Als aanloop naar het WK veldrijden bracht Sport/Voetbalmagazine Sven Nys en Marianne Vos, dé iconen van hun sport, samen voor een exclusief dubbelinterview.
Het werd een gesprek over het wankele evenwicht tussen passie, pijn en obsessie, over geloof en twijfels, over motivatie en inspiratie, en over hun voorbeeldrol voor zo veel duizenden mensen die hen bijna letterlijk aanbidden.
Zo spreekt Sven Nys in het interview over hoe hij de laatste wens van een terminaal zieke inwilligde. “De familie had speciaal gewacht op een van zijn nog weinige heldere dagen om mij naar zijn sterfbed te laten komen. Ik kende die persoon niet eens, maar toen ik de vraag kreeg, brak mijn hart. Ik móést ernaartoe. Als je dan die bloemen afgeeft, met de familie erbij… Pfff… Héél zwaar, ook als later een doodsbrief in de bus valt.”
Ook Marianne Vos beleefde al emotionele momenten: “Vorig jaar, voor het WK in Firenze, vroeg iemand of hij me mocht aanraken, waarna hij in tranen uitbarstte. En onlangs belde een vrouwtje bij mij thuis aan. Ze wist niet wat ze meemaakte toen ik de deur opendeed. ‘Ik heb zo’n moeilijke tijd achter de rug. En nu sta ik hier…’
“Vooral na mijn olympische titel in Londen kreeg ik brieven van onbekenden die zo veel ellende meegemaakt hadden maar door mijn gouden medaille weer een sprankeltje hoop kregen. Dan heb ik écht beseft hoeveel ik mensen kan inspireren, motiveren of troosten.
“In het begin van mijn carrière vond ik dat nog bizar: dat mensen een idool in mij zagen, wilden weten hoe mijn dag eruit zag. ‘Is dat, en ben ik, nu zó boeiend?’, vroeg ik me af. Blijkbaar wel, dus vertel ik nu met plezier over mijn vak, over wie ik ben. Want als je mensen écht wil raken, doe je dat niet alleen met prestaties, maar ook als persoon. Pas dan krijgen al die medailles in je kast een betekenis. Het geeft me een beter gevoel dan alleen voor mezelf te fietsen.”
Lees de rest van het interview vanaf woensdag in Sport/Voetbalmagazine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier