De Internationale Wielerunie (UCI) wil veldrijder Toon Aerts dan toch twee jaar schorsen na de positieve dopingtest die hij begin dit jaar aflegde. Dat heeft een zwaar ontgoochelde Aerts bekendgemaakt op een persconferentie. Aerts, die zijn onschuld staande houdt, zou dus pas in februari 2024 opnieuw mogen koersen. Hij tekent allicht beroep aan tegen de beslissing.
Aerts testte in januari positief op het verboden product letrozole metabolite. Zelf zegt hij het product niet intentioneel te hebben genomen en de UCI zou dat ook bevestigen. Daarom bedraagt de schorsingstijd ‘slechts’ twee jaar en niet vier, zoals bij intentioneel gebruik.
Om een straf te ontlopen of nog meer strafvermindering te krijgen, is het volgens Aerts en zijn management echter nodig om juridisch sluitend aan te tonen dat de kleine vastgestelde hoeveelheid letrozole in het bloed van de veldrijder terechtkwam door voeding of een gecontamineerd voedingssupplement. ‘Een labotest heeft ook mogelijke sporen gevonden in zo’n ‘container’, maar de UCI moet dat kunnen bevestigen met een test van een nog gesloten container en daar zijn tot op heden geen sporen gevonden’, klinkt het.
Aerts zegt voorlopig niet op te geven, maar beseft naar eigen zeggen wel dat alsnog zijn onschuld bewijzen erg moeilijk wordt. ‘Dit seizoen zal ik niet meer in actie kunnen komen’, zegt hij. ‘Ik zit nog met veel onzekerheden, maar ten laatste in februari 2024 start mijn tweede carrière. Deze straf voelt als puur onrecht, elke zuivere sporter loopt met de huidige regelgeving het risico om onschuldig geschorst te worden.’
Letrozole metabolite is eigenlijk bedoeld voor (borst)kankerpatiënten, maar staat op de dopinglijst omdat het ook prestatiebevorderende effecten kan hebben voor sporters. ‘Ik had er nog nooit van gehoord’, zegt Aerts. ‘De minieme concentratie in mijn bloed geeft ook aan dat het niet om vrijwillige doping gaat.’ Eigen onderzoek dat de entourage van Aerts liet uitvoeren zou uitwijzen dat meer nauwkeurige haarstalen vier maanden lang sporen van letrozole bevatten, terwijl er slechts één officiële positieve dopingtest was. ‘Dat komt omdat de UCI geen ondergrens hanteert voor dit product’, klinkt het. ‘Moest de dopingtest enkele uren later zijn geweest, was er misschien niets gevonden.’
Aerts trekt nu naar het antidopingtribunaal (ADT) van de UCI om alsnog zijn gelijk te halen. ‘De voorbije maanden verliep alles per mail en via vaste procedures’, zegt zijn manager Yannick Prévost. ‘Bij het ADT zullen we tenminste zelf mee aan tafel kunnen zitten en ons verhaal kunnen brengen. Tot nu toe was er geen ruimte voor emotie of nuance.’
Vanuit de veldrijderswereld kreeg Aerts naar eigen zeggen wel al veel steunbetuigingen. ‘Zeker de laatste maanden zijn de meeste renners gaan beseffen dat ze hetzelfde zouden kunnen meemaken’, stelt hij. ‘Ik heb veel steun gekregen en veel vragen om mee te gaan trainen, dat zegt genoeg. Het is ook wel een beetje een opluchting dat de UCI nu zelf zegt dat ik niet de bedoeling heb gehad om doping te nemen en dat iedereen nu dus weet dat ik geen valsspeler ben.’
