Hoofdredacteur Jacques Sys vertelt elke dag een opmerkelijke anekdote uit de geschiedenis van de Tour de France.
Nooit in de Tour verloor Eddy Merckx een ploegentijdrit. Het zegt ook alles over de kwaliteiten van zijn ploegmaats, stuk voor stuk hardrijders die in de luwte toefden. Het was ook na een ploegentijdrit dat Eddy Merckx in 1969 voor het eerst de gele trui pakte. Dat gebeurde in Woluwe, op een steenworp van zijn ouderlijk huis.
Nooit ook werd de zege van een renner zo hartstochtelijk bejubeld als die. “Juicht Belgen juicht, een droom is in vervulling gegaan”, titelde Louis Clicteur, de paus van de wielerjournalistiek, in Het Laatste Nieuws, nadat hij zich de hele Tour had uitgeput in superlatieven. De krant had een speciale band met Merckx. Aan het stuur van de volgauto van Het Laatste Nieuws zat Lucien Acou, de vader van Merckx’ vrouw Claudine. En als het met Eddy niet te goed ging belde Clicteur ’s avonds naar diens moeder.
Maar een inzinking kreeg Merckx nauwelijks in die Tour waarin hij een echte ravage had aangericht. Alleen in de memorabele etappe tussen Luchon en Mourenx, warop Merckx op 140 kilometer van de streep net voor de top van de Tourmalet had gedemarreerd, kende hij op 30 kilometer van de streep een zwak moment. Hij wenkte zijn ploegleider Lomme Driessens en vroeg of die champagne had. Dat bleek het geval te zijn. Driessens, wiens liefde voor champagne algemeen bekend was, gaf Merckx eerst suikerwater waarbij hij wel 30 klontjes in zijn bidon had gedaan. Vervolgens kreeg Merckx champagne. Hij vond zijn cadans meteen terug.
