Voorpublicatie: Mark Uytterhoeven over zweetbanden, scheerkwasten en Bernard Hinault

© Borgerhoff & Lamberigts

Bij uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts verschijnt deze week het boek ‘Het Mooiste van Koers. Museum van de Wielersport’, een mooie verzameling van persoonlijke anekdotes van diverse wieleradepten. Sport/Voetbalmagazine biedt u een exclusieve voorpublicatie aan: Marc Uytterhoeven over de zweetband.

De zweetband is een uitermate belangrijk onderdeel van de rennersuitrusting, en dat is mij pas duidelijk geworden toen hij langzaam maar zeker uit de mode en dus uit de handel begon te verdwijnen. Met alle respect voor de menselijke anatomie: wenkbrauwen volstaan niet om gutsend voorhoofdzweet uit de ogen weg te houden.

Gelukkig heb ik er nog een aantal liggen: van Carrera, met het logo van de Wereldbeker voetbal in Italië (1990), van Panasonic-Sportlife, van Buckler, van Westwood, helgeel en in winterversie, heerlijk zacht, nog altijd, van Novemail-Laser Computer, lekker breed, meer sponsoppervlak betekent meer zweetopname, en van WTC Tilt, mijn wielertoeristenclub in Mechelen.

Toen ik nog volledige Tour-bergritten fietste, had ik er altijd twee bij: een om mijn hoofd, de andere, al gebruikt, om mijn remgrepen gespannen, het koersstuur als droogrek. Misschien daarom dat het merendeel van mijn daarnet genoemde en geroemde zweetbanden nu om mijn nek valt.

Met andere woorden: ik zou mij niet verzetten mocht het Museum van de Wielersport in Roeselare mij het exemplaar van Laurent Fignon aanbieden, ik ben tenslotte ook de ontroerde bezitter van een gele trui van Herman Vanspringel, uit de Tour van 1968, dank u, Herman.

Dat laatste droeg ertoe bij dat ik het wel voor Laurent Fignon had. Op zondag 23 juli 1989 zat ik op een stoeltje op de Champs-Élysées in Parijs, dat is de hoofdstad van Frankrijk. Naast mij zat Mark Vanlombeek, en wij gaven commentaar bij de slottijdrit van 24,5 kilometer, die zodanig onwaarschijnlijk eindigde dat Greg LeMond die Tour won met acht seconden voorsprong. Een renner die in de slottijdrit de Tour verliest: ik kon alleen aan Herman Vanspringel denken, en aan de tranen van een elfjarig jongetje in Mechelen.

Voor Fignon was het nog erger, als je bedenkt dat hij voor de tweede keer in vijf jaar de dubbel Giro-Tour misliep, want in 1984, toen hij in de Tour Bernard Hinault compleet verloren reed, had Moser hem al eens dezelfde truc gelapt in de slottijdrit van de Giro.

Maar de zweetband, volgens mij is Bernard Hinault daarmee begonnen, u weet wel, le Blaireau, de Das. Naar verluidt werd Hinault ermee uitgelachen, omdat zijn kapsel er door die zweetband als een scheerkwast uitzag. ‘Scheerkwast’, riepen zijn ploeggenoten. Maar dan in het Frans. En in het Frans is een scheerkwast … un blaireau.

Voorpublicatie: Mark Uytterhoeven over zweetbanden, scheerkwasten en Bernard Hinault
© Borgerhoff & Lamberigts

Het Mooiste van Koers.

Museum van de wielersport

Borgerhoff & Lamberigts

168 pagina’s

ISBN 9789089318749

24,99 euro

Lees meer of bestel online

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content