Jacques Sys

Uit het archief: Fons De Wolf, de kletsmajoor van Breendonk

Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

Van 1981 is het intussen geleden dat een landgenoot Milaan-Sanremo won. Jacques Sys haalt herinneringen op.

Slaagt Greg Van Avermaet er zaterdag in Milaan-Sanremo te winnen? Of een andere Belg? Van 1981 is het intussen geleden dat een landgenoot, Fons De Wolf, de Italiaanse openingsklassieker won. Tenminste, als je de genaturaliseerde Oekraïner Andrej Tsjmil buiten beschouwing laat. Die zegevierde in 1999.

Toen Fons De Wolf won, was dat de achtste Belgische zege in elf jaar. Net voor de top van de Poggio, de ultieme scherprechter in de Primavera, had hij uitgepakt met een verwoestende demarrage. Met stijl en panache stoomde De Wolf, die het (na)jaar voordien de Ronde van Lombardije won, naar de zege. De media putten zich uit in superlatieven. Dat deden ze al toen De Wolf in 1979 als prof debuteerde met vijf ritoverwinningen in de Ronde van Spanje. Hij werd meteen gebombardeerd tot de nieuwe Eddy Merckx. Sport Magazine maakte toen een lang interview met De Wolf. Althans, dat was de bedoeling. Maar de vragen waren langer dan de antwoorden. In zoverre zelfs dat De Wolf de verslaggevers tot wanhoop dreef. Het gesprek werd niettemin in zijn totaliteit afgedrukt. Der cynische titel boven het stuk luidde: De kletsmajoor van Breendonk.

Fons De Wolf zou altijd karig met woorden blijven. Hij liet liever de pedalen spreken. Maar ook dat wilde niet altijd lukken. Heel zijn carrière werd De Wolf achtervolgd door het verhaal dat hij onvoldoende voor zijn vak leefde. Zijn dromerige blik voedde die veronderstelling. En voor de proloog van de Ronde van Frankrijk van 1985 arriveerde hij vijf minuten te laat aan de start. De Wolf finishte op meer dan zes minuten van winnaar Bernard Hinault en werd, buiten tijd, uit de koers genomen. De Wolf deed alles af als een kronkel in zijn hoofd: hij had zich gewoon in zijn starttijd tien minuten vergist.

Fons De Wolf heeft zichzelf nooit als een topper aanzien. Hij vond zelfs dat hij werd overschat. Hij had het lichaam niet om er een heel jaar te staan. Soms had hij een goeie dag, maar hij kende veel meer slechte dagen. Toch gaf De Wolf nooit de indruk vermoeid te zijn. Hij werd daar vaak op aangesproken en vroeg zich af of hij een acteursopleiding moest volgen om voor een ander beeld te zorgen. De Wolf leed, zo beklemtoonde hij, wel degelijk. Maar niet iedereen geloofde dat. Zo bleef de Brabander ergens een raadselachtige renner.

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al ruim 40 jaar in de journalistiek, graaft iedere zaterdag in zijn archief

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content