Van de eerste Nederlander tot een bloemist: de 10 beste veldrijders aller tijden, deel 1

Dit weekend wordt er in de VS gestreden om de wereldtitel in het veldrijden. Als voorbereiding stelde onze redactie een top 10 samen van de beste crossers aller tijden. Vandaag krijgt u deel 1.

10. Hennie Stamsnijder

Hennie Stamsnijder, die altijd al goed kon lopen en fietsen, is de eerste Nederlander die in het veldrijden de wereldtitel pakte. Dat was in 1981 in het Baskische Tolosa, in de regen en de modder. Hij reed na die zege in één ruk 1500 kilometer naar huis waar hij in zijn woonplaats Enter, een dorpje in de provincie Overijssel, als een held werd onthaald. Maar veel emotie was aan de altijd beheerste Stamsnijder niet besteed. De voormalige belastinginspecteur, die naast zijn wereldtitel nog vier keer op het podium stond en vier keer de Superprestige won, was perfect in balans met zichzelf.

9. Albert Van Damme

Mario De Clercq, Erwin Vervecken of Bart Wellens hebben meer wereldtitels gewonnen, maar Albert Van Damme mag in dit lijstje niet ontbreken. Hi is een van de beste naoorlogse veldrijders en stond mee aan de wieg van het succes van het veldrijden in Vlaanderen. De Oost-Vlaming dreef op inzet, karakter en een groot loopvermogen. Hij werd één keer wereldkampioen, pakte zes nationale titels en won in totaal 419 veldritten, ook al botste hij op een uitzonderlijke kampioen als Eric De Vlaeminck. Zijn carrière combineerde Van Damme met een druk bestaan als bloemist, zeephandelaar en bierhandelaar.

8. André Dufraisse

Eigenlijk droomde André Dufraisse van een carrière als veldrijder. Maar de schrik om te vallen zat er zo diep ingebakken dat hij uiteindelijk in het veld belandde. De Fransman was in zijn periode de absolute heerser van het cyclocrossen en pakte tussen 1954 en 1958 vijf opeenvolgende wereldtitels. Daarbij pleegde hij zich telkens weer in iedere omloop te verdiepen: hij zocht niet alleen naar plaatsen om te demarreren, maar ontleedde ook de zwakke punten van zijn tegenstanders. Acrobatisch vermogen en souplesse waren de wapens van Dufraisse die even hard kon lopen als fietsen.

7. Rolf Wolfsohl

Drie keer wereldkampioen en vijf keer tweede: Rolf Wolfshohl duelleerde met de beste veldrijders uit verschillende generaties. Toch was het cyclocrossen voor hem niet meer dan een middel om ’s winters zijn conditie op peil te houden. Zijn hoofdaandacht ging altijd uit naar de weg. De Duitser won in 1965 de Ronde van Spanje en eindigde in 1968 als zesde in de Tour nadat hij twee dagen de gele trui droeg. Hij reed voor vermaarde Franse ploegen als Peugeot, Mercier en Bic. Na zijn carrière bouwde Wolfshohl samen met zijn dochter een grote rijwielzaak op. Geld had hij genoeg verdiend. Ook als veldrijder.

6. Albert Zweifel

Albert Zweifel zorgde ervoor dat Zwitserland in de jaren zeventig uitgroeide tot het mekka van het veldrijden. Nadat hij bij de amateurs nauwelijks verder kwam dan een figurantenrol werd de roodharige Zweifel tussen 1976 en 1979 vier keer na elkaar wereldkampioen. Vooral modderige omlopen pasten als gegoten bij de kwaliteiten van Zweifel. Hij behoorde bij die zeldzame Zwitserse crossers die ook in het buitenland presteerden en verdiende met zijn sport een vermogen. In eigen land heeft zijn naam dezelfde magische klank als die van illustere wegrenners als Ferdi Kübler of Hugo Koblet.