Het heeft even geduurd voor een van de grootste talenten ooit van Uruguay doorbrak, maar Federico Valverde laat dit seizoen eindelijk zien dat hij een van de beste middenvelders ter wereld is. ‘En hij zit nog niet aan zijn plafond.’
Vroeger werd weleens gezegd dat een voetbalveld te klein was voor Federico Valverde, zoveel ruimte bestreek hij. ‘Mijn job is om te lopen tot ik erbij neerval’, zei hij er zelf twee jaar geleden over. Daarmee deed hij zichzelf te kort. Want de nu 24-jarige Uruguayaan heeft veel meer in huis dan een indrukwekkende longinhoud.
‘Toen hij zijn neus aan het venster stak bij Real Madrid, vroeg ik hem waarom hij niet vaker op doel schoot en in de zestienmeter kwam, waarom hij niet de dingen deed die wij hier van hem zagen. Hij had echt een fantastisch schot’, liet Alejandro Garay, zijn trainer bij de U15 van Uruguay, onlangs optekenen in de Spaanse krant El País.
Meer schoten afvuren op doel, dat was wat Zinédine Zidane hem eerder ook al vroeg en waar Carlo Ancelotti al een tijdje op hamert. De Italiaanse coach legde begin dit seizoen de lat hoog voor Valverde: minstens 10 goals graag. Dat doel is nu al bijna bereikt: de teller staat op 8 doelpunten. Met ook nog zijn 4 assists is Valverde dit seizoen na Vinícius júnior (10 goals en 5 assists) de meest beslissende speler van de Koninklijke, op gelijke hoogte met Rodrygo (7 goals en 5 assists).
Top drie van de wereld
Waarom kwam dat er niet eerder uit? Dat was vooral een kwestie van vertrouwen, zo gaf Valverde zelf toe. De Uruguayaan staat te boek als een heel timide jongen die zichzelf niet graag op het voorplan zet.
Sinds zijn komst naar Real Madrid in 2016 is hij nooit op een overtogen woord te betrappen geweest. Typerend: toen Toni Kroos na de clásico van vorige maand (3-1-winst voor Real dankzij onder meer een doelpunt van Valverde) tweette dat Valverde op dat moment ‘top drie van de wereld’ was, reageerde de Uruguayaan: ‘Ik heb dan ook de beste meester.’
Valverde begon zijn voetballoopbaan bij C.A. Peñarol, een eersteklasseclub uit de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo. Daar werd zijn talent meteen duidelijk, maar viel ook op dat hij erg mager was. Hij kreeg de bijnaam ‘pajarito’ (vogeltje) omdat hij als pluimgewicht wel leek te vliegen over het veld. In 2015 werd hij met de Uruguayaanse U17 vijfde op het Zuid-Amerikaanse kampioenschap U17. Met zeven doelpunten in negen wedstrijden voetbalde hij zich op de radar van een aantal Europese topclubs. Het was Real Madrid dat hem in juli 2016 voor vijf miljoen euro wegplukte bij Peñarol. Toen hij in 2017 vierde werd met Uruguay op het WK U20, ontving hij de Zilveren Bal – de Gouden Bal was voor Dominic Solanke van wereldkampioen Engeland.
Heilige Drievuldigheid
In het seizoen 2017/18 leende Real zijn Uruguayaanse loopwonder een jaartje uit aan Deportivo La Coruña, om hem in de seizoenen daarop met mondjesmaat te brengen in het eerste elftal. Aanvankelijk kon hij niet opboksen tegen de Heilige Drievuldigheid Kroos-Casemiro-Modric. ‘Je moet ook opletten met wat je van jonge spelers vraagt. Tegenwoordig vertrekken ze door het voetbal al heel snel naar een plaats ergens in de wereld; je moet aanvaarden dat er dan een aanpassingsperiode is’, vindt Garay.
Die is nu duidelijk achter de rug. Tegenwoordig wordt Valverde niet meer ‘pajarito’ genoemd, maar ‘halcón’ (havik). Kan hij op het WK ook toeslaan met Uruguay? Bij La Celeste wordt er natuurlijk vooral gekeken naar de voorlinie, met Luis Suárez, Edinson Cavani en Darwin Núñez, voor doelpunten. Maar het gevaar kan dus ook vanuit de tweede lijn komen. De stats van Valverde – 4 goals in 44 wedstrijden – kunnen alleszins beter. ‘Hij heeft zijn plafond nog niet bereikt’, is Garay overtuigd. Uruguay en Real kunnen zich in de handen wrijven…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier