Het seizoen van superknecht Dries Devenyns: ‘Hopelijk was Fabio’s val niet helemaal zinloos’

© Belga Image

Als ploegmaat van Remco Evenepoel, Julian Alaphilippe en Fabio Jakobsen beleefde Dries Devenyns het voorbije wielerjaar heel wat kantelmomenten vanop de eerste rij. Het seizoen 2020 door de bril van een van de meest gewaardeerde helpers uit het peloton.

Opofferen en winnen

2 februari. In de Cadel Evans Great Ocean Road Race behaalt Dries Devenyns de eerste Belgische WorldTourzege van het seizoen.

‘Het was van 2016 geleden dat ik nog een koers had gewonnen. De verklaring is simpel: bij IAM Cycling mocht ik voor mezelf rijden, bij Deceuninck – Quick-Step offer ik me haast altijd op. Die dag was Sam Bennett onze kopman, maar ik zat voorop en Sam is niet meer teruggekomen, waardoor ik kon profiteren. Er is mij dit seizoen voor de start van een koers twee keer gezegd dat ik voor eigen rekening mocht rijden: op het BK, waar een grote kopgroep zonder mij is weggereden, en in de Ronde van Piemonte: zevende.

‘Ik sta er niet bij stil wat ik in mijn carrière kon hebben bereikt mocht ik meer voor mezelf hebben gereden. Het zijn niet altijd absolute toppers die de klassiekers winnen, soms ook renners van mijn kaliber. Maar ik heb er niet de minste moeite mee om me op te offeren voor Remco Evenepoel of Julian Alaphilippe, omdat ik op training voel dat zij zoveel sterker zijn dan ik. Integendeel, zonder zelf als eerste over de finish te komen, maak ik nu deel uit van veel mooie overwinningen.’

Te laat herbegonnen

14 maart. Door corona valt één dag vroeger dan voorzien het doek over Parijs-Nice. Tot de Strade Bianche op 1 augustus zal er niet meer op WorldTourniveau worden gekoerst.

‘Op terugreis van Australië kwam corona voor het eerst op ons pad. Op de luchthaven in Singapore stonden er warmtecamera’s om onze lichaamstemperatuur te meten. Kort daarna, in februari, ben ik eens gaan fietsen met Tom Bohli, die in Oudenaarde verblijft (Zwitser van UAE Team Emirates, komend jaar Cofidis, nvdr). Ik weet nog dat hij vertelde hoe gemotiveerd hij was voor de klassiekers. “Ik heb sterk mijn twijfels of ze wel zullen doorgaan”, verbaasde ik hem. “De koers gaat mee met de samenleving.”

Zonder zelf als eerste over de finish te komen, maak ik nu deel uit van veel mooie overwinningen.’

Dries Devenyns

‘Tijdens de lockdown ben ik altijd hoopvol gebleven dat we opnieuw zouden kunnen koersen. Ik heb me ook nooit zorgen gemaakt over mijn contract dat ten einde liep. Nog tijdens de coronapauze zou ik voor een jaar bijtekenen. Het enige echt moeilijke was dat we lang niet wisten wanneer we opnieuw zouden koersen. Achteraf beschouwd is de UCI te laat herbegonnen. Het had al een maand vroeger gekund, vanaf 1 juli.’

Twee maten en twee gewichten

5 augustus. De massasprint in de eerste rit van de Ronde van Polen wordt ontsierd door een vreselijke val van Fabio Jakobsen.

‘De val zelf heb ik niet gezien, maar toen ik over de streep kwam, zag ik renners op de grond en plastiek van de dranghekken overal in het rond. Op dat moment wist ik nog niet dat Fabio erbij lag. Ik stopte bij een verzorger om drank aan te nemen toen Florian Sénéchal erbij kwam. Hij had Fabio wel gezien en was enorm aangeslagen. Toen pas besefte ik hoe ernstig het was.

”s Avonds, op hotel, was de sfeer onwezenlijk. Er werd voor Fabio’s leven gevreesd. Wij konden alleen maar afwachten en hopen op beter nieuws. Eindeloos leek dat te duren. Veel wordt er op zo’n moment niet gezegd.

Dries Devenyns: 'Er werd voor Fabio's leven gevreesd. Wij konden alleen maar afwachten en hopen op beter nieuws. Eindeloos leek dat te duren.'
Dries Devenyns: ‘Er werd voor Fabio’s leven gevreesd. Wij konden alleen maar afwachten en hopen op beter nieuws. Eindeloos leek dat te duren.’© Belga Image

‘De volgende dag gaat de Ronde van Polen verder, maar je hoofd staat helemaal niet naar koersen. Ondertussen hadden we Fabio’s ouders en vriendin gezien en zij hadden ons aangemoedigd om toch verder te rijden voor Fabio. Samen met de ploeg hebben we dan beslist om dat te doen, ook al was Fabio’s toestand bij de start van de rit nog altijd heel onzeker. De juiste beslissing, denk ik achteraf, want je moet de tijd hoe dan ook doorkomen en anders zit je maar in je hotelkamer te wachten. Die dag heb ik vanuit het peloton ook heel veel collegialiteit en steun gevoeld. Daar put je moed uit.

‘Ik hoop dat Fabio’s val niet helemaal zinloos is geweest, dat renners in de sprint nu minder van hun lijn zullen afwijken. Ik zag een voorstel passeren van de Nederlandse sprinter Theo Bos om lijnen te trekken op de weg en met sprintersvakken te werken. Op het eerste gezicht een goed idee.

‘Ook de UCI moet haar verantwoordelijkheid nemen: investeren in uniforme, veilige afsluitingen, dalende aankomststroken verbieden, en niet meer sanctioneren met twee maten en twee gewichten. Dylan Groenewegen is voor negen maanden geschorst. De aard van de blessures was de bepalende factor. Was Fabio er niet zo erg aan toe geweest, dan zou de storm veel sneller gaan liggen zijn.’

Remco’s stuurvaardigheid

15 augustus. In de Ronde van Lombardije oogt Remco Evenepoel onoverwinnelijk, maar in de afdaling van de Sormano duikt hij het ravijn in.

‘Toen ik op dat punt aankwam, zag ik de ploegauto rechts voorbij de brug staan. Aan een mecanicien vroeg ik wat er was gebeurd. “Remco ligt daar beneden.” De ploegleiders waren al tot bij hem afgedaald, de ambulance was ook ter plekke. Op dat moment kon ik daar niet veel uitrichten, dus ben ik doorgereden. Met een bang hartje en informerend naar Remco’s toestand telkens er een auto passeerde. Nog op weg naar Como ving ik zo op een gegeven moment relatief gunstige signalen op.

Dries Devenyns: 'Ik geloof erin dat Remco hier sterker zal uitkomen dan hij al was.'
Dries Devenyns: ‘Ik geloof erin dat Remco hier sterker zal uitkomen dan hij al was.’© Belga Image

‘Dezelfde avond al had ik een videogesprek met Remco. Hij is een pure winnaar en dus was zijn ontgoocheling groot. Maar met het verstrijken van de tijd groeide toch ook meer en meer het besef dat het veel slechter had kunnen aflopen en begon de opluchting te overheersen.

‘Ik geloof erin dat hij hier sterker zal uitkomen dan hij al was. Er zijn naar aanleiding van zijn val vraagtekens geplaatst bij zijn stuurvaardigheid, maar de enige les die Remco moet trekken, is hooguit dat hij in een technische afdaling in tweede, derde positie moet blijven in plaats van in laatste. Voor mij was dat niet meer dan een eenmalige fout. Ik vind dat Remco goed daalt, de juiste lijnen rijdt. Mocht hij geen bochten kunnen nemen, zou hij geen tijdritten winnen.’

Julian op kop

30 augustus. Rit 2 in de Tour. Op de laatste klim ontbindt Julian Alaphilippe zijn duivels, Marc Hirschi en Adam Yates zijn als enigen bij machte te volgen. In de sprint in Nice verslaat de Fransman zijn medevluchters en verovert zo de gele trui.

‘Er was die dag een sterke kopgroep voorop, met voor onze ploeg Kasper Asgreen erbij. Dat maakte Julian eerlijk gezegd wel een beetje nerveus, hij vreesde dat die groep vooruit zou blijven. Maar eenmaal richting Nice werd rap duidelijk dat alles weer samen zou komen. Zelf had ik wat last van krampen, dus ben ik iets vroeger mijn werk gaan doen. Bij de eerste passage van de Col d’Eze ben ik zo hard mogelijk omhoog gereden om het peloton toch enigszins moe te maken. Want Julian had aangegeven dat hij goed was.

‘Een paar kilometer van de top zat mijn werk erop en was het aan Bob Jungels. Wat later hoorde ik via de ploegcommunicatie dat Julian voorop reed met Marc Hirschi en Adam Yates. Naarmate ik de finish naderde, riepen Franse supporters mij toe: “Julian en tête! Julian en tête!” Van op de fiets vroeg ik hun hoever het nog was. Toen ik wist dat de koplopers bijna aan de aankomst waren, ben ik langs de kant gestopt om op de smartphone van een supporter, op coronaveilige afstand, rechtstreeks naar de sprint te kijken en Julian nipt te zien winnen. Een grote ontlading. En een erg emotionele zege voor Julian, nauwelijks een paar maanden na het verlies van zijn papa.’

Dries Devenyns: 'Die zege in de Tour was erg emotioneel voor Julian, nauwelijks een paar maanden na het verlies van zijn papa.'
Dries Devenyns: ‘Die zege in de Tour was erg emotioneel voor Julian, nauwelijks een paar maanden na het verlies van zijn papa.’© GETTY

Samenwerken met concurrent

27 september. Op het WK in Imola moet Wout van Aert alleen het hoofd buigen voor Julian Alaphilippe.

‘Ik heb nog maar één keer aan een WK deelgenomen, in 2012, toen Philippe Gilbert won. De bondscoach had mij graag meegenomen naar Imola, maar ik ben niet op zijn vraag ingegaan. Geen moeilijke beslissing voor mij. Ik ben meteen duidelijk geweest: ik wilde niet in de situatie belanden dat ik tegen Alaphilippe zou moeten rijden.

‘Om heel eerlijk te zijn, vind ik de landenformule op een WK niet meer van deze tijd. Een jaar aan een stuk bouw je een relatie op met je ploegmaats, ga je samen voor een doel, en die ene dag moet je plots samenwerken met andere renners? Alsof in de bedrijfswereld een werkgever één dag van het jaar een paar van zijn beste jongens voor een belangrijk project moet afstaan aan een concurrent.

‘Begrijp me niet verkeerd: ik gun België veel medailles, maar het doet mij nog veel meer plezier wanneer een knecht bij Deceuninck – Quick-Step eens de vruchten plukt van jarenlange arbeid en ergens een overwinning pakt, ook al is het maar een kleine koers.

Tijdens het WK heb ik voor tv zitten supporteren voor Alaphilippe, niet voor Wout van Aert.’

Dries Devenyns

‘Tijdens het WK heb ik voor tv zitten supporteren voor Alaphilippe, niet voor Wout van Aert. Mensen vinden dat misschien raar, maar voor mij is dat een natuurlijk gevolg van een jarenlange relatie. Zoveel nachten per jaar dat ik samen met Julian op de kamer lig, zoveel kilometer dat wij samen afleggen.’

Waardevolste werk

4 oktober. In de sprint van een elitegroepje in Luik-Bastenaken-Luik gaat Alaphilippe op wandel met Hirschi en gooit zijn armen te vroeg de lucht in. De wereldkampioen wordt teruggezet naar de vijfde plaats.

‘Een heel hectische dag. We waren nog maar vertrokken of er reed al iemand in Julians voorwiel. Julian moest een nieuw wiel krijgen, terwijl het in het peloton al volop koers was. Dan volgde die valpartij in de afdaling van de Côte de Wanne, waar Julian bij lag. Zijn schoenen kapot, opnieuw voortdurend wisselen: van fiets, van schoenen, weer van fiets … Ik ben de hele dag met hem in de weer geweest, om hem terug te brengen en in koers te houden.

‘Julian stond op het punt om er mentaal de brui aan te geven. Niet om af te stappen, maar om gewoon tot de finish te rijden zonder er nog iets van te maken. Samen met de sportdirecteurs ben ik hem blijven motiveren, door hem achteraan te gaan opzoeken en naar voren te loodsen. Net op het juiste moment, aan de Redoute, zaten we weer voorin en heb ik het tempo verhoogd.

Dries Devenyns: 'Luik was wellicht de koers waarin ik het meest van waarde ben geweest voor mijn kopman, ook al haalden we niet het verhoopte eindresultaat.'
Dries Devenyns: ‘Luik was wellicht de koers waarin ik het meest van waarde ben geweest voor mijn kopman, ook al haalden we niet het verhoopte eindresultaat.’© Belga Image

‘Wanneer ik het seizoen overschouw, was Luik wellicht de koers waarin ik het meest van waarde ben geweest voor mijn kopman, ook al haalden we aan het einde van de rit niet het verhoopte resultaat. Ondanks alle pech was Julian uiteindelijk nog heel goed, maar hij maakt een dubbele fout in de sprint. Puur vermoeidheid? Overmoed in de euforie van het WK? Te zeer opgenaaid door alle nervositeit onderweg? Een combinatie van factoren, denk ik, waarbij je voor ogen moet houden dat alles uiteindelijk in slechts een fractie van een seconde gebeurt.’

Knop omdraaien

18 oktober. Op de Koppenberg legt Alaphilippe de Ronde van Vlaanderen in een beslissende plooi. Maar even later botst hij tegen een jurymotor.

‘De koers begint voor echt bij de tweede passage op de Kwaremont. Vanaf daar is het een afvallingsrace, met de opeenvolging Kwaremont-Paterberg-Koppenberg. Zit je daar niet waar je moet zitten, dan kom je niet meer in koers. Na de Paterberg heb ik Julian in mijn wiel meegenomen. Dan rijdt Dylan van Baarle weg en rijden wij er met ons tweeën naartoe. Julian verspeelt daar niet veel energie, omdat hij in mijn wiel zit. Op die manier kan hij in een gunstige positie de Koppenberg aanvatten. Dat hij boven vervolgens zijn aanval plaatst, is een ingeving van het moment.

‘Het zag er heel goed uit, Julian had duidelijk de benen, maar ik durf niet te beweren dat hij zou hebben gewonnen, Wout en Mathieu hebben een heel goeie sprint. Julian zou sowieso nog een aanval hebben geplaatst, vermoedelijk op de Paterberg, vanwege de steiltegraad. Met drieën of met tweeën: het was alleszins een heel andere situatie geweest.

”s Avonds is Julian nog naar onze B&B in Kaster gekomen, de pols in het gips. Natuurlijk was hij ontgoocheld, maar het valt mij altijd op hoe hij weigert de dingen te dramatiseren en hoe rap hij de knop weet om te draaien. Uit het overlijden van zijn vader put hij uiteindelijk energie om een Tourrit te winnen, na de sprint in Luik en de kritiek op de sociale media maakt hij het drie dagen later toch maar mooi af in de Brabantse Pijl. Na de Ronde richtte hij zijn vizier al snel op 2021. Een nieuw seizoen waarin hij een fiere wereldkampioen zal zijn.’

Dries Devenyns: 'Natuurlijk was Julian ontgoocheld, maar het valt mij altijd op hoe hij weigert de dingen te dramatiseren en hoe rap hij de knop weet om te draaien.'
Dries Devenyns: ‘Natuurlijk was Julian ontgoocheld, maar het valt mij altijd op hoe hij weigert de dingen te dramatiseren en hoe rap hij de knop weet om te draaien.’© Belga Image

‘Olympisch atleet zijn is een droom’

Hoewel hij de landenformule op wereldkampioenschappen niet genegen is, maakt Dries Devenyns voor de Olympische Spelen graag een uitzondering: ‘Op de Spelen zijn landenteams de regel in alle sporten.’ Meer zelfs, de inwoner van Kwaremont droomt van een selectie voor Tokio. ‘Ik ga niet in de plaats spreken van Sven Vanthourenhout, maar ik denk dat het belangrijkste voor de bondscoach is te voldoen aan de wensen van Remco en Wout. Ik zou graag naar Tokio gaan. Zo’n multisportevent spreekt tot de verbeelding. Ik ben een sportbeest, van kleins af al. Atletiek, zwemmen, judo, …: ik probeer zoveel mogelijk te zien. Al ben ik realistisch genoeg om te weten dat er op de Spelen voor andere sporten helaas geen tijd zou zijn: na de wegrit meteen naar huis, de jetlag verwerken en naar de volgende koersen toewerken.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content