Hoofdredacteur Jacques Sys vertelt elke dag een opmerkelijke anekdote uit de geschiedenis van de Tour de France.
De eerste tijdrit van de Tour is amper 33 kilometer lang. Ooit werd het verschil in de Ronde van Frankrijk gemaakt door het chronowerk. Vooral daardoor won de Fransman Jacques Anquetil vijf keer de Tour. De Normandiër kon verschrikkelijk hard rijden, al deed hij dat niet altijd. Rik Van Looy verkende eens het parcours van een tijdrit in het spoor van Anquetil. Terwijl die met de handen boven op het stuur fietste en af en toe naar de mensen zwaaide, stierf Van Looy in zijn wiel.
Anquetil had een ijzeren gestel. Tijdens de Tour pleegde hij vaak tot in de vroege uurtjes te kaarten, waarbij de champagne rijkelijk vloeide. Hij veegde oude dogma’s van de tabellen, won eens de Dauphiné Libéré, sprong in de trein en stond om half twee ’s ochtends aan de start van de 600 kilometer marathonkoers Bordeaux-Parijs die hij zonder specifieke voorbereiding won.
In de tijdritten demonstreerde Jacques Anquetil, een notoir rokkenjager, heel goed zijn kwaliteiten: zijn perfecte houding op de fiets, een eenheid van mens en machine, werd geprezen, zij het met enige afgunst. Want door zijn koele afstandelijkheid was deze aristocraat op twee wielen niet echt geliefd.
Na zijn carrière trok hij zich terug in zijn kasteel in Normandië, een domein waar ooit de Franse meester van de naturalistische vertelkunst Guy de Maupassant had gewoond. Voor zijn buitensporig leven betaalde Anquetil wel een zware prijs: hij stierf op zijn 53e, totaal uitgemergeld, aan maagkanker.
