou hij de Ardense klassiekers links laten liggen – om zich te concentreren op de Tour en de Spelen -, maar Sánchez besefte dat het zonde zou zijn om met zo’n superbenen thuis in de zetel te zitten. Toch lijkt hij iets te weinig explosief om op de Cauberg Rodríguez en Valverde af te houden. Hij zal allicht eerder moeten aanvallen.

Parcourswijziging

In die zin is de lichte parcourswijziging in Sánchez’ voordeel. De voorbije jaren lag er tussen de voorlaatste helling, de bijzonder steile Keutenberg, en de voet van de Cauberg 12,3 kilometer, maar dat is nu met ruim twee kilometer ingekort om meer spanning en dynamiek in de finale te brengen.

De voorbije twee jaar werden de renners die aangevallen hadden op of na de Keutenberg telkens ingelopen aan de voet van de slothelling: Aleksandr Kolobnev in 2010, Andy Schleck in 2011, terwijl de jaren voordien er wel renners in slaagden om voorop te blijven: Fränk Schleck in 2006, Stefan Schumacher in 2007 en Serguei Ivanov in 2009.

Vluchters lijken door de ingekorte finale nu meer kans te maken, waardoor het belang van de Eyserbosweg, Fromberg en Keutenberg stijgt en het klassieke scenario van een groepssprint op de Cauberg iets minder waarschijnlijk wordt.

Daarvan zullen ook de niet-Spanjaarden gebruik moeten maken. Met name Rabobank, dat over een heel goede ploeg beschikt – Robert Gesink, Paul Martens, Matti Breschel, Bauke Mollema… -, maar niet over een echte afwerker die de thuisploeg de eerste zege in de Gold Race moet schenken sinds Erik Dekker won in 2001.

Mollema eindigde heel mooi als derde in het Baskenland en toonde vorig jaar in de Vuelta dat hij op steile klimmetjes niet veel moet onderdoen voor Rodríguez, maar Purito of Valverde kloppen, wordt moeilijk. Bovendien heeft het Nederlandse supertalent nauwelijks ervaring in de Gold Race. Die heeft Robert Gesink wel, maar echt top is hij nog niet, na de bovenbeenbreuk die hij vorig najaar opliep.

Aanvallen lijkt sowieso aangewezen voor Rabobank, al zal het op een iets verstandigere manier moeten gebeuren dan de voorbije jaren, toen de Nederlandse formatie uitblonk in het maken van verkeerde tactische keuzes.

Rabobank zal de hulp van die andere Nederlandse ploeg, Vacansoleil-DCM, kunnen gebruiken. Daar rekenen ze vooral op de explosieve Wout Poels – al het hele seizoen goed op dreef -, aangezien Johnny Hoogerland met keelpijn sukkelt en Björn Leukemans, vorig jaar nog zevende, forfait moet geven met een knieblessure.

Andere potentiële aanvaller is Vincenzo Nibali. De winnaar van Tirreno-Adriatico reed sinds Milaan-Sanremo geen koers meer, maar stoomde zich op hoogte klaar voor het Ardennenwerk. De Liquigasrenner moet als bliksemafleider dienen voor zijn ploegmaat Peter Sagan. Die heeft de kwaliteiten om op de Cauberg te wedijveren met Rodríguez en Valverde, maar de vraag is of de pas 22-jarige Slovaak na een druk programma in Vlaanderen nog fris is. Bovendien ging hij in de Brabantse Pijl hard tegen het asfalt, met heel wat kneuzingen tot gevolg. Sagan rijdt zijn laatste koers van het voorseizoen. Afwachten of hij zich nog een keer kan opladen.

Andere punchers zijn ex-winnaar Damiano Cunego – mooi vierde in de Ronde van het Baskenland – en Simon Gerrans, de verrassende triomfator van Milaan-Sanremo die piekte naar de Ardense klassiekers. Na zijn zege aan de Bloemenrivièra reed de Australiër alleen nog in het Baskenland, waar hij anoniem meefietste. De GreenEdgekopman eindigde vorig jaar als derde na Gilbert en Rodríguez en weet zichzelf dus niet kansloos. Aan zelfvertrouwen zal het hem alleszins niet ontbreken.

Twijfels bij Gilbert

Twijfels zijn er bij superploeg BMC wel, waar Cadel Evans met een verkoudheid zou worstelen en naar eigen zeggen “niet zo goed is als verhoopt”. En waar vooral Philippe Gilbert nog slechts een schim is van de superman die vorig seizoen iedereen op een hoopje fietste. In de Brabantse Pijl viel hij een paar keer aan, maar de blik op zijn gezicht en het gemak waarmee de rest aan zijn achterwiel plakte, was veelzeggend.

Achteraf gaf de Waal in een vlaag van ontgoocheling toe dat een zege in Valkenburg, Hoei of Ans er dit jaar allicht niet in zal zitten, maar dat het seizoen “nog lang duurt”. Vrijdag klonk hij na de verkenning al iets strijdvaardiger, maar de Spaanse armada kloppen is allicht uitgesloten.

Niet toevallig mag Greg Van Avermaet bij BMC zijn gang gaan. Een uitgelezen kans voor de 26-jarige Oost-Vlaming die al vierde werd in de Ronde van Vlaanderen, maar om een echte topklassieker te winnen nog net iets tekort lijkt te schieten. Allicht zal ook hij moeten anticiperen.

Misschien met de steun van Thomas Voeckler – afgelopen woensdag nog indrukwekkend winnaar – en van het Lotto-Belisoltrio Jurgen Van den Broeck-Jelle Vanendert-Gianni Meersman, al kreeg die laatste een ferme mentale knauw toen hij opgaf in de Brabantse Pijl, nochtans zijn hoofddoel van dit voorseizoen. De regen speelde hem naar eigen zeggen parten. Hopelijk voor de West-Vlaming klaart het zondagmiddag op boven Valkenburg, waar hij met de Cauberg een aankomst op zijn maat krijgt.

Het is het echter vooral aan Jurgen Van den Broeck en Jelle Vanendert om de zon te laten schijnen voor Lotto-Belisol, al lijken de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik hen iets beter te liggen. Lukt hen dat zondag of volgende week niet, dan zou het wel eens een heel donkere voorjaarscampagne kunnen worden voor de Belgische formatie, die vorig seizoen nog zo succesvol was.

Jonas Creteur

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content