In aanloop naar het WK veldrijden blikken we met Roger De Bie, de schoonvader van Wout van Aert en van 2013 tot 2019 een van zijn vaste mecaniciens in het veld, in vijf afleveringen terug op enkele memorabele veldritkampioenschappen uit de carrière van de Kempenaar. Vandaag: het BK voor beloften in Waregem, in 2014, en het daaropvolgende WK in Hoogerheide.
Roger De Bie: ‘Wout had in de eindejaarsperiode vier keer gewonnen, en was topfavoriet voor het BK voor beloften in Waregem. Maar, consternatie bij de start: Wout was te vroeg vertrokken! Er moest opnieuw gestart worden, maar zonder Wout: gediskwalificeerd, volgens de jury! Ook omdat andere renners niet wilden dat Wout bij de tweede start achteraan mocht starten.’
‘Die hele scène heb ik niet gezien, want ik stond met zijn pa Henk in de materiaalpost en door de zon die op de tv-schermen scheen, zagen we daarop amper wat er gebeurde. We hoorden wel van Wouts valse start, maar wisten niet of hij nog in de race zat. Afwachten dus tot de eerste passage. En daar kwam Wout toch voorbij, als een razende, in vijftiende, twintigste positie – hij was blijkbaar toch op zijn fiets gesprongen.’
‘We moedigen hem aan – ‘Komaan makker! Opschuiven!’ – maar Jurgen Mettepenningen (de manager van het toenmalige Sunweb-Napoleon Games, nvdr) zei dat we hem beter uit koers zouden nemen. ‘Hij kan geschorst worden, en misschien zo het WK missen’. Dus riepen we bij de volgende doortocht aan de materiaalpost ‘Stoppen! Stoppen!’ naar Wout, die intussen al was opgeschoven tot de vierde, vijfde positie. Hij stoomde echter door, onhoudbaar. Tot de jury hem tegenhield bij de eerste doortocht aan de aankomst, op de hippodroom van Waregem. Definitief uit koers.’
‘Ik liep meteen naar onze mobilhome, want ik wist dat Wout het kot ging afbreken. Toen hij aankwam gooide hij uit colère zijn fiets weg – later bleek die zelfs kapot – en snelde hij de mobilhome in, zonder een woord te zeggen. Renaat Schotte vroeg of hij met Wout kon spreken, om hem te kalmeren en hem advies te geven hoe hij de media te woord moest staan. Een goede zet, want Wout heeft vlug de knop omgedraaid.’
‘Hij wilde, puur uit revanche, zelfs de dag erna starten in Otegem, waar hij aanvankelijk niet zou deelnemen. Startgeld kreeg hij niet, maar dat kon hem niet schelen. ‘Mannen, maak jullie maar klaar, ik rij morgen in Otegem.’ Zonder er voor de rest veel woorden aan vuil te maken. Toen al dreef de leider in Wout boven. Meteen vooruitkijken, niet te veel vasthangen in de ontgoocheling, of tobben over fouten die hij gemaakt heeft. Dan neemt hij zijn verantwoordelijkheid, ook ten opzichte van zijn entourage: ‘Mannen, het was mijn schuld, we klappen er niet meer over.’ Op naar morgen.’
‘We wisten dus dat Wout in Otegem de stenen uit de grond zou rijden. En effectief: hij knalde weg van bij de start en de rest heeft hem niet meer teruggezien. Veertig seconden voorsprong aan de eindstreep. Wouts allereerste zege bij de profs in het veld. Henk, zijn pa, was door het dolle heen: ‘Gerechtigheid is geschied!”
‘Wout bleef echter vrij kalm, hij had zijn focus al verlegd naar het WK in Hoogerheide, begin februari. Extra opgepept door mijn moeder, ons moeke, die in heel slechte gezondheid verkeerde. Toen Wout en Sarah (toen de vriendin, intussen de echtgenote van Van Aert, nvdr) op zondagavond na het Belgisch kampioenschap bij haar langsgingen, zei ze, op haar typische manier, met veel overtuiging: ‘Vergeet dat BK, Wout. Gij wordt wéreldkampioen!”
‘De week voor het WK ging ons moeke echter steeds verder achteruit. Mijn zus en ik sliepen elke nacht bij haar, deden alles om haar pijn te verzachten. De donderdag voor een grote race deden Wout en ik normaal een laatste snelheidstraining – ik op de brommer, hij erachter met de fiets – maar mijn moeder zag niet graag dat ik wegging. Ik belde naar Wout: ‘Euh, wat betreft die brommertraining…’ Hij antwoordde meteen: ‘Roger, zeg het zoals het is: wil je de komende dagen liever bij moeke blijven? Geen probleem, hé, uw plaats is thuis, bij haar. Ik trek mijn plan wel.’ 19 jaar was Wout toen pas. Ik was nog zo groot…’ (doet teken met duim en wijsvinger, nvdr)
Rollercoaster
‘Op vrijdag werd de gezondheidstoestand van mijn moeder nog slechter. Ze trok aan mijn mouw. ‘Roger, ik heb genoeg afgezien.’ Ik moest Jan, onze huisarts bellen… Maar zoiets regel je niet op een dag… Dus zaten we met de hele familie op zondag voor tv, inclusief ons moeke. Ik had haar bed dicht bij de tv gezet, zodat ze alles zou horen – ook al was ze langzaam aan het wegvallen.’
‘De rollercoaster van emoties die erna volgde… (stilte) Amper te beschrijven. Wout veroverde de regenboogtrui in Hoogerheide, in het hol van de leeuw – topfavoriet Mathieu van der Poel afgetroefd. ‘Moeke, Wout is wereldkampioen!’, zei ik. Waarop ze in mijn hand neep, met al de ogen toe…’
‘Mijn zus en ik gingen daarop een luchtje scheppen in de tuin, maar werden vlug weer binnengeroepen. Ons moeke was gestorven. Drama. Ik belde naar Henk, die in Hoogerheide net zijn zoon wereldkampioen had zien worden, en dolblij was. ‘Euh, hier wel slecht nieuws, Henk…’ ‘Het is niet waar, Roger…”
‘Vervolgens heb ik naar Paul Herijgers gebeld, die in alle hectiek Sarah moest vinden. Wij konden haar niet bereiken, dus moest hij haar zo vlug mogelijk het slechte nieuws melden. Ook voor Sarah, die heel close was met haar oma, een mokerslag, na de grote vreugde om de wereldtitel van Wout.’
‘Na alle plichtplegingen zijn zij en Wout pas ’s avonds laat hier thuis aangekomen. Wij waren al gaan slapen en hebben Sarah, gehuld in een regenboogtrui, pas de volgende ochtend gezien, in onze slaapkamer. Ik was in stukken vaneen toen ik haar zag. En zeker toen Wout zei: ‘Roger, moeke heeft gelijk gekregen. Ik ben wereldkampioen geworden.’ Een moment dat ik nooit meer zal vergeten.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier