Weinig renners die al meer kilometers met Greg Van Avermaet getraind hebben dan diens neef Matthias Ongena en Stijn De Bock, twee leden van de trainingsgroep De Parelvissers. Weinigen die dan ook de renner én de mens achter de olympische kampioen zo goed kennen. Een dubbelgesprek.
Dit artikel verscheen in de Wielergids van Sport/Voetbalmagazine. We publiceren het op onze website naar aanleiding van de start van het Belgische wielerseizoen, de Omloop Het Nieuwsblad komende zaterdag 2 maart.
Je kunt er niet naast kijken, op de N60 tussen Gent en Oudenaarde, in Nazareth. Een fietsenwinkel met een zelfverklaarde ‘gouden touch’. Op de gevel niet toevallig de finishfoto van een juichende Greg Van Avermaet in Rio, zoals ook binnenin nog verschillende foto’s en fietsen van Gouden Greg prijken. De Oost-Vlaming is het uithangbord van deze VeloLoft, de vroegere BMC Concept Store die zijn schoonbroer Rik Verbrugghe in2017 overnam en waarin Matthias Ongena (29) aan de slag is als assistant sales manager. En als barista, want in de koffiebar zet hij de GVA Coffee, het koffiemerk dat Greg Van Avermaet onlangs op de markt bracht. In drie smaken, met passende namen: Gold, Puncheur en RBX. ‘Voorlopig alleen hier te verkrijgen, maar binnenkort ook in andere koffiehuizen’, vertelt Ongena terwijl hij de Rocket Espressomachine laten malen. Wanneer de koppen gevuld zijn, geven hij en zijn boezemvriend, collega-Parelvisser Stijn De Bock (25), een rondleiding in het hoofd van hun trainingsmakker.
Trainingsbeest
STIJNDE BOCK: ‘Op zijn 34e zit nog geen spat verval op Gregs gedrevenheid. Hij traint nog altijd even graag als vroeger. Of neen: hij gaat ‘fietsen’, want trainen is een opdracht, een job. Fietsen, dat is plezant, zeker voor Greg.’
MATTHIASONGENA: ‘Een hele dag in de zetel liggen, dat kan hij niet, zeker niet tijdens het seizoen. Zelfs drie, vier uur relatief op het gemak fietsen catalogeert Greg nog onder een ‘actieve rustdag’. Sowieso wil of moet hij minstens anderhalf à twee uur trainen, tenzij hij doodziek is. Of, zoals in december 2016, zijn enkel heeft gebroken. En zelfs toen probeerde Greg mét die dikke enkel toch op de rollen te fietsen.’
STIJN: ‘Hij was toen ongerust: ga ik klaar geraken voor de klassiekers van 2017? En uiteindelijk werd dat zijn beste voorjaar ooit. Toen heeft Greg wel ingezien dat zijn lichaam na het seizoen ook enkele weken échte rust nodig heeft. Deze winter heeft hij bijvoorbeeld twee weken niks gedaan. Dat zegt hij ons tenminste, want thuis heeft hij een fitnesskamer waar hij zich in het geniep kan afbeulen. (lacht)
‘Met zijn vrouw Ellen is Greg alleszins met vakantie naar Italië gegaan, zónder fiets – zij zal hem daartoe verplicht hebben. (lacht) Daarna zijn ze samen ook naar Tenerife getrokken, maar dat was wél een fiets- en trainingsvakantie.’
MATTHIAS: ‘De echt zware trainingen doet Greg meestal ook in de Ardennen, of op ploegstage in Spanje. Ook omdat hij daar, op langere stukken bergop, makkelijker hogere wattages kan trappen. Hier in Vlaanderen, met alleen korte klimmetjes, lukt dat niet. En op het vlakke kunnen we met de Parelvissers niet continu 60 kilometer per uur rijden, hé.’
STIJN: ‘Toch halen we in onze ‘rustige’ koffieritjes, meestal op de maandag na een grote koers, gemiddeld zo’n 32 à 33 kilometer per uur. En die duren ook anderhalf à twee uur. Op andere, échte trainingsdagen, van minstens drie tot vier uur, stijgt dat gemiddelde tot 35 à 36.
‘Soms sluiten andere renners aan, maar na een tijdje zie je die niet meer. Ze zien te veel af. (lacht) Je moet véél karakter hebben om een Parelvisser te zijn. En om Greg te kunnen volgen, want na elke bocht trekt hij vol op. En elke helling vlamt hij naar boven. Op 70 procent de Muur oprijden? No way. Zelfs in onze eerste mountainbikeritjes in november halen we soms gemiddeld 26 kilometer per uur, omdat Greg blijft geven. Voor ons is dat drie uur à bloc rijden. De hel!’ (lacht)
MATTHIAS: ‘Greg, Preben Van Hecke en Oliver Naesen (twee andere leden van de Parelvissers, zie kader, nvdr) jutten elkaar ook voortdurend op, hé. Altijd een half wieltje voor het voorwiel van degene die naast hen rijdt fietsen. Of van achteren uit demarreren. Ze willen elkaar soms dood knijpen. En dan sterven wij weer in het wiel. (lacht) Maar je wordt er wel sterker van: Stijn veroverde in 2017 niet toevallig de Belgische titel bij de elite zonder contract. Ook Oliver is mede daardoor de laatste jaren sterk gegroeid.’
STIJN: ‘Al blijft het verschil tussen een wereldcoureur als Greg en ons, ‘simpele’ Parelvissers, groot: als hij aan 70 procent op kop rijdt, zit ik bijna aan mijn maximum. Eén lange duurtraining met Greg kost mij drie dagen recuperatie. En het ‘probleem’ is dat zijn geplande rit van bijvoorbeeld vier uur vaak uitloopt tot vijf, zes uur. Na een training in het wiel van Greg ben ik zo eens naar huis gekrópen, in een winkel zelfs moeten stoppen voor extra suikers. Terwijl Greg in zo’n rit verbazend weinig drinkt en eet, omdat zijn lichaam veel minder energie verbrandt.’
MATTHIAS: ‘Voluit moet hij nooit gaan, hé. Als wij hem uitzonderlijk eens kloppen in de sprint, zoals naar de fameuze Vuilen Hoek langs de Scheldeoever in Schellebelle, dan vraag ik me soms af: zou hij ons die ‘zege’ gegund hebben? (lacht) Greg zien we alleen écht pijn verbijten in de koers.’
STIJN: ‘Tegen ons zal hij alleszins nooit klagen. Ik herinner me nog zijn eerste trainingsrit na zijn sleutelbeenbreuk in de Ronde van Vlaanderen 2016. Amper een week na de operatie, maar hij verpinkte niet. Terwijl ik, toen ik vorig jaar mijn sleutelbeen brak en erna hervatte, bij elk putje waar ik in reed, verkrampte van de pijn.’
MATTHIAS: ‘Soms vragen we op training ook: ‘Hoe is het met je hiel?’ En dan antwoordt Greg: ‘Och, die ligt weer volledig open.’ (Van Avermaet heeft de ziekte van Haglund, een aangeboren uitstulping aan het hielbeen die vooral bij koud weer ontsteekt, nvdr). Maar dat zegt hij niet, hé, terwijl op die hiel dan als het ware een pingpongbal zit, een grote, zwarte blaar – akelig om te zien. Een normaal mens zou daar niet mee kunnen stáppen. Maar Greg bijt daar door.’
STIJN: ‘Nochtans is het, zeker in de winter, een continue kopzorg. Thuis loopt hij altijd op slippers en bij elke koffiestop met de Parelvissers doet hij direct zijn koersschoenen uit. Hoeveel paar heeft hij ook al niet getest en achteraan opengesneden, om de druk te verlagen? Vijftig? Met het Amerikaanse Rocket7 heeft hij wel een merk gevonden dat het drukprobleem enigszins oplost, maar nooit helemaal. Hij test nu een nieuw paar met een flexibele hiel, maar voor hetzelfde geld gooit hij die weer langs de kant.’
MATTHIAS: ‘Zijn hielprobleem was trouwens een van de redenen waarom Greg in het voorjaar van 2018, vooral in de ijzige Omloop Het Nieuwsblad en in de natte Strade Bianche, minder was. Maar ook daar rept hij met geen woord over.’
STIJN: ‘Hij had ook de fout gemaakt om na de Ronde van Oman, bij meer dan 30 graden, hier in België enorm veel op de rollen te trainen. Het was buiten bijzonder koud, Greg wilde niet ziek worden… En hij raakte verslingerd aan Zwift (online koersplatform, nvdr). Daardoor verteerde hij de overgang naar de koude moeilijk.’
MATTHIAS: ‘Sowieso voelt Greg zich het best bij warm weer. Niet toevallig werd hij olympisch kampioen in het hete Rio en was het tijdens zijn super voorjaar van 2017 in alle koersen mooi weer.’
Emotioneel stabiel
MATTHIAS: ‘Greg is een heel fijne kerel. Praat, grapt, zingt en ‘zevert’ graag, maar kan evengoed een serieuze babbel aangaan. Emotioneel zeer stabiel ook: een humeur zonder pieken en dalen. Kwaad? Heel zelden, ik weet zelfs niet of hij dat kán, boos zijn. Zelfs wanneer een bestuurder een gevaarlijk manoeuvre uitvoert, rijdt hij gewoon verder, zonder zich op te jagen. ‘Tijdverspilling’, zegt hij dan.’
Stijn: ‘Pas op: als het moet, staat Greg wel op zijn strepen. In de eerste Tourrit vorig jaar wilde hij niet wachten op Richie Porte (de klassementsman van BMC, nvdr) toen die gevallen was. De ploegleiding kon daar niet mee lachen. Greg gromde terug, maar hoogstens enkele minuutjes.’
MATTHIAS: ‘De enige keer dat ik hem écht kwaad heb geweten, was bij het losbarsten van die dopingzaak rond dokter Mertens, net voor het Belgisch openingsweekend in 2015. Ten onrechte beschuldigd worden voor een feit van drie jaar ervoor (onder meer cortisonegebruik voor zijn hielprobleem, nvdr), de vreemde timing ook… Toen zag je wél vuur in zijn ogen. Maar Greg heeft zich daar vlug over gezet, wilde antwoorden met de pedalen. En deed dat ook (met onder meer derde plaatsen in de Ronde en Roubaix, nvdr).’
STIJN: ‘Wat mij ook altijd opvalt: hoe ontspannen hij is voor een klassieker. De dag ervoor babbelt hij zoals in andere trainingen, over koetjes en kalfjes, over het voetbal – geen stress aan zijn lijf. Alleen op onze Messengergroep post hij niets meer, zich afsluitend van de buitenwereld.’
MATTHIAS: ‘Zelfs na een grote zege is Greg de vleesgeworden kalmte. Alleen in Rio heb ik hem even uit de bol zien gaan. Maar verder? Ik herinner me nog ons koffieritje na zijn zege in Parijs-Roubaix, aangeklampt door Jan en alleman. Gelijk wie zou zich ne grote mens voelen, maar hij bleef chill, voeten op de grond. Geen andere Greg dan de Greg van afgelopen voorjaar, toen hij niets won. Teleurgesteld, natuurlijk, maar dat toont hij zelden. Tenzij na die kasseirit in de Tour, waar JohnDegenkolb hem klopte. Toen vloekte hij tegen ons: ‘Een foto in mijn living, zegevierend in de gele trui, dat was schoon geweest…”
STIJN: ‘Na die Tour hebben we Greg wel voor het eerst écht emotioneel gezien, maar dan van verdriet. Op de party met de BMC-ploeg in Parijs gaf hij een speech waarin hij vertelde over hoeveel de in april overleden teameigenaar Andy Rihs voor hem betekend had. Toen kreeg hij een krop in de keel en hebben we hem een schouderklop moeten geven.’
MATTHIAS: ‘Die invitatie voor dat afsluitend Tourfeest is het mooiste cadeau dat hij ons elk jaar geeft. En daar laat hij ons niet ergens langs de kant staan. Hij kijkt er zelfs naar uit, naar onze komst. Op zulke momenten zie je hoe begaan hij is met zijn naasten. Als iemand uit onze familie in een moeilijke periode zit, dan staat Greg áltijd klaar om hem te helpen. Gaat hij zelfs langs om een luisterend oor te bieden, om raad te geven. Dan is hij er, als méns.’
STIJN: ‘Toen ik vorig jaar mijn sleutelbeen brak, was Greg een van de eersten die sms’ten. ‘Kop op makker!’ Hij zorgde er ook voor dat ik op consultatie kon bij dokter Toon Claes in Herentals, die hem in 2016 geopereerd had.
‘En Greg is er ook bij vreugdevolle momenten: na mijn Belgische titel in 2017, op de laatste dag van een voor hem vermoeiende BinckBankTour, is hij ’s avonds nog speciaal langs geweest om mij te feliciteren. Dankzij hem kunnen Matthias en ik soms ook een contract voor een na-Tourcriterium versieren.’
MATTHIAS: ‘En als we fietsmateriaal of trainingsadvies nodig hebben, mogen we het altijd vragen. Al zegt Greg wel niet zelf ‘je moet zo of zo trainen’ – hij wil niet overkomen als de alwetende professor. Omgekeerd hecht hij ook veel waarde aan onze eerlijke mening. Onlangs bijvoorbeeld, over de kleuren van de nieuwe CCC-shirts en zijn fiets. ‘Vind je ze mooi?”
Aanvaller en leider
STIJN: ‘Ook ín de koers laat Greg liever zijn benen spreken. Zelden maakt hij van zijn neus – hij is geen Sagan, hé. Toen hij in de Omloop vorig jaar Sep Vanmarcke fel aanmaande om mee te werken, schrokken we er zelfs van. Want als er slepers zijn, steekt hij meestal gewoon een tandje bij. Dat levert hem veel sympathie op, bij het publiek en bij zijn collega’s. Een vijand in het peloton? Geen enkele. Er wordt meer tegen Sagan gereden dan tegen Greg. Sagan rijdt ook meer op Gregs wiel dan omgekeerd, zoals bij zijn aanvallen in de Canadese koersen vorig jaar. Maar Greg trekt zich daar niks van aan.’
MATTHIAS: ‘Zoals hij zich ook niets moet aantrekken van diegenen die zeggen dat hij minder wedstrijden moet rijden. Hij gaat echt niet beter presteren door meer te pieken. Integendeel: Greg heeft juist veel kilometers nodig om top te zijn.
‘Meer afwachtend koersen, zoals sommigen ook zeggen, moet hij zéker niet doen. Greg moet bovenal zichzelf blijven: een aanvaller pur sang. Als hij de benen heeft er een patat op geven op 50 kilometer van de finish. Zo moet je ook koersen tegen een blok als Quick-Step. Hij mag zich niet in de verdediging laten dringen, want dan leg je je automatisch vlugger neer bij hun overmacht, zoals vorig jaar.’
STIJN: ‘Ik denk dat we die aanvallende Greg komend voorseizoen opnieuw zullen zien, hij is súper gemotiveerd. Ook omdat hij meer dan ooit dé kopman van zijn ploeg is, bij CCC. Het team staat of valt met Greg.’
MATTHIAS: ‘Die druk deert hem niet, integendeel. Hij weet ook dat de renners die hij rond zich verzameld heeft – Guillaume Van Keirsbulck, Nathan Van Hooydonck, Parelvisser Gijs Van Hoecke, zijn boezemvriend Michael Schär – voor hem door het vuur gaan.’
STIJN: ‘Zo’n groep getrouwen rond hem – ook verzorgers, mecaniciens, ploegleiders – vindt hij zeer belangrijk. Geen toeval dat Greg, in tegenstelling tot de andere BMC-toppers, wél lang gewacht heeft op een mogelijke doorstart van de ploeg, met een andere sponsor.
‘Meer dan ooit is hij ook een leidersfiguur geworden die zijn manschappen richtlijnen geeft, motiveert, zonder verwijten zegt waar het op staat als het niet goed was.’
MATTHIAS: ‘Sinds zijn olympische titel in Rio en zijn super voorjaar van 2017 gaat Greg ook beter om met die druk. Zelfs als hij niets meer wint, heeft hij nog een fantastische carrière gehad, hé. Dat besef maakt Greg meer ontspannen, waardoor hij een nederlaag vlugger doorslikt. Weer zijn Ronde van Vlaanderen niet gewonnen? Weer geen Belgisch kampioen geworden? ‘Jammer, volgend jaar probeer ik opnieuw.’
‘Vroeger móést alles voor Greg, nu mág alles nog. Maar op zijn lauweren zal hij nooit rusten, integendeel. Zonder blessures zie ik hem dit niveau zelfs nog tot zijn 37e of 38e volhouden – à la Valverde, ja. Op die leeftijd is het vooral zaak van nog gráág koersen, trainen en je honderd procent te verzorgen. En aan die goesting en beroepsernst zal het Greg nooit ontbreken.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier