Na de rustdag in Annecy wacht de eerste bergrit in de Alpen, mét een gravelstrook bergop van bijna twee kilometer. Al zal de strijd allicht pas ontbranden op de laatste col (én afdaling).
Dinsdag 17 juli – Annecy -> Le Grand-Bornand – 158,5 km
Opmerkelijk aan deze Tour: de eerste bergrit op wedstrijddag 10. Sinds 2000 is dat alleen gebeurd in 2006 en 2015, respectievelijk met etappes naar Pau en La Pierre Saint-Martin. Niet toevallig omdat toen in de eerste week telkens een ommetje langs Nederland en België werd gemaakt, ver van de Pyreneeën.
De overgang naar het hooggebergte is, ondanks de rustdag in Annecy, nu wel héél bruusk: zondag nog 22 km met de grote molen over stenen zoeven, in deze rit vier cols (3700 hoogtemeters) met de kleine versnelling bedwingen. Gekoppeld aan de microscheurtjes in de spieren na de kasseitocht, plus de rustdagblues waar sommige renners last van hebben: het zou tot vreemde inzinkingen kunnen leiden.
De kasseirit heeft onder de klassemenstrenners weliswaar verrassend weinig slachtoffers gemaakt, op Richie Porte (opgave) en Rigoberto Uran (twee minuten tijdsverlies) na, de échte tol zouden sommigen weleens in deze Alpenetappe kunnen betalen. Bovendien bedraagt volgens de laatste weerberichten de kans op regen 50 procent, wat het extra gevaarlijk kan maken, zeker op dit zware parcours.
Zoncolaniaans
Langs het meer van Annecy gaat het vanaf kilometerpaal 12 al langzaam bergop, met de côte de Bluffy. Ook beklommen in de tijdrit van 2009, waarin Alberto Contador wel zéér verrassend Fabian Cancellara met drie seconden klopte. Ideaal terrein om een vroege vluchtersgroep te doen ontstaan, met zeer waarschijnlijk ontsnappingskoning Thomas De Gendt, en misschien zelfs ook Greg Van Avermaet, die zo zijn gele trui wil verdedigen.
Die côte de Bluffy is echter klein bier met wat volgt: de col de la Fry (11,3 km aan 7%) en dan de Montée du Plateau des Glières. Nieuw in de Ronde van Frankrijk, al stond de klim op de ‘genegeerd door de Tour’-lijst van wielercolswebsites. Supersteil immers: 6 km aan 11,2%, met zelfs 2 km boven de 12% – Zoncolaniaans dus.
Een combinatie qua steiltegraad en lengte die volgens parcoursbouwer Thierry Gouvenou in Frankrijk nergens anders te vinden. Wel op gloednieuw asfalt, de weg was op weekdagen tot 31 mei gesloten voor fietsers en auto’s.
Het licht stijgende tussenstuk op de top, 1,85 km bedekt met witte gravelsteentjes, werd wel ongemoeid gelaten. Gouvenou droomde immers van een Tourcol zoals de Colle delle Finestre, al dit is een miniversie.
Bewust, net als de plaatsing in de etappe – halverwege – om te kijken welk effect het sorteert op het koersgedrag. Volgens Gouvenou een opstapje naar meer gravelcols. Al is de vraag waarom de col de Portet, nog zo’n nieuwkomer in deze Tour (in rit 17), dan wél geasfalteerd wordt.
Deze Plateau des Glières zou een voorzet geweest zijn van Jean-François Pescheux, de sinds 2013 gepensioneerde wedstrijddirecteur van de Tour die familie heeft in de regio.
Helemaal nieuw is de klim immers niet: die was ook al de finish van een etappe van de Tour des Pays de Savoie 2014, gewonnen door Louis Vervaeke, en in 2013 van een rit in de Ronde van de Toekomst, waar Julian Alaphilippe triomfeerde.
Voor de Tour is zo’n gravelsectie wel zeer uitzonderlijk. Volgens L’Equipe slechts één keer ingelast sinds de Tweede Wereldoorlog: in 1991, in een bergetappe tussen Pau en Jaca, al is nergens te vinden op welk deel van het parcours. Op sociale media doken bovendien ook al foto’s van een gravelsectie op de beklimming van de Cucheron in de Tour van 1987.
Oorlogsmonument
Afwachten wat de 1,85 km boven op het Plateau des Glières (1390 m) nu kan teweegbrengen. Om opstoppingen op de zeer smalle weg te vermijden wordt de publiciteitskaravaan alvast omgeleid.
Mede ook, klinkt het, uit respect voor het 15 meter hoge oorlogsmonument op de top, ter nagedachtenis van een slag in maart 1944 tussen Franse verzetslieden en een overtal Duitse soldaten. De strijd tussen de klassementsrenners zal echter wellicht hier nog niet ontbranden. Al weet je nooit waar slecht weer of materiaalpech van een favoriet toe kan leiden.
Na de zeer technische afzink volgt de col des Fleuries (5,6 km aan 4.5%), vreemd genoeg geen ‘officiële’ col voor het bergklassement. Een opzettelijke move van Gouvenou om de renners te verrassen met zo’n ‘valstrikcolletjes’. Veel zal ook hier allicht nog niet gebeuren, want daarna krijgt het peloton een vallei van 25 kilometer voorgeschoteld.
Met aansluitend een veel meer bepalende (duo)col: eerst de col de Romme (8,8 km aan 8,9%) en (na een korte afdaling) de col de la Colombière (7,5 km aan 8,5%, met pieken tot 12% in laatste 3 km). Daarna is het nog 14 km bergafwaarts tot de finish in Le Grand-Bornand.
Vete Contador-Armstrong
Op die Romme en Colombière bereikte in 2009 de vete binnen Astana, tussen Alberto Contador en het kamp LanceArmstrong–JohanBruyneel, haar hoogtepunt. De Spanjaard reed toen, in de gele trui, voorop met de broers Schleck en ploegmaat Andreas Klöden. Bruyneel gaf de opdracht om niet te demarreren, om de achtergebleven Armstrong, toen tweede in het klassement, niet verder op achterstand te zetten.
Tot Bruyneels gróót ongenoegen versnelde Contador toch en trok die met de broers Schleck – al pratend in de afdaling – naar de finish, waar Andy de snelste was. Armstrong eindigde op twee minuten en verspeelde zijn tweede stek aan de Schlecks.
Inspireert de ongehoorzame Contador van toen nu de bepaalde troonpretendenten tot een nieuwe broedermoord? Bij Movistar luidt alvast het moto: aanvallen! Zeker Nairo Quintana moet een deel van zijn 2 minuten en 7 seconden achterstand op Geraint Thomas (de eerste klassementsrenner) en 1 minuut en 8 seconden op Chris Froome proberen goed te maken. Al dan niet met Mikel Landa en Alejandro Valverde in steun, die voor hem in het klassement staan.
En misschien wagen ook Vincenzo Nibali en Romain Bardet een move in de snelle, technische afdaling naar de aankomst in Le Grand-Bornand.
Wees niet verrast als u hen vandaag op sociale media een regendans ziet uitvoeren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier