Hoe alleen van de focus van Wout van Aert geen vodden komen

© GETTY
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

De allereerste Wereldbekermanche in Ierland zal de geschiedenis ingaan als de ‘cross van de vod’. Gewonnen door Wout van Aert, omdat die deed waar hij zo goed in is geworden: focussen.

De woordspelingen waren niet van de lucht tijdens en na de veldrit in Dublin en het ‘vodincident’ met Wout van Aert. ‘Als daar maar geen vodden van komen’, zei Paul Herygers nog tijdens de live-uitzending. Achteraf titelde cyclingnews.com: ‘Wout van Aert refuses to throw in the towel’, over hoe de Belg geweigerd had de handdoek te gooien.

Logisch dat daar de focus op werd gelegd. Ook omdat Van Aert er zelf mee kon lachen. De vuile vod tijdens het interview met Renaat Schotte zelfs rond zijn nek legde, en op het podium het textiel showde als een trofee.

Gewonnen dankzij een verschroeiende zesde ronde, waarin Van Aert liefst 13 seconden (8’21’’) rapper reed dan de tweede snelste, Laurens Sweeck (8’34’’). De rest ploegde nog veel trager: Van der Haar was 19 seconden minder rap, Vanthourenhout 22 seconden, Iserbyt 24 seconden en Pidcock 26 tellen.

In één ronde.

Voldoende om een achterstand van 17 seconden, na de hapering aan de vod in de vijfde ronde, om te zetten in winst.

Een zege die zo moeizamer behaald werd dan zelfs de concurrentie had voorspeld, zeker op een typisch ‘Van Aertparcours’. Bovendien wint de Herentalsenaar doorgaans met een flinke voorsprong: in 11 van zijn laatste 14 zeges, voor Dublin, bolde hij minstens 35 seconden eerder over de finish dan zijn tegenstanders.

In Dublin bleef het verschil echter beperkt tot ‘slechts’ 14 tellen. Maar niet alleen door het voorval met de vod. Ook omdat Van Aert in het eerste half uur moeilijk in zijn ritme kwam, mede door technische fouten, zoals zijn schuiver tegen een paal. Hij sprak achteraf niet toevallig over een ‘really hard race, especially mentally.

Om dan tot de essentie te komen: ‘Het is belangrijk om kalm te blijven in de cross. Er kan altijd iets gebeuren.’

Actiedenken in plaats van verhaaldenken

Door het verhaal van de vod is net dat wat onderbelicht gebleven. Hoe Van Aert ook na die onverwachte hapering, en een moeilijke eerste wedstrijdhelft, gefocust bleef. Door zonder een seconde te aarzelen terug te lopen naar het begin van de materiaalpost en daar van fiets te wisselen – hij wist immers dat dat was toegelaten. En ook daarna, door in één ronde richting en over Sweeck en co te walsen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het is een van de grootste kwaliteiten geworden van Wout van Aert. Met nadruk op geworden, want in het begin van zijn crosscarrière sloeg hij mentaal soms wel tilt na een soortgelijk incident.

Zoals op zijn eerste BK als prof, in 2015 in Erpe-Mere. Op het zware modderparcours trapte hij bij de verkenning al zijn versnellingsapparaat stuk, waardoor twijfel en faalangst zijn hoofd binnenslopen. Dat kampioenschap draaide uit op een selffulfilling prophecy, met opnieuw een defect versnellingsapparaat en, ondanks de torenhoge favorietenstatus, een ontgoochelende derde plaats als resultaat.

Het was in de nasleep van dat BK dat Van Aert op advies van zijn toenmalige ploegleider Niels Albert voor het eerst te rade ging bij Rudy Heylen. De mental coach leerde de Kempenaar om zich niet meer te laten vastlopen in het zogenaamde ‘verhaaldenken’, waarbij hij na een tegenslag zelf het negatieve scenario begon in te vullen. En zo de zelfvervullende voorspelling uitkwam.

Dat verhaaldenken moest actiedenken worden, functioneel ín de situatie denken. Door te focussen op wat hij aan het doen is. Om zo signalen van pijn of negatieve gedachtes na een onverwacht incident te counteren, zodat die hem niet naar beneden halen. En Van Aert zo ook snel kan overschakelen van plan A naar plan B of C.

Heylen liet de Lillenaar de gerichte ‘Ik Fiets Focus’-gedachte honderd keer opschrijven, een enigmatisch zinnetje dat later ook de titel zou worden van een boek over Van Aert, opgetekend door wielerjournalist Nico Dick.

Onverstoorbaar

Een zinnetje dat intussen zo is ingebakken in de hersenen van de Jumbo-Vismarenner dat hij niet meer bewust tegen zichzelf moet zeggen: ‘Kalm blijven, fietsen en focussen.’

Van Aert doet het automatisch. Niet alleen na een vodincident, maar in elke wedstrijd, elke training, naar eigen zeggen in zijn hele leven zelfs. Zich concentreren op de belangrijke zaken, en alle ballast ernaast van zich afschudden.

Evenzeer als zijn enorme fysieke kracht heeft dat hem gebracht tot de renner, en mens, die hij nu is. Evenwichtig en onverstoorbaar, ook als een vod in zijn wiel draait.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content