Sinds 14 maart ligt het boek ‘Top 1000 van de Belgische wielrenners’ in de Standaard Boekhandel. Tijdens de Tour brengen we elke dag passages uit dit werk. Vandaag: Fons De Wolf, ooit uit de Tour verdwenen voor die nog echt moest beginnen.
Toen Fons De Wolf in 1979 als prof debuteerde met vijf ritoverwinningen in de Ronde van Spanje werd hij meteen gebombardeerd tot de nieuwe Eddy Merckx. Sport Magazine maakte toen een lang interview met De Wolf. Althans: dat was de bedoeling. Maar de vragen waren langer dan de antwoorden. In zoverre zelfs dat De Wolf de verslaggevers tot wanhoop bracht. Het gesprek werd niettemin in zijn totaliteit afgedrukt. De cynische titel boven het stuk luidde: De kletsmajoor van Breendonk. En de conclusie van de schrijvers luidde dat je na een stille namiddag met Fons De Wolf zelfs bereid bent om op de radio naar een service- en informatieprogramma over allerlei kankers te luisteren.
Fons De Wolf zou heel zijn carrière lang karig met woorden blijven. Hij liet liever de pedalen spreken. Maar ook dat wilde niet altijd lukken. Kennelijk kon zijn hoofd zijn fysiek niet bijbenen. De definitieve doorbraak van Fons De Wolf leek zich in het najaar van 1980 te voltrekken toen hij de Ronde van Lombardije won. Een paar maanden later zegevierde hij in Milaan-Sanremo. Nooit zou Fons De Wolf later deze uitschieters bevestigen, een ritzege in de Ronde van Frankrijk buiten beschouwing gelaten. En heel zijn carrière lang achtervolgde het verhaal hem dat hij onvoldoende voor zijn vak leefde en niet kon weerstaan aan de verlokkingen van het leven. Het ontbrak hem, zo klonk het, aan beroepsernst. Zijn dromerige blik voedde die veronderstelling en helemaal bont maakte De Wolf het toen hij in 1985 na de proloog in de Ronde van Frankrijk werd uitgesloten. Hij arriveerde vijf minuten te laat aan de start en finishte op 6’23” van winnaar Bernard Hinault. Hij was buiten tijd en werd uit de koers genomen op een moment dat die eigenlijk nog moest beginnen. Er werd gezegd dat hij dit met opzet had gedaan, maar De Wolf deed het af als een kronkel in zijn hoofd: hij had zich gewoon in zijn starttijd tien minuten vergist.
Ooit had Bernard Hinault geroepen dat er in Fons De Wolf een potentiële Tour-winnaar schuilde. In de Ronde van Frankrijk had De Wolf eens in een bergrit Hinault kunnen volgen. Hij eindigde in die Tour op de elfde plaats. Dat hij te plaatse bleef trappelen schreef De Wolf ook toe aan gezondheidsproblemen. Tijdens een vakantie in Guadeloupe had hij in 1981 met zijn blote voet in een zee-egel getrapt. Een worm nestelde zich in zijn bloedbanen. Sindsdien kwamen zijn rode bloedlichaampjes nooit meer op peil.
Top 1000 van de Belgische wielrenners’ werd geschreven door Jacques Sys, de hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, en uitgegeven bij Lannoo
Lees ook
Op handen en voeten zocht Victor Lenaers naar zijn ketting
Zijn broek en trui moest Jan Adriaenssens in een lavabo wassen
Hoe langer Julien Vervaecke klom, hoe beter het ging
Hoe meer Romain Maes zich kon afbeulen, hoe liever hij het had
Als een levend lijk reed Maurice Dewaele de bergen op
En toen verkocht Staf Van Slembrouck een autobestuurder een paar muilperen
Omdat hij niet voor een Franse ploeg tekende, mocht Gilbert Desmet niet naar de Tour
De chirurg zei: ik heb een motor in je lichaam ingebouwd
Herman Vanspringel: een Tourzege had bevrijdend kunnen werken
Ferdinand Bracke, een prins op de fiets
En toen dubbelde Eddy Merckx Luis Ocaña
Nooit heeft de peeraffaire Michel Pollentiers populariteit geschaad
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier