Twintig jaar is het geleden dat Jan Ullrich de Ronde van Frankrijk won. Dat zorgde in Duitsland voor een zelden geziene massahysterie. Maar als de Tour straks in Düsseldorf vertrekt, is Ullrich niet uitgenodigd.
Door zijn dopingverleden geldt de voormalige Duitser in zijn land als een van de exponenten van een verdorven milieu. Als zijn naam valt, worden verhalen uit het verleden telkens weer opgerakeld.
Jan Ullrich was een uitzonderlijk getalenteerde renner. Hij frappeerde door zijn klasse en stalen karakter. Er brandde zoveel ambitie in zijn lichaam dat je je wel eens afvroeg waar hij die energie vandaan haalde. Het was verbluffend om zien hoe hij met de grote molen de cols opreed, net zo hard tot iedereen in zijn wiel kraakte. Maar zoals zoveel kampioenen was Ullrich een renner met een handleiding. Hij neigde naar zwaarmoedigheid, liet zich gemakkelijk gaan en durfde in zwarte momenten wel eens te praten over het einde van zijn carrière. Dan moest je tegen hem ingaan. Luid en duidelijk. Op een gegeven moment liet Ullrich zich te veel omringen door mensen die hem naar de mond praatten. Zeker nadat het tot een breuk kwam met zijn voormalige trainer Peter Becker. Het was hij die Ullrich naar de top had geleid. Met de ijzeren discipline die typisch was voor de vroegere DDR, al werd die aanpak altijd met een waas van mystiek omgeven.
Vreemd dat die discipline bij momenten zo afbrokkelde. Ullrich kwam steevast met overgewicht uit de winter. Om zijn conditionele achterstand weg te werken, begon hij te fietsen op water en brood. Zijn lichaam raakte overbelast, hij had er roofbouw op gepleegd, kreeg knieproblemen en geraakte gefrustreerd. Maar vooral: hij kon op de cols niet meer versnellen, hij balanceerde constant tussen hoop en wanhoop en greep naar verboden middelen.
Jan Ullrich is nu 43 jaar. Lang sleepte hij veel donkere herinneringen met zich mee. In februari 2002 betrapt op bloeddoping en voor twee jaar geschorst, vijftien maanden later kwam de bekentenis dat hij inderdaad doping gebruikte. Vervolgens veel problemen. Een ongeval nadat hij te veel had gedronken, een burn-out, zijn carrière lag aan diggelen. Eén keer de Ronde van Frankrijk gewonnen, vijf keer tweede, zeven ritoverwinningen, het telde allemaal niet meer. De beschimpingen door de media waren zo hevig dat Ullrichs voormalige ploegmaat Andreas Klöden zich afvroeg of ze wilden dat Ullrich zou eindigen als Marco Pantani.
Vandaag geeft Jan Ullrich de indruk rust te hebben gevonden. Hij heeft ermee leren leven eeuwig achtervolgd te worden door het verleden. Hij weet dat hij fouten maakte, maar wil er niet meer over praten. Hij woont op Mallorca en organiseert daar fietsevenementen voor bedrijven. Elk jaar rijdt Jan Ullrich 10.000 kilometer. De wielerbladzijde is omgeslagen. Hooguit wil hij nog dromen dat hij weer prof is. En telkens weer, zegt hij, is dat een nare droom. Sterker zelfs: een nachtmerrie.
Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al ruim 40 jaar in de journalistiek, graaft iedere zaterdag in zijn archief
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
