De op een na langste rit van deze Tour, van Vesoul naar Troyes. Voorbeschouwing door onze wielerwatcher.
Het lijkt nu onwerkelijk, en toch gebeurde het in de twintigste rit van de Tour 1960. Op weg naar Troyes hoort koersdirecteur Jacques Goddet dat president Charles De Gaulle zich de onder de toeschouwers bevindt in diens woonplaats Colombey-les-deux-Eglises, zo’n 70 kilometer voor de finish. Daar aangekomen laat Goddet het peloton halt houden en roept hij: ‘Le Tour salue affectueusement le président De Gaulle.’ Gele trui Gastone Nencini, groene trui Jean Graczyk en wereldkampioen André Darrigade mogen één voor één langs bij de legendarische ex-generaal, het jaar ervoor op 68-jarige leeftijd verkozen tot de eerste president van de nieuwe Vijfde Republiek van Frankrijk. In zijn onderhoud met leider Nencini fluistert De Gaulle hem toe: ‘Veel geluk, u gaat de Tour winnen.’ Geen straffe voorspelling, want met nog één etappe te gaan had de Italiaan vijf minuten voorsprong.
57 jaar na die historische ‘neutralisatie’ van de rit passeert het Tourpeloton opnieuw door Colombey-les-deux-Eglises, waar de streep van de tussensprint van de dag ligt. En ook de graftombe van Charles De Gaulle, die onlangs op 27 mei, op de Journée Nationale de la Résistance, flink beschadigd werd door vandalen. Het leidde tot grote verontwaardiging in Frankrijk. Ook bij Philippe De Gaulle, de intussen 95-jarige zoon van. Hij woont nog altijd in Colombey-les-deux-Eglises en is van plan om de Tourrenners te groeten. Al zullen die deze keer allicht niet stoppen.
Weer vallen?
135 kilometer eerder start het peloton in Vesoul, dat al één keer een start mocht organiseren, in 1972, een etappe richting Auxerre, gewonnen door Rini Wagtmans. Met een nieuwe Tourvisite ziet de kleine gemeente van 15.000 inwoners zich nu beloond nadat het vorig jaar de Franse kampioenschappen, zowel op de weg als in het tijdrijden, vlekkeloos organiseerde. Arthur Vichot (weg) en Thibaut Pinot (tijdrijden) veroverden toen de nationale titels. Pinot en Vichot zullen zich allicht niet vermoeien in een kansloze ontsnapping, want ook deze rit, met onderweg twee hellinkjes van vierde categorie, wordt de kroniek van een aangekondigde sprint, op een biljartvlakke boulevard in het centrum van Troyes.
Deze keer hopelijk iets minder tumultueus als de massaspurt in Vittel. Al zullen de renners op amper tweehonderd meter van de streep wel nog een (weliswaar vrij brede) rotonde moeten passeren, net als onder de boog van de laatste kilometer – dat is om miserie en nieuwe valpartijen vragen.
In Vittel werd Marcel Kittel opgehouden door de eerste valpartij, mede door een slechte positionering. Hij zal na die gemiste kans gebrand zijn op een tweede etappezege. Dat zal wel niet volstaan om Arnaud Démare uit het groen te rijden, want die heeft 40 punten voorsprong. Na de uitsluiting van Peter Sagan wordt de strijd in het puntenklassement alleszins een pak boeiender. Ook Michael Matthews ruikt nu zijn kans.
J-vorm
Het meest opmerkelijke aan deze etappe is de richting. In plaats van in één rechte (zuidelijke) lijn naar de Alpen te fietsen, krijgt de J-vorm van het totale Tourparcours nu een uitstulping. Richting het noordwesten, naar aankomstplaats Troyes. Het had een mogelijke kans kunnen zijn om het peloton in waaiers uiteen te rijden, maar er wordt een zuidelijk briesje van amper tien kilometer per uur voorspeld. Allicht krijgen we alweer een oervervelende rit, zoals die naar Vittel, met de solerende Guillaume Van Keirsbulck.
216 kilometer lang bovendien, de op een na langste van deze Tour. Een vreemde keuze van ASO, dat nochtans streeft naar een meer geanimeerd koersverloop. Zou finishstad Troyes zó veel hebben betaald? Is de culinaire specialiteit van de stad, andouillette (worst gemaakt van de ingewanden van varkens) het favoriete gerecht van Christian Prudhomme? Is hij een liefhebber van kerken, basilieken en kathedralen, die de stad Troyes, geboorteplaats van paus Urbanus IV, een toeristische bezienswaardigheid maken? Of wil hij de van Troyes afkomstige broers Pascal, Jérôme, Régis en François Simon, ex-profs uit de jaren 80 en 90 en goed voor verscheidene etappezeges en gele truien, nog eens in the picture zetten?
Pompoenpitten
Eén Belg zal alvast blij zijn met de passage in Troyes: Roger De Breuker, die hier in 1963 landgenoten Martin Van Geneugden en Willy Derboven in de sprint klopte, nota bene op zijn 23e verjaardag. Zijn tweede ritzege uit die Tour, nadat hij ook in Angers had getriomfeerd. Het eerste, maar tegelijkertijd ook het laatste hoogtepunt uit de carrière van het natuurtalent. Drie jaar later stopte de Wijnegemnaar al, hij had zich de mentaliteit bij de profs nooit eigen kunnen maken en had zich niet goed gevoeld als knecht van Rik Van Looy.
De Breuker stapte in de horeca, maar de liefde voor de fiets verdween nooit. Begin jaren 2000 werd hij zelfs vijfmaal wereldkampioen bij de masters. Tot de Belgische wielerbond hem in 2005, op zijn 65e, voor twee jaar schorste, nadat er amfetamines in zijn urine waren gevonden. De Breukers verklaring: pompoenpitten. Genomen voor zijn prostaat…
De Italiaan die in de Tour van 1987 in Troyes als eerste over de streep vlamde, bewaart minder goeie herinneringen aan zijn zege. Guido Bontempi werd immers gediskwalificeerd wegens een te hoog testosterongehalte – zo ging de overwinning naar de Spanjaard Manuel-Jorge Dominguez. Bontempi mocht wel de Tour uitrijden, kreeg alleen een boete van zo’n 500 euro en (na de Tour) een maand schorsing. Tijden veranderen…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
