‘De mensen zeiden dat ik dom was’
Hoofdredacteur Jacques Sys vertelt elke dag een opmerkelijke anekdote uit de geschiedenis van de Tour de France.
Geen week gaat er voorbij of Herman Vanspringel wordt er niet over aangesproken: over het tragische verlies in de Ronde van Frankrijk 1968, de laatste die met landenploegen werd gereden. In de slottijdrit diende hij de zege te laten aan de Nederlander Jan Janssen en nog altijd hangt er een waas van geheimzinnigheid over de omstandigheden waarin dat gebeurde. Vanspringel, de betere tijdrijder, haalde de laatste gram energie uit zijn lichaam, maar verloor de Tour uiteindelijk met 36 seconden.
Zelden kon een verliezer in België op zo’n golf van sympathie rekenen als toen de brave Herman Vanspringel die eigenlijk heel zijn carrière tegen een muur van twijfels reed. En toen hij in de Ronde van Frankrijk eens een ritzege verspeelde door de motoren te volgen in plaats van op 400 meter van het einde de weg naar de piste in te slaan, ontstond het beeld van een niet al te schrandere renner. “De mensen zeiden dat ik dom was”, vertelt Vanspringel nu nog altijd.
Ergens paste de bittere nederlaag tegen Janssen in dat beeld. Maar de liefde tussen Herman Vanspringel en de Tour koelde na dat drama niet af. Hij werd naar deze wedstrijd gedreven. Toen hij in 1971 als kersvers Belgisch kampioen en teamgenoot van Eddy Merckx van zijn toenmalige ploeg Molteni eens niet naar de Tour mocht omdat hij voor een ander team had getekend, was hij zo kwaad dat hij achteraf vijf kermiskoersen reed en ze alle vijf won. Hij stampte alle ergernis uit zijn lichaam.
Een goeie loebas was hij wel, Herman Vanspringel. Een bescheiden man die geen sterke taal in de mond nam en zich heel gemakkelijk liet afschepen. Zijn meest verrassende uitspraak deed hij na zijn carrière: toen hij zei dat zijn familienaam in één woord werd geschreven. Na een carrière waarin er constant over Herman Van Springel was geschreven.
Volgende maand wordt Herman Vanspringel 70 jaar. De nederlaag is in Tour is hem eigenlijk heel zijn leven blijven achtervolgen. Jan Janssen nam hij nooit iets kwalijk. Beiden gaan geregeld samen eten.
Lees ook de voorbije Touranekdotes:
– Toen lieten ze frisse renners los– Na Alpe D’huez begint een nachtmerrie– Een ongeluk dat veel geld opleverde– Hoe renners soms gestimuleerd kunnen worden– ‘Doe niet onnozel, we kunnen ze rauw opeten’
– Aanvankelijk leek de dood van Tom Simpson maar een voetnoot
– Een bloemenruiker voor de heilige Bernadette
– De hoofdredacteur die Freddy Maertens terugbracht – Terwijl de zakenman met de gele trui pronkte, trok de Tourwinnaar zich met diens vrouw terug
– Leven als God in Frankrijk – Door de reuk van de koeien kon niemand inslapen
– Rij me maar dood, dan ben ik verlost van de miserie
– De Tourwinnaar die door zijn vrouw werd bedrogen
– Van Impe zei tegen Guimard: Tu es un con
– De Tourwinnaar die werd vermoord
– Als een journalist een renner kwaad maakt
– De burgemeester was te laat voor de aankomst
– ‘Juicht Belgen juicht, een droom is in vervulling gegaan’
– Het tragische einde van de eerste Belgische Tourheld
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier