Liefst 55 kilometer klimmen vandaag, maar een te lange afdaling richting finish kan een spelbreker zijn in een putsch om Chris Froome uit het geel te rijden.
Woensdag 19 juli – 183 km
We hebben er tot de 17e rit op moeten wachten – en dan laten we de Peyresourde even buiten beschouwing – maar eindelijk zijn ze daar: de mythische cols. Met vandaag en morgen twee van wat Christian Prudhomme het ‘magische vijftal’ noemt: de Galibier en de Izoard – naast L’Alpe d’Huez, de Tourmalet en de Ventoux. Want, beseft ook de Tourdirecteur: die cols spreken nog altijd het meest tot de verbeelding.
Na de start in La Mure krijgen de renners met de Col d’Ornon eerst een weinig geproefde amuse-gueule voorgeschoteld – slechts zes eerdere beklimmingen. Om dan te beginnen aan twee klassieke hoofdgerechten: de Col de la Croix-de-Fer en het koppel Télégraphe en Galibier. In totaal goed voor 55 kilometer klimmen, het hoogste aantal in deze Tour.
Twintig kilometer daarvan neemt de Croix-de-Fer voor zijn rekening. Niet de échte Croix-de-Fer, maar een verlengde van de Col du Glandon (1899 meter). De totale lengte tot aan de 2067 meter hoge top bedraagt ook 24 kilometer, want er liggen twee korte afdalingen in. Dat drukt het gemiddeld stijgingspercentage tot 5,2 procent. Vijf kilometer knikken evenwel ook minstens 9 procent omhoog – heel onregelmatig dus.
Na een 40 kilometer lange afdaling/vallei wordt de Télégraphe geserveerd, en meteen erop de Galibier, het dak van deze Tour met 2642 meter, een extra hindernis, gezien de ijle lucht.
De Télégraphe/Galibier is een klassiek duo en toch is het al geleden van 2011 dat die hun laatste tango opvoerden. Andy Schleck kwam als koploper boven, samen met Alberto Contador, die al op de Télégraphe een alles-of-nietsoffensief had gelanceerd. Tevergeefs, bleek later op de slotklim naar L’Alpe d’Huez.
De dag ervoor had Schleck ook op de andere kant van de Galibier getriomfeerd, na een heroïsche solo. Hij veroverde het geel, maar Cadel Evans beperkte de schade, waardoor hij in de slottijdrit de Luxemburger kon onttronen.
Rolt Skytrein?
De kant die Andy Schleck toen opreed, dalen de renners nu af: 28 kilometer lang, tot in aankomstplaats Serre-Chevalier. In het begin heel steil, maar na de afslag van de Col du Lautaret wordt het een bijtrapafdaling, zonder veel bochten. De beste klimmer op de Galibier zal dus niet meteen ook als eerste de finish overschrijden. Bovendien wordt er ook een tegenwind richting Serre-Chevalier voorspeld – ook al niet in het voordeel van een eenzame of zelfs twee vluchters.
De beproefde tactiek door het vooruitsturen van ploegmaats die in de finale nog kopwerk kunnen verrichten, zou dus weleens van pas kunnen komen. Sowieso zullen Bardet met zijn sterk AG2R-team, Aru en Uran moeten aanvallen als ze Froome, met oog op de tijdrit van zaterdag, op genoeg achterstand willen zetten. Evengoed rolt de Skytrein, met Froome die zijn slecht moment op Peyragudes lijkt te hebben overwonnen, echter iedereen op.
Inclusief Mikel Landa, die zijn loyaliteit aan de Brit heeft uitgesproken. Al weet je nooit wat er in het hoofd van een renner spookt met de Tour op het spel, zeker niet in het hoofd van een renner die het jaar erna de ploeg verlaat.
Als Alberto Contador in zijn jacht op een ultieme ritzege al op de Télégraphe, zoals in 2011, versnelt, en Landa springt mee met zijn landgenoot, wat zullen Froomes concurrenten dan doen? En als zij pokeren, wat zal Froome dan doen als de voorsprong oploopt en Landa virtueel in het geel staat?
Allicht komt het zo ver niet, en bestaat de kans dat er – gezien de lange afdaling, de tegenwind richting de finish en/of de schrik voor de ultieme beklimming op de Izoard op donderdag – vrij beperkte of zelfs geen tijdsverschillen te noteren zullen zijn tussen top vier van het klassement. Al kan een van hen altijd een slechte dag beleven in de derde week van de Tour waar frisheid en recuperatievermogen cruciaal wordt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
