Frank Vandenbroucke, de nooit vergeten wielerprins

Zondag eindigt Parijs-Nice, samen met Tirreno-Adriatico de voorbereidingswedstrijd op Milaan-Sanremo. Twintig jaar geleden was Frank Vandenbroucke de laatste Belgische winnaar van de Rit naar de Zon.

Binnenkort komt er een biografie uit over het turbulente leven van Frank Vandenbroucke. Nooit zal deze wielerprins vergeten worden. Frank Vandenbroucke was een sieraad. Hij werd Belgisch kampioen bij de nieuwelingen en de juniores, hij won de Ronde van Oostenrijk bij de juniores en torende zo hoog boven iedereen uit dat het voor hem niet snel genoeg kon gaan.

Na amper één seizoen bij de amateurs trad Frank Vandenbroucke in februari 1994 toe tot het peloton der beroepsrenners. In de Lottoploeg, onder de vleugels van zijn oom Jean-Luc Vandenbroucke. Hij was toen negentien jaar en drie maanden oud.

In zijn vijfde wedstrijd spatte zijn talent op toen hij in een etappe van de Ronde van de Middellandse Zee met een selecte kopgroep de Mont Farron op klauterde en met een nijdige demarrage de concurrenten uit het wiel kegelde. Iedereen keek met ontzag naar dit staaltje van explosiviteit en souplesse. Een lekke band verhinderde een stunt, maar 24 uur later pakte Vandenbroucke wel zijn eerste profzege.

Het verwachtingspatroon nam waanzinnige proporties aan, maar Frank Vandenbroucke getuigde toen van een opmerkelijke rust. Hij praatte geboeid over zijn trainingen. Niets liet vermoeden dat hij ooit zo van zijn voetstuk zou donderen. Hij werd geadoreerd, met zijn looks en ontwapenende glimlach was Frank Vandenbroucke de James Dean van de moderne tijden.

Uiteindelijk groeide zijn carrière uit tot een tragedie. Hij toonde tussendoor staaltjes van klasse, zoals in 1998 toen hij Parijs-Nice en later Luik-Bastenaken-Luik won. Hij werd aanbeden alsof hij God was en geloofde dat nog zelf ook. Zo begon de afdaling naar de hel. Vandenbroucke raakte aan de drugs en leefde in een permanente roes. Bij hem thuis wordt een verzameling dopingproducten gevonden nadat de politie met groot machtsvertoon is binnengevallen. Hij wordt gearresteerd. De foto van een geboeide Frank Vandenbroucke die door een politieman in het gerechtsgebouw van Dendermonde wordt binnengebracht, gaat de hele wereld rond.

Frank Vandenbroucke kon niet breken met zijn grillig bestaan. Hij was een ongeleid projectiel, extreem in alles en manisch depressief. Maar hij kon, zo getuigden intimi, ook heel warm en attent zijn. Het ging op en af met de drugs en de inzinkingen waren soms verschrikkelijk. Vandenbroucke begon aan een proces van zelfvernietiging.

Ruim acht jaar is het geleden dat hij overleed. In een vunzig hotelletje in Senegal waar hij na een hele avond drinken bij een prostituee was terechtgekomen. Journalisten trokken naar ginder om het bed te fotograferen waarin hij was gestorven. Het vat de carrière van dit rastalent samen: lang, heel lang was hij een opgejaagd stuk wild.